Kullanıcı:IT21/deneme tahtası

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Reddedilme Duyarlılığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Reddedilme duyarlılığı (RD), reddedilmeyi kaygıyla bekleme, algılamaya hazır olma ve reddedilmeye karşı aşırı tepki gösterme olarak tanımlanmaktadır. [1]

Reddedilme duyarlılığı yüksek olan bireyler, aynı zamanda reddedilmeye yönelik ipuçlarını reddedilme duyarlılığı düşük bireylere oranla daha hızlı algılamakta ve bu durumlarda reddedilme duyarlılığı düşük bireylere oranla daha aşırı ve olumsuz tepkiler gösterebilmektedirler. Öte yandan, reddedilme duyarlılığı düşük olan bireyler, diğerleri tarafından kabullenilme beklentisi içerisindedirler ve reddedilme ihtimalleri hakkında aşırı bir endişe yaşamaz ve/ya üzüntü duymazlar. [1]

Reddedilme duyayarlılığı modelleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Reddedilme duyarlılığından bahseden ilk teorisyen Karen Horney'dir . Psikanalitik kuramcılardan Horney’a göre reddedilmeye duyarlılık kaygıya karşı bilinçsizce geliştirilen nevrotik eğilimlerden biridir.[2] Böyle bir duyarlılık, bir yandan kişiye güvenlik duygusu sağlarken, diğer yandan başka bir takım kişilerarası uyumsuzluklara neden olur. [3] [4]. Horney, reddedilme duyarlılıkları yüksek kişilerin her türden reddedilmeye ve istenmemeye karşı son derece duyarlı olduklarını belirtmiştir. Bazen ufak bir randevu değişikliği, bazense beklemek zorunda kalmak gibi arzularının kendi istekleri doğrultusunda gerçekleşmesindeki aksamalar bu bireyler için reddedilmektir. Reddedilme durumu bünyesinde bir miktar da aşağılanma barındırdığından bazen açığa korkunç bir öfke, bazen de öfke patlamasının yerine soğuk ve kayıtsızca bir davranış ortaya çıkabilir. [4]

Diğer yandan, Bowlby’nin bağlanma kuramı kişilerarası işlevsellik ve reddedilme arasındaki ilişkiyi göstermesi açısından önemli bir kuramsal yaklaşımdır. Bowlby’e göre çocuklar, gelecek ilişkilerini de etkileyen zihinsel modellerini kendi kendilerine geliştirirler. Bowlby’e göre çocuklar ebeveynlerine ifade ettikleri ihtiyaçlarına reddedilme ile karşılık alırlarsa, reddedilmeye duyarlı hale gelirler.[5] Başka bir deyişle, çocuklar kendileri için önemli olan diğerlerinden destek aradıkları noktada, muhtemelen reddedilecekleri beklentisi geliştirirler ve reddedilmekten kaçınmak için özel çaba sarf etmeleri gerektiğini öğrenirler.

