Miller etkisi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Elektronikte Miller etkisi, eviren voltaj yükseltecinin eşdeğer giriş sığasının giriş ve çıkış uçları arasındaki yükseltme etkisi nedeniyle olduğundan daha büyük görünmesi olgusunun adıdır. Miller etkisi sebebiyle olduğundan büyük görünen giriş sığasının büyüklüğü

formülü ile ifade edilir. Formülde yükseltecin kazancı ve C de geri besleme sığasıdır. Transistörler veya vakum tüpleri gibi aktif aygıtların giriş ve çıkışları arasındaki parazitik sığalar yüksek frekanslarda devrenin kazancını sınırlayan büyük bir etken olmuştur. Miller sığasının varlığı 1920'de triyot vakum tüplerinde John Milton Miller tarafından gösterilmiştir.