Rıza yaşı yasalarına karşı Fransız dilekçesi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

1977'de, Fransız Parlamentosuna cinsel rıza yaşı yasasının birkaç maddesinin kaldırılması çağrısında bulunan bir dilekçe gönderildi.[1] Michel Foucault, Gilles Deleuze, Jacques Derrida, Louis Aragon, Roland Barthes, Simone de Beauvoir, Jean-Paul Sartre , Félix Guattari, Michel Leiris, Alain Robbe-Grillet, Philippe Sollers, Jacques Rancière, Jean- François Lyotard, Francis Ponge, Bernard Besret [fr] gibi önde gelen doktorlar, psikologlar ve düşünürler bu dilekçeyi imzaladılar.[2] 1979'da Fransız gazetelerinde, reşit olma yaşı yasalarının reformu bağlamında reşit olmayanla cinsel ilişki suçlamasıyla tutuklanan kişileri savunan iki açık mektup yayınlandı.

Foucault, Danet ve Hocquenghem gibi imzacıların birçoğu daha sonra bir çocuğun rıza gösterebileceğini iddia ederek çocuklarla cinsel ilişkinin yasallaştırılması lehinde tartıştı: "Çocuğun ne dediğini dinleyin ve ona belirli bir itibar verin. Bu rıza kavramı her hâlükârda bir tuzaktır. Kesin olan şey, cinsler arası bir rızanın yasal biçiminin saçmalık olduğudur. Hiçkimse sevişmeden önce bir sözleşme imzalamaz."[3] Aynı yıl Michel Foucault, Ceza Kanununun Revizyonu Komisyonu'na rıza yaşının eşitlenmesi ve 13'e indirilmesi teklifini sundu. 1977'de[4] ve 1979'de[5] Fransız gazetelerinde, reşit olmayanlara tecavüz suçlamasıyla tutuklanan kişileri savunan iki açık mektup yayımlandı. 1977 yılında Fransız parlamentosuna, rıza yaşı yasasının bazı maddelerinin kaldırılması için bir dilekçe daha verildi. Yasalar, çocukların cinsel özerkliğine yönelik bir ihlal olarak görülüyordu.[6]

Arka plan[değiştir | kaynağı değiştir]

1945 yılında Fransız hükûmeti tarafından çıkarılan bir kararname ile Fransa'da rıza yaşı 15 olarak belirlenmiştir. Ancak bu kararnamede yer alan bir madde 21 yaşın altındaki herhangi bir kişi ile sodomi ve benzeri "doğaya aykırı cinsel ilişkileri" yasaklamıştır. 1974 yılında bu yaş 18'e indirilmiştir.[1] Bu durum, aralarında Michel Foucault ve Guy Hocquenghem'in de bulunduğu aktivistler tarafından eşcinsel erkeklere karşı ayrımcılık olarak algılanmıştır.[3]

Michel Foucault, reşit olmayan bir kişinin cinsel ilişkiye anlamlı bir rıza gösteremeyeceğini varsaymanın kabul edilemez olduğunu savunmuştur.[7] Foucault ayrıca rızanın bir kavram olarak "sözleşmeye dayalı bir kavram" olduğuna ve zarar verilip verilmediğinin yeterli bir ölçütü olmadığına inanıyordu [3] Foucault, Sartre ve Libération ile Le Monde gibi gazeteler reşit olmayanlarla cinsel ilişki fikrini savunmuştur.[8]

Dilekçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Michel Foucault dilekçenin bizzat kendisi; romancı ve eşcinsel aktivist Guy Hocquenghem; aktör, oyun yazarı ve hukukçu Jean Danet; çocuk doktoru ve çocuk psikanalisti Françoise Dolto ve çok çeşitli siyasi görüşlere mensup kişiler tarafından imzalandığını belirtti.[9]

Metnin ana bölümü, 1945 tarihli kararnamede yer alan eşcinsel erkeklere yönelik ayrımcılığın sona erdirilmesi çağrısında bulunuyor. Ardından, Commission de Révision du Code Pénal (Ceza Kanununun Revizyonu Komisyonu) adlı bir komisyonun rıza yaşını gözden geçirmesi ve parlamentoya değişiklikler önermesi çağrısında bulunuyor.[10] Dilekçede ayrıca, Dejager (45 yaşında), Gallien (43 yaşında) ve Burckhardt (39 yaşında) adlı üç yetişkin erkeğin 12-13 yaşlarındaki her iki cinsiyetten reşit olmayan çocuklarla cinsel ilişkiye girdiği 'Affaire de Versailles' (Versay Olayı) da açıkça ele alınmaktadır.[11][12]

4 Nisan 1978'de France Culture radyosunda "Dialogues" programında iki tarafın tutumlarının nedenlerini açıklayan bir konuşma yayınlandı. Katılımcılar olan Michel Foucault, Jean Danet ve Guy Hocquenghem, diğer aydınlarla birlikte 1977 dilekçesini imzalamışlardı.[9] Yasal rıza fikrinin sözleşmeye dayalı bir kavram ve bir "tuzak" olduğunu savundular ve "kimse sevişmeden önce bir sözleşme yapmaz" dediler.[9] Bu konuşma "Cinsel Ahlak ve Hukuk" (İng: "Sexual Morality and the Law") adıyla yayınlanmış ve daha sonra "Çocuk Cinselliği Tehlikesi" (İng: "The Danger of Child Sexuality") adıyla yeniden basılmıştır.[13]

Açık mektupların yayımlanması[değiştir | kaynağı değiştir]