Reddedilme duyarlılığı ile ilgili literatürde iki farklı kavramsallaştırma vardır. Birincisi reddedilme duyarlılığını bir kişilik özelliği olarak tanımlarken, diğeri reddedilme duyarlılığını durumsal öğeler tarafından harekete geçirilen bilişsel duygusal işleme eğilimi olarak tanımlanır.[6] Kişilik özelliği perspektifinden Boyce ve Parker (1989), nevrotikliğin bir parçası olarak reddedilme duyarlılığına değinmişlerdir. [7] Reddedilme duyarlılığının diğer insanlara karşı artan bir farkındalık ve onların duygu ve davranışlarına karşı duyarlılık olduğunu belirtmişlerdir. Reddedilme duyarlılığını diğer insanların aşırı farkında olma hali ile ilişkilendirmişlerdir. Kişilik kavramsallaştırmasında temel vurgu durumdan bağımsız olarak bu hassasiyetin sürekliliğidir. Bilişsel-duygusal işleme sistemi çerçevesinden ise reddedilme duyarlılığı, Downey ve Feldman (1996) tarafından reddedici ipuçlarına "endişeyle bekleme, kolayca algılama ve aşırı tepki verme" eğilimi olarak tanımlanmaktadır. Buna ek olarak, bilişsel-duygusal süreçlerdeki bireysel farklılıkları vurgulayan bir kişilik yaklaşımı olan Mischel ve Shoda’nın (1995) Bilişsel-Duygusal İşleme Sistemi temel alınmıştır. Her bir bilişsel nitelik, davranışı ve bireyin çevre ile nasıl etkileşime gireceğini belirlemektedir. [8] Beş bilişsel-duygusal öğe, kodlama (bilgi nasıl işleniyor, depolanıyor ve kullanılıyor), inançlar/beklentiler (birey, diğerlerinin davranışından hangi sonuçları çıkarıyor), amaç/değerler (yaşam amaçları ve davranışın ödüllendirilmesi), duygu (birey duygusal olarak nasıl tepki veriyor) ve yetenekler/kendini düzenlemedir (zeka, bilgi ve yetenekler). Öğeler bireyler arasında değişim göstermekte ve kişilik gelişimi, bu bilişse-duygusal niteliklerin, ortamsal değişkenler ve çevre ile nasıl etkileşim gösterdiğine bağlı olarak oluşmaktadır.[8] Anılan noktadan hareketle, Feldman ve Downey (1994), bilişsel ve duygusal faktörlerin bir ilişkiyi nasıl şekillendirdiğini görmek amacıyla “reddedilme duyarlılığı modeli”ni oluşturmuştur. Modelde yer alan temel dinamik, kişilerin kabul edilme veya reddedilmeye ilişkin geçmiş deneyimlerinin, onların belirli bilişsel-duygusal çerçeveler geliştirmesine neden olduğuna vurgu yapmaktadır. [9] Sonrasında, kabul veya redde ilişkin ipuçlarının var olduğu sosyal ortamlarda, bu yapı aktive olmakta; ardından birey, reddedilmeyi engellemek veya kabul edilmeyi sağlayabilmek için bazı baş etme stratejileri ve davranışlar sergilemektedir. Bu kişiler aşırı tepkilerini gerçek veya hayali bir reddedilmeye karşı göstermektedirler. Reddedilme duyarlılığı yüksek bireylerde reddedilme ile ilgili uyaranlar ve beklentiler otomatik bir şekilde aktive olurlar.

Downey ve Feldman(1996)’ın modeli ilişkilerinde önemli diğerlerine karşı kaygılı reddedilme beklentileri içine giren kişilerin muhtemelen şu aşamalardan geçtiklerini öne sürer:

  • Partnerlerinin duyarsız ya da belirsiz davranışlarını kasıtlı reddedilme olarak algılama,
  • İlişkilerinde güvensiz ve umutsuz hissetme,
  • Partnerleri tarafından reddedilmeye veya reddedilme tehdidine düşmanlıkla, kıskançlıkla veya kontrol edici davranışlarla karşılık verme.

Boylece reddedilme, bireylerin iletişim kurmalarında ve o iletişimi sürdürmelerinde süreci tıkayan ve ilişkiyi bozan bir durumdur.

Savunucu motivasyonal sistemi[değiştir | kaynağı değiştir]

Savunucu motivasyonal sistem- reddedilme deneyimlerinden köklenerek benliği daha fazla reddedilmeye karşı korumayı hedefleyen, ancak ayrım yapmaksızın aktive olduğunda işlevsiz olan bir savunma sistemi olarak tanımlamıştır.[10] Reddedilme duyarlılığı yüksek bireylerin reddedilme ipuçlarıyla karşılaştığında otomatik olarak savunucu motivasyon sisteminin aktive olduğu görülmüştür.[11]

Bağlanma kuramı[değiştir | kaynağı değiştir]

Bağlanma kuramında aktarıldığı şekliyle, çocukların kendilerine ve ilişkilerine ait geliştirmiş olduğu zihinsel modeller, onlar için önemli olan kişiler tarafından memnun edilip edilmeyeceği, ihtiyaçlarının karşılanıp karşılanmayacağı ve reddedilip reddedilmeyeceği hakkındaki beklentileri içermektedirler.[12][13] Bu beklentilere bakım veren tarafından olumsuz karşılık verildiğinde, kişi güvensizlik ve endişe dayanaklı bir model geliştirmekte ve bu da ilerideki ilişkilerinde yoğun duygu karmaşaları yaşayan ve şüpheci tutum sergileyen bireyler olmalarına yol açmaktadır. [14] Reddedilme duyarlılığı, reddedilme ipuçlarına karşı aşırı duyarlılık ile bunu izleyen aşırı tepki hali olarak tanımlanmaktadır. Bu duyarlılık, önemli kişiler ve bakım veren ile erken dönemde yaşanan, etki süresi uzatılan ya da ilerletilen reddedilme deneyimlerinden kaynaklanmaktadır. Bunun gibi deneyimler aracılığı ile çocuk yakınlık kurduğu ilişkilerde reddedilme deneyimini yaşamayı beklemektedir. [15][16]

