Süngü
Süngü bir yivli tüfek, misket tüfek veya benzeri herhangi bir ateşli silahın namlusunun ucuna takılan bıçak, hançer, kılıç veya sivri uçlu bir silahtır.[1] Tüfeğin mızrak gibi kullanabilmesine olanak sağlar. 17. yüzyıldan I. Dünya Savaşı'na dek piyade saldırıları için başlıca silah olarak kabul ediliyordu. Günümüzde ikincil silah görevi görür ve kavgada en son başvurulacak silah olarak kabul edilir.
2010 Yılında Amerika Birleşik Devletleri Silahlı Kuvvetleri Eğitim ve Doktrin Komutanı Korgeneral Mark Hertling. Askeri eğitimlerde süngü hücumu ve süngü tak çıkar eğitimlerini kaldırdığını açıkladı. Bunu diğer NATO ülkeleride izledi
Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]
Süngü 17.Yüzyılda Fransada süren gayri nizami savaşlarda ortaya çıktı.
küçük bir kasaba Bayonne'de Köylüler barutları ve mühimmatları bittiği için bıçakları tüfeklerinin ucuna takmaya başladı. Süngü ismi de bu kasabadan gelmektedir (Bayonet) 19.Yüzyıldaki savaşlardada süngü vazgeçilmez oldu. Süngünün önemli bir silah olmasının nedeni o yıllarda silahların doldurma süresinin uzun olmasıydı. Yaylım ateşi açılır, düşmanda yaylım ateşi açtıktan sonra süngü hücumuna geçilirdi.[2]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "The Use of Bayonets during the First World War". Royal Cornwall Museum (İngilizce). 21 Nisan 2017. Erişim tarihi: 10 Nisan 2021.
- ^ ""Süngü tak, çıkar" devri sona erdi".