Jean-Paul Sartre, Gilles Deleuze, Roland Barthes, Philippe Sollers ve Louis Aragon gibi isimlerin de aralarında bulunduğu 69 kişinin imzaladığı açık mektup[6] 1977 yılında, 12 ve 13 yaşındaki kız ve erkek çocuklarıyla cinsel ilişkiye girmekle suçlanan üç Fransızın (Bernard Dejager, Jean-Claude Gallien ve Jean Burckardt) duruşmasının arifesinde Le Monde'da yayınlandı. Bu kişilerden ikisi 1973 yılından beri geçici olarak gözaltında tutuluyordu ve mektupta bu durum skandal olarak nitelendiriliyordu.[4] Mektupta, eylemlerinin suç olarak nitelendirilmesi ile kınanan eylemlerin niteliği arasında bir orantısızlık olduğu ve ayrıca Fransa'da ergenlerin 13 yaşından itibaren eylemlerinden tamamen sorumlu oldukları için bir çelişki olduğu iddia edildi. Metinde ayrıca, Fransa'da 13 yaşındaki kız çocuklarının doğum kontrol hapı alma hakkı varsa, o zaman onların da rıza gösterebilmeleri gerektiği belirtilerek,[4] "13 ve 12 yaşındakilerin" "istedikleri kişiyle ilişkiye girme" hakkı savunulmuştur.[6]

Benzer bir mektup 1979 yılında Libération gazetesinde yayınlanmış, on sekiz aydır yargılanmayı bekleyen çocuk seks suçlusu Gérard R.'yi destekleyen 63 kişinin imzasını taşıyan mektupta Gérard R.'nin 6 ila 12 yaşlarındaki genç kızlarla birlikte yaşadığı ve bu durumdan memnun oldukları belirtilmiştir. Mektup daha sonra L'Express gazetesinin 7 Mart 2001 tarihli sayısında yayınlanmıştır.[5]

Miras[değiştir | kaynağı değiştir]

1982 yılında Fransız hükûmeti 1945 tarihli yönetmelikten sodomi ve benzeri "doğaya aykırı" eylemlere ilişkin hükümleri çıkarmıştır.[14]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b Bérard (July 2015). "The Age(s) of Consent: Gay Activism and the Sexuality of Minors in France and Quebec (1970-1980)". Clio. Women, Gender, History. 42 (2): 99-124. doi:10.4000/clio.12778. 19 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2022. 
  2. ^ "Lettre ouverte à la Commission de révision du code pénal pour la révision de certains textes régissant les rapports entre adultes et mineurs" [An open letter to the Penal Code Revision Commission regarding the revision of texts governing relations between adults and minors]. Archives Françoise Dolto (Fransızca). Paris: Association des Archives et Documentation Françoise Dolto. 25 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2020. 
  3. ^ a b c "The Danger of Child Sexuality" (PDF). Semiotext(e). 25 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 19 Temmuz 2023. 
  4. ^ a b c "Le Monde of January 26, 1977". 30 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2011. 
  5. ^ a b "Quelques pétitions ou lettres ouvertes pas sans équivoque". L'Express (Fransızca). March 1979. 4 Nisan 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2015. 
  6. ^ a b c "Calls for legal child sex rebound on luminaries of May 68". The Guardian. Paris. 23 Şubat 2001. 5 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2019. French law recognises in 12- and 13-year-olds a capacity for discernment that it can judge and punish," said a second petition signed by Sartre and De Beauvoir, along with fellow intellectuals Michel Foucault, Roland Barthes, Jacques Derrida; a leading child psychologist, Françoise Dolto; and writers Philippe Sollers, Alain Robbe-Grillet and Louis Aragon. "But it rejects such a capacity when the child's emotional and sexual life is concerned. It should acknowledge the right of children and adolescents to have relations with whomever they choose.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  7. ^ Doezema (10 Mart 2018). "France, Where Age of Consent Is Up for Debate". The Atlantic. 10 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2022. Under this interpretation of liberté, young children were empowered to find happiness in sexual relationships; their ability to consent was a foregone conclusion. Any effort to suggest otherwise would be a condescension, a disrespect to them as fully realized human beings. In a radio interview in 1978, Michel Foucault said of sex with minors that assuming 'that a child is incapable of explaining what happened and was incapable of giving his consent are two abuses that are intolerable, quite unacceptable.' 
  8. ^ Onishi (7 Ocak 2020). "A Victim's Account Fuels a Reckoning Over Abuse of Children in France". The New York Times. 9 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2020. But the publication, last Thursday, of an account by one of his victims, Vanessa Springora, has suddenly fueled an intense debate in France over its historically lax attitude toward sex with minors. It has also shone a particularly harsh light on a period during which some of France’s leading literary figures and newspapers — names as big as Foucault, Sartre, Libération and Le Monde — aggressively promoted the practice as a form of human liberation, or at least defended it. 
  9. ^ a b c Sexual Morality and the Law, Chapter 16 of Politics, Philosophy, Culture –Interviews and Other Writings 1977-1984. Edited by Lawrence D. Krizman. New York/London: 1990, Routledge, 0-415-90149-9, p.275 Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Krizman" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  10. ^ "Françoise Dolto et la révision du code pénal sur la sexualité des grands mineurs". 19 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  11. ^ "À Propos d'un Procès". Le Monde. 26 Ocak 1977. 30 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2023. 
  12. ^ "Matzneff: Les signataires d'une pétition pro-pédophilie de 1977 ont-ils émis des regrets?" [Did the signers of a 1977 pro-pedophilia petition express any regrets?] (Fransızca). 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  13. ^ "The Danger of Child Sexuality – an interview with Michel Foucault" (PDF). 18 Şubat 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ekim 2015. 
  14. ^ "The Black Masses of Michel Foucault, the Bullshit of Guy Sorman". Lundi matin (fr). 16 Nisan 2021. 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2022. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Rıza_yaşı_yasalarına_karşı_Fransız_dilekçesi&oldid=30313373" sayfasından alınmıştır