Ebeveynlik[değiştir | kaynağı değiştir]

Reddedilme duyarlılığının oluşumunda ebeveyn tutumlarıda ön plana çıkmaktadır. Sevginin az, kontrolün yüksek olduğu bir çocukluk geçirenlerin bu duyarlılığa sahip olmaları beklenir.[17] Bunu destekleyici nitelikte bir araştırma, reddedilme ve negatif ebeveyn pratiklerinin (psikolojik kontrol, ebeveyn sıcaklığının olmaması, baskı) çocuklarda reddedilme duyarlılığı oluşmasına neden olduğu bildirilmektedir.[18] Ebeveynlerini otoriter olarak algılayan kişilerin reddedilme duyarlılığı skorlarının, ebeveynlerini demokratik, ilgisiz ve koruyucu olarak algılayan kişilerin skorlarından daha yüksek olduğunu bildirmektedir. [19] Bunlara ek olarak, reddedilme duyarlılığının aile şiddetine maruz kalma ve yetişkin bağlanma davranışı arasında aracı olduğunu bulmuşlardır. [20] Ayrıca eşler arası çatışmanın da, ebeveynlerin anne-baba tutumlarını olumsuz yönde etkilediği; bunun da, çocukların reddedilme duyarlılığı geliştirmelerine dolaylı etkisi olduğu belirtilmektedir.[21]

Romantik İlişkiler[değiştir | kaynağı değiştir]

Reddedilme duyarlılığı yüksek bireyler, romantik ilişkilerinde depresyon, yalnızlık, kendini sessizleştirme, geri çekilme ya da kıskançlık, düşmanca tutumlar, şiddet, bağırma, küfür, kendini zorla kabul ettirme gibi davranışlar sergilemektedirler. [22] Yüksek düzeyde reddedilme duyarlılığına sahip bireylerin romantik ilişkilerinde ayrılma ihtimallerinin daha yüksek olduğu bulunmuştur. [23] Bununla birlikte, reddedilmeye duyarlı insanların ilişkideki zorlukları çözme durumlarından çok onları reddeden partnerler üzerinde yoğunlaşma ve kolaylıkla reddedilmeyi algılama durumları olmaktadır. Böylece bu insanların algılanan reddedilmeye aşırı tepki gösterme eğilimleri ile birleşen reddedilmeye ilişkin kaygılarının başarılı çatışma çözümüne yol açan davranışları engellemesi söz konusudur. Suçlama, tehdit edici zarar ya da problemi çözmeyi reddetme ile muhtemel çözülmemiş kışkırtıcı durumlar olan münakaşalar ortaya çıkacak, mevcut durum partnerlerin gerginlik ve hoşnutsuzluk duyguları ile sonuçlanacaktır. Bu gibi duygular ise başka çatışmalara da yol açarak, reddedilmiş hissetmede reddedilmeye duyarlı insanlar için yeni fırsatlar sağlama ve partnerler için ilişkiye devamlarının yeniden değerlendirilmesine neden olmaktadır. [1]

Reddedilme beklentileri ile yakın ilişkilere giren insanlar partnerlerinin davranışlarında maksatlı bir reddedilmeyi kolaylıkla algıladıklarından, diğer insanlardan daha fazla reddedilmiş hissederler ve bu yüzden onların partnerlerinin de mevcut ilişkiden hoşnutsuz olmalarına neden olurlar. Klasik kişilerarası kişilik kuramlarında da belirtildiği gibi kişilerarası zorluklar, temel kaygıya dayalı ilişkilerdeki maladaptif yönelimlere yüklenmiştir. Reddedilme duyarlılığı insanların ilişkilerini bozmaktadır. [24] Reddedilme duyarlılığı, bireylerin ilişkilerinde hoşnutsuz ve güvensiz hissetmelerine partnerlerinin ise hoşnutsuzluğuna paralel ilişkiyi bırakma isteklerini artırmaya neden olabilecek bir yapıdır. “Süren ilişkilerinin gerçekliği insanların beklentilerini etkiler” düşüncesinden hareketle reddedilme duyarlılığı yüksek olan insanlar onların partnerlerinden bir reddedici tepki ortaya çıkaran çatışma boyunca kaygılı reddedilme beklentili olarak davranmaktadırlar. [25]

