Süngü
Süngü bir yivli tüfek, misket tüfek veya benzeri herhangi bir ateşli silahın namlusunun ucuna takılan bıçak, hançer, kılıç veya sivri uçlu bir silahtır.[1] Tüfeğin mızrak gibi kullanabilmesine olanak sağlar. 17. yüzyıldan I. Dünya Savaşı'na dek piyade saldırıları için başlıca silah olarak kabul ediliyordu. Günümüzde ikincil silah görevi görür ve savaşta en son başvurulacak silah olarak kabul edilir.
2010 yılında Amerika Birleşik Devletleri Silahlı Kuvvetleri Eğitim ve Doktrin Komutanı Korgeneral Mark Hertling, askerî eğitimlerde süngü hücumu ve süngü tak çıkar eğitimlerinin kaldırıldığını açıkladı. Bunu diğer NATO ülkeleri de izledi
Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]
Süngü ilk olarak 17. yüzyılda ve Fransa'da süren gayrinizami savaşlarda ortaya çıktı.
Küçük bir kasaba Bayonne'de köylüler barutları ve mühimmatları bittiği için bıçakları tüfeklerinin ucuna takmaya başladı. Süngü ismi de bu kasabadan gelmektedir (Bayonet) 19. yüzyıldaki savaşlarda da süngü sıkça tercih edildi. Süngünün önemli bir silah olmasının nedeni o yıllarda silahların doldurma süresinin uzun olmasıydı. Önce yaylım ateşi açılır, düşman da yaylım ateşi açtıktan sonra süngü hücumuna geçilirdi.[2]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "The Use of Bayonets during the First World War". Royal Cornwall Museum (İngilizce). 21 Nisan 2017. 11 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2021.
- ^ ""Süngü tak, çıkar" devri sona erdi". 22 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi.
