Sivil muhafazakârlık
Sivil muhafazakârlık, politika açısından sadece bireyleri ve devleti düşünmek yerine, devlet ile bireyler arasındaki kurumları bir politika konusu olarak ele almayı öneren bir fikirdir. David Willetts, "Civic Conservatism" (1994) adlı çalışmasıyla "sivil muhafazakârlık" fikrine öncülük etmiştir. Bu ilke, Muhafazakâr Parti'nin yerelci ajandasına ve gönüllü kuruluşlara vurgu yapmasına yönelik artan desteğin ardındaki düşüncelerden biridir. The Spectator dergisiyle yaptığı bir röportajda, "Cameronizm'in fikir babası" olarak anılmıştır.[1]
Oluşum[değiştir | kaynağı değiştir]
"Civic Conservatism" adlı eserin yayınlanmasından 14 yıl sonra, Willetts, sosyal sermayeyi nasıl geliştirmek için oyun teorisinin nasıl kullanılabileceğini düşünmeye yardımcı olabileceği konusunu açıklamak için Londra Ekonomi Okulu'na Oakeshott Anma Dersi'ni verdi. The Times gazetesi tarafından "Yeni bir Tory hikayesiyle ilişkilendirmek için Muhafazakâr Parti'nin önde gelen entelektüelinden cesur bir girişim" olarak tanımlandı.[2]
Sivil muhafazakârlık, özgür piyasa ekonomisi gibi, derin köklere sahip bireysel öz çıkarlardan istikrarlı bir işbirliğine doğru ilerler. Görevi Muhafazakarları insanlığı değiştirmek değil, doğal karşılıklı fedakarlığımızı teşvik eden kurumlar ve düzenlemeler tasarlamaktır.[3]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Fraser Nelson (24 Haziran 2006). "The real father of Cameronism". The Spectator. 21 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2011.
- ^ Daniel Finkelstein (20 Şubat 2008). "Blood, bats and bonding: a new way". The Times. 29 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2010.
- ^ Daniel Finkelstein (20 Şubat 2008). "Civic conservatism replies to compassionate conservatism". The Times. 31 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2010.