Cinsiyet farklılıklari[değiştir | kaynağı değiştir]

Reddedilmeye duyarlı erkekler ile reddedilmeye duyarlı bayanların kendilerini reddeden partnerlerine ilişkin olarak farklı tepkilerinin olduğu ve reddedilmenin, reddedilmeye duyarlı bayanlarda düşmanca duygulara yol açtığı belirtilmiştir. [26] Özellikle erkek partnerlerin kıskançlık bağlamlı davranışları bayan partnere karşı kısıtlayıcı ve bayan partnerin davranışlarını sınırlayıcı bir tavır takınmalarına neden olmaktadır. [26] Bu türden kısıtlayıcı ve sınırlayıcı davranımlar bayan partnerlerde öncelikle çekilmeye ve potansiyellerini ortaya koyamamaya neden olsa da kısa bir süre içerisinde kendilerini reddeden bireylere karşı kızgınlık ve düşmanlık duygularının oluşmasına yol açmaktadır.[26] Reddedilmeye duyarlı bayanlarda böyle bir durumun oluşması algılanan reddedilmeye karşı otomatik olarak kendini göstermekte ve bayan partnerin süreçteki negatifliğini tetiklemektedir. Negatif davranma biçimleri ise sürecin işlememesine ve ilişkinin bozulmasına neden olmaktadır, ve bu bir reddedilmeye ortam hazırladıkları ve böylelikle ilişkilerinin bitmesine kendi elleri ile katkıda bulunduklarını göstermektedir. [1]

Diger yandan, kişilerin reddedilmeye verdikleri tepkiler, reddedilmenin sert olması ve reddedilmenin kişinin kendisini tanımladığı durumlara karşı bir tehdit olarak algılanması (erkeklerin bir arkadaş grubu tarafından, kadınların ise yakın ilişkide bulunduğu bir kişi tarafından reddedilmesi) durumlarına bağlanmaktadır.[27] Bu varsayımdan yola çıkarak yürütülen araştırmada, romantik partnerleri tarafından reddedilen, yüksek reddedilme duyarlılığına sahip kadınların, sadece reddedilme durumlarını sert olarak algıladıkları durumlarda kendilerini zorla kabul ettirme davranışı sergiledikleri; ancak çok fazla ilgileri olmayan kişilerden reddedilme yaşadıkları zaman, sadece düşmanca duygular hissettikleri belirtilmektedir. [27] Reddedilme duyarlılığı yüksek olan erkeklerin ise, genel olarak bütün reddedilme durumlarına karşı kendilerini zorla kabul ettirme davranışına girdikleri görülmektedir.

Psikopatoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Reddedilme duyarlılığı ile bazı psikopatolojiler arasında da bağlantılar bulunmuştur, bunlar; Bağımlı Kişilik Bozukluğu, Borderline Kişilik Bozukluğu, Kaçınmacı Kişilik Bozukluğudur ve sosyal fobi. [22] Rosenbach ve Renneberg (2011) yaptıkları çalışmada reddedilme duyarlılığının bazı hastalıkların etiyolojisinde ve gidişatında etkisi olduğunu bulmuşlardır. Reddedilme duyarlılığının ilişkili bulunduğu hastalıklar; Kişilik Bozukluğu semptomları, depresif semptomlar, sosyal kaygı ve saldırgan davranıştır. [28]

