Octave Boudouard
Octave Leopold Boudouard | |
|---|---|
| Doğum | 10 Mayıs 1872 Amenucourt, Fransa |
| Ölüm | 1 Aralık 1923 (51 yaşında) Corbeil-Essonnes, Fransa |
| Tanınma nedeni | Boudouard reaksiyonu |
| Kariyeri | |
| Dalı | Kimya |
Octave Leopold Boudouard (d. 10 Mayıs 1872 – ö.Aralık 1923), 1905'te Boudouard reaksiyonunu keşfetmesiyle tanınan Fransız kimyagerdir.
Kariyer[değiştir | kaynağı değiştir]
Octave Léopold Boudouard, 1889 yılında École supérieure de physique et de chimie industrielles de la ville de Paris'ten mühendis ve 1902 yılında fizik bilimleri doktoru olarak mezun oldu.
Collège de France'da mineral kimyası kürsüsünün hazırlayıcısıydı ve 1904'te yedek profesördü; 1915'te Maden Sanayii Komisyonu (Kimya ve Eczacılık Dairesi) üyesi; 1917 yılında Seramik Enstitüsü Yönetim Kurulu üyeliği, 1918 yılında ise Sanat ve İmalat Danışma Komitesi'nin teknik raportörü olmuştu. Aynı zamanda 1912'den 1921'e kadar Corbeil'in belediye başkanı ve Fransa Belediye Başkanları Birliği'nin genel sekreteriydi.
1914 yılında, Paris'teki Conservatoire National des Arts et Métiers'de profesör olmuştur. Yakıt ve kil kimyası gibi uygulamalı kimyanın çeşitli alanlarında çalıştı. En önemli çalışması, yüksek fırında demir oksitlerin indirgenmesi sırasındaki kimyasal dengeler üzerine yaptığı araştırmadır.[1] 1901'de metal oksidin karbonla reaksiyona girdiğini düşündüğü karbon monoksitin hidrojenlenmesine ilişkin ilk teoriyi önermiştir.[2] 1905 yılında Boudouard, karbon ve karbondioksitin yüksek sıcaklıklarda birleşerek karbon monoksit oluşturduğu, düşük sıcaklıklarda ise bunun tersinin meydana geldiği Boudouard reaksiyonunu tanımladı.[3] 1912'de Paris'in kokuları üzerine, şehrin havasını kirleten kimyasalları araştıran bir makale yayınladı.[4]
Boudouard reaksiyonu[değiştir | kaynağı değiştir]
Boudouard reaksiyonu:
- 2CO
CO2 + C
- 2CO
Boudouard, fazla kok, hava veya metal oksitlerle reaksiyona girdiğinde, yaklaşık 400 °C'nin altında karbon dioksit ve is ürettiğini, 1000 °C'nin üzerindeki sıcaklıklarda ise karbon monoksit ürettiğini buldu. Bu uç noktalar arasında karbon monoksit, karbon dioksit ve isten oluşan bir karışım üretilir.[3] Reaksiyonun anlaşılması, kurum üretimini en aza indirirken yakıt kullanımını en üst düzeye çıkarmanın hedeflendiği yüksek fırınların tasarımında önemli bir faktör olmuştur.[5]
Bibliyografya[değiştir | kaynağı değiştir]
- Le Chatelier, H.; Boudouard, O. (1898). "Limits of Flammability of Gaseous Mixtures". Bulletin de la Société Chimique de France. Paris. 19: 483-488.
- Le Chatelier, H.; Boudouard, O. (1900). Mesure des températures élevées. Paris: G. Carré et C. Naud.
- Chatelier, Henri Le; Boudouard, Octave; Burgess, George Kimball (1912). High-temperature measurements. Wiley. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2013.
- Boudouard, O. (1922). Paul Schutzenberger et l'isotopie.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
Notlar
Alıntılar
Kaynaklar
- Barnes, David S. (17 Mayıs 2006). The Great Stink of Paris and the Nineteenth-Century Struggle Against Filth and Germs. JHU Press. ISBN 978-0-8018-8349-1. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2013.
- Boudouard, Octave-Léopold. Trecanni. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2013.
- Holleman, Arnold F.; Wiber, Egon; Wiberg, Nils (2001). Inorganic Chemistry. Academic Press. s. 810. ISBN 978-0-12-352651-9. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2013.
- Kemball, Charles; Dowden, D. A. (1 Ocak 1978). Catalysis. Royal Society of Chemistry. s. 53. ISBN 978-0-85186-544-7. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2013.
- Zeman, Frank S; Lackner, Klaus S (May 2006). "The Zero Emission Kiln" (PDF). Pollution Control. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2013.
