Pençik
Pençik ya da pencik, Farsçada beş ve bir anlamına gelen penç ve yek sözcüklerinden türemiş, Osmanlı Devleti'nde savaşlarda elde edilen esirlerin beşte birinin asker olarak göreve atanması anlamına gelen terimdir. 1361’de Edirne’nin fethinden sonra din bilginlerinden (ulema) Karamanlı Kara Rüstem'in önerisi, Kazasker Çandarlı Kara Halil'in uygun bulması ve I. Murad'ın onayı ile devreye sokulmuştur[1]
Pençik yöntemi ile görevlendirilecek askerler önce Müslüman ailelerin yanına verilir, daha sonra askerî görevlere atanırlardı.[1]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Özcan, Abdülkadir. "Pencik". TDV İslâm Ansiklopedisi. 18 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2023.