Bungert ve arkadaşlarının (2015) yaptığı çalışmada, Borderline Kişilik Bozukluğu sahip bireylerin belirgin olarak daha yüksek düzeyde reddedilme duyarlılığına sahip oldukları, reddedilme duyarlılığının Borderline Kişilik Bozukluğu belirtilerin ciddiyetini de etkilediği görülmüştür. Aynı çalışmada düşük benlik saygısı, Borderline kişilik bozukluğu ve reddedilme duyarlılığı ile pozitif yönde ilişkili bulunmuş ve düşük benlik saygısının her iki değişken arasındaki ilişkide aracı rol üstlendiği görülmüştür. [29] Miano ve arkadaşları (2013) da yüksek BKB özelliklerini, yüksek reddedilme duyarlılığı özellikleri ile ilişkili bulmuşlardır. [30]

De Rubeis ve arkadaşlarının (2017) çalışmasında ise reddedilme duyarlılığının depresyon tedavisini tamamlamış bireylerde depresif tortuları yordayabildiği bulunmuştur. [31] Özellikle yüksek düzeyde reddedilme duyarlılığına sahip erkeklerin, tedaviden sonra depresyona karşı daha kırılgan olduğu gözlemlenmiş, bunun bir nüks riski olduğu ve bu bireylerin tedavi sonrası takibinin önemli olduğunun altı çizilmiştir. [31]

Reddedilme Duyarlılığı Ölçeği (Rejection Sensitivity Questionaire; RSQ)[değiştir | kaynağı değiştir]

Reddedilme Duyarlılığı Ölçeği orjinalinde 18 maddeden oluşmaktadır. Ölçek reddedilme duyarlılığı reddedilmeye yönelik duyulan yüksek seviyede kaygının ve reddedilme beklentisinin bir bileşeni olarak değerlendirilmektedir. [1] Downey ve Feldman’a (1996) göre, bu eğilimi yüksek olan kişiler aynı zamanda reddedilmeye yönelik ipuçlarını diğer kişilere oranla daha hızlı algılamakta ve bu gibi durumlarda diğer kişilere oranla daha aşırı ve olumsuz tepkiler gösterebilmektedirler. Öte yandan, reddedilme duyarlılığı düşük olan bireyler diğer kişiler tarafından kabullenilme beklentisi içerisindedirler ve reddedilme olasılıkları hakkında da aşırı bir endişe sergilemezler ve/ya üzüntü duymazlar. [1] Ölçek ‘arkadaşlarla ilgili reddedilme duyarlılığı’ (rejection sensitivity from friends) ve ebeveynlerle ilgili reddedilme duyarlılığı’ (rejection sensitivity from parents) olmak üzere iki alt boyutta kullanılabilir.

Türkçeye uyarlanan ölçeğin faktör yapısı ile ilgili detaylı bilgi için orjinal çalışmaya bakınız.[32]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d e f Downey, Geraldine; Feldman, Scott I. (1996). "Implications of rejection sensitivity for intimate relationships". Journal of Personality and Social Psychology. 70 (6): 1327–1343. doi:10.1037/0022-3514.70.6.1327. ISSN 1939-1315. 
  2. ^ Myerson, Abraham (1937). "The Neurotic Personality of Our Time. ByKaren Horney, M.D.(New York: W. W. Norton & Co., Inc., 1937.)". American Journal of Psychiatry. 94 (2): 497–501. doi:10.1176/ajp.94.2.497. ISSN 0002-953X. 
  3. ^ Horney, Karen (1994). "The Neurotic Personality Of Our Time". doi:10.4324/9781315010533. 
  4. ^ a b Horney, Karen (2013). "Our Inner Conflicts". doi:10.4324/9781315010557. 
  5. ^ "<bold>Loss: Sadness and Depression</bold>. Attachment and Loss Series, vol. 3. By John Bowlby. New York: Basic Books, 1980. 472 pp. $22.50". Social Work. 1981. doi:10.1093/sw/26.4.355. ISSN 1545-6846. 
  6. ^ Sarısoy, G. (2017). Personality disorders in relation to early childhood experiences, rejection sensitivity, and emotion regulation processes. Unpublished Doctoral Dissertation. Middle East Technical University, Ankara, Turkey.
  7. ^ Boyce, Philip; Parker, Gordon (1989). "Development of a Scale to Measure Interpersonal Sensitivity". Australian & New Zealand Journal of Psychiatry. 23 (3): 341–351. doi:10.1177/000486748902300320. ISSN 0004-8674. 
  8. ^ a b Mischel, Walter; Shoda, Yuichi (1995). "A cognitive-affective system theory of personality: Reconceptualizing situations, dispositions, dynamics, and invariance in personality structure". Psychological Review. 102 (2): 246–268. doi:10.1037/0033-295x.102.2.246. ISSN 1939-1471. 
  9. ^ Feldman, Scott; Downey, Geraldine (1994). "Rejection sensitivity as a mediator of the impact of childhood exposure to family violence on adult attachment behavior". Development and Psychopathology. 6 (1): 231–247. doi:10.1017/s0954579400005976. ISSN 0954-5794. 
  10. ^ Romero-Canyas, Rainer; Downey, Geraldine; Reddy, Kavita S.; Rodriguez, Sylvia; Cavanaugh, Timothy J.; Pelayo, Rosemary (2010). "Paying to belong: When does rejection trigger ingratiation?". Journal of Personality and Social Psychology. 99 (5): 802–823. doi:10.1037/a0020013. ISSN 1939-1315. 
  11. ^ Downey, G.; Mougios, V.; Ayduk, O.; London, B. E.; Shoda, Y. (2004-10-01). "Rejection Sensitivity and the Defensive Motivational System: Insights From the Startle Response to Rejection Cues". Psychological Science. 15 (10): 668–673. doi:10.1111/j.0956-7976.2004.00738.x. ISSN 0956-7976. 
  12. ^ "<bold>Loss: Sadness and Depression</bold>. Attachment and Loss Series, vol. 3. By John Bowlby. New York: Basic Books, 1980. 472 pp. $22.50". Social Work. 1981. doi:10.1093/sw/26.4.355. ISSN 1545-6846. 
  13. ^ Ainsworth, Mary D. (1985). "Patterns of attachment". PsycEXTRA Dataset. Erişim tarihi: 2021-01-02. 
  14. ^ Hazan, Cindy; Shaver, Philip R. (1994). "Deeper Into Attachment Theory". Psychological Inquiry. 5 (1): 68–79. doi:10.1207/s15327965pli0501_15. ISSN 1047-840X. 
  15. ^ Feldman, Scott; Downey, Geraldine (1994). "Rejection sensitivity as a mediator of the impact of childhood exposure to family violence on adult attachment behavior". Development and Psychopathology. 6 (1): 231–247. doi:10.1017/s0954579400005976. ISSN 0954-5794. 
  16. ^ Rejection sensitivity as an interpersonal vulnerability. M. W. Baldwin (Ed.) içinde, Interpersonal cognition. Pietrzak, J., Downey, G., & Ayduk, O. (İngilizce). New York: Guilford. s. 62-84. 
  17. ^ Şirvanlı Özen, Dilek; Güneri, Fulya Kübra (2018-12-31). "İlişki Başarısının Temel Belirleyicisi: Reddedilme Duyarlılığı". Psikiyatride Guncel Yaklasimlar - Current Approaches in Psychiatry. 10 (4): 444–459. doi:10.18863/pgy.360041. ISSN 1309-0658. 
  18. ^ Rudolph, Julia; Zimmer-Gembeck, Melanie J. (2013-12-27). "Parent relationships and adolescents' depression and social anxiety: Indirect associations via emotional sensitivity to rejection threat". Australian Journal of Psychology. 66 (2): 110–121. doi:10.1111/ajpy.12042. ISSN 0004-9530. 
  19. ^ Munir, Shaheen S. (2008). "Perceived Parenting Styles Among College Students: A Cross-Cultural Comparison". PsycEXTRA Dataset. Erişim tarihi: 2021-01-02. 
  20. ^ Feldman, Scott; Downey, Geraldine (1994). "Rejection sensitivity as a mediator of the impact of childhood exposure to family violence on adult attachment behavior". Development and Psychopathology (İngilizce). 6 (1): 231–247. doi:10.1017/S0954579400005976. ISSN 0954-5794. 
  21. ^ Rudolph, Julia; Zimmer-Gembeck, Melanie J. (2013-12-27). "Parent relationships and adolescents' depression and social anxiety: Indirect associations via emotional sensitivity to rejection threat". Australian Journal of Psychology. 66 (2): 110–121. doi:10.1111/ajpy.12042. ISSN 0004-9530. 
  22. ^ a b Şirvanlı Özen, Dilek; Güneri, Fulya Kübra (2018-12-31). "İlişki Başarısının Temel Belirleyicisi: Reddedilme Duyarlılığı". Psikiyatride Guncel Yaklasimlar - Current Approaches in Psychiatry. 10 (4): 444–459. doi:10.18863/pgy.360041. ISSN 1309-0658. 
  23. ^ Downey, Geraldine; Freitas, Antonio L.; Michaelis, Benjamin; Khouri, Hala (1998). "The self-fulfilling prophecy in close relationships: Rejection sensitivity and rejection by romantic partners". Journal of Personality and Social Psychology. 75 (2): 545–560. doi:10.1037/0022-3514.75.2.545. ISSN 1939-1315. 
  24. ^ Davis, Jody L.; Rusbult, Caryl E. (2001). "Attitude alignment in close relationships". Journal of Personality and Social Psychology. 81 (1): 65–84. doi:10.1037/0022-3514.81.1.65. ISSN 1939-1315. 
  25. ^ Creasey, Gary; Hesson-McInnis, Matthew (2001). "Affective responses, cognitive appraisals, and conflict tactics in late adolescent romantic relationships: Associations with attachment orientations". Journal of Counseling Psychology. 48 (1): 85–96. doi:10.1037/0022-0167.48.1.85. ISSN 0022-0167. 
  26. ^ a b c Ayduk, Ozlem; Downey, Geraldine; Testa, Alessandra; Yen, Ying; Shoda, Yuichi (1999). "Does Rejection Elicit Hostility in Rejection Sensitive Women?". Social Cognition. 17 (2): 245–271. doi:10.1521/soco.1999.17.2.245. ISSN 0278-016X. 
  27. ^ a b Romero-Canyas, Rainer; Downey, Geraldine; Berenson, Kathy; Ayduk, Ozlem; Kang, N. Jan (2010). "Rejection Sensitivity and the Rejection-Hostility Link in Romantic Relationships". Journal of Personality. 78 (1): 119–148. doi:10.1111/j.1467-6494.2009.00611.x. ISSN 0022-3506. 
  28. ^ Rosenbach, Charlotte; Renneberg, Babette (2011). "Abgelehnt, ausgeschlossen, ignoriert: Die Wahrnehmung sozialer Zurückweisung und psychische Störungen – eine Übersicht". Verhaltenstherapie (İngilizce). 21 (2): 87–98. doi:10.1159/000328839. ISSN 1016-6262. 
  29. ^ Bungert, Melanie; Liebke, Lisa; Thome, Janine; Haeussler, Katrin; Bohus, Martin; Lis, Stefanie (2015-03-20). "Rejection sensitivity and symptom severity in patients with borderline personality disorder: effects of childhood maltreatment and self-esteem". Borderline Personality Disorder and Emotion Dysregulation. 2 (1). doi:10.1186/s40479-015-0025-x. ISSN 2051-6673. 
  30. ^ Miano, Annemarie; Fertuck, Eric A.; Arntz, Arnoud; Stanley, Barbara (2013). "Rejection Sensitivity Is a Mediator Between Borderline Personality Disorder Features and Facial Trust Appraisal". Journal of Personality Disorders. 27 (4): 442–456. doi:10.1521/pedi_2013_27_096. ISSN 0885-579X. 
  31. ^ a b De Rubeis, Jannika; Lugo, Ricardo G.; Witthöft, Michael; Sütterlin, Stefan; Pawelzik, Markus R.; Vögele, Claus (2017-10-19). "Rejection sensitivity as a vulnerability marker for depressive symptom deterioration in men". PLOS ONE. 12 (10): e0185802. doi:10.1371/journal.pone.0185802. ISSN 1932-6203. 
  32. ^ Goncu Kose, Asli; Ozen-Ciplak, Ayca; Ulasan-Ozgule, Emine Tuna; Sumer, Nebi (2017-12-21). "Adapting Rejection Sensitivity Questionnaire into Turkish". Nesne Psikoloji Dergisi. 5 (11). doi:10.7816/nesne-05-11-03. ISSN 2147-6489. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

[1]Geraldine Downey

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kullanıcı:IT21/deneme_tahtası&oldid=24643837" sayfasından alınmıştır