Kullanıcı:Erhangazi/deneme tahtası

               AKILLI EVLER(SMART HOMES)

AKILLI EVLERDE OTOMASYON

Akıllı evler, endüstriyel alanda kullanılmakta olan kontrol yapılarının günlük yaşamımıza entegre edilmesi, ev otomasyonu da bu yapıların kişilere özel ihtiyaç ve isteklere göre şekillenip uygulanmasıdır. Akıllı evin tanımı yapılacak olursa; tüm bu teknolojilerin bu evlerde yaşayan insanların isteklerine, ihtiyaçlarına cevap üretebilen, onların daha konforlu, huzurlu, hayatlarını kolaylaştırıp aynı zamanda da ekonomik olarak tasarruf sağlayabilen evler olarak tanımlanır [1]

Akıllı evler aslında insanların hiçte yabancı olmadığı bir konu. Televizyonlar, telefonlar, lambalar, elektrikli ısıtıcılar, çim biçme makinası, klimalar, çamaşır makinası, bulaşık makinası, elektrikli battaniye ve birçok cihaz endüstride geliştirilen teknolojilerin günlük hayatta ve evlerde uygulanması ile insanların ayrılmaz bir parçası oldu. Bu cihazlar teknolojinin ilerlemesiyle beraber gene bir değişim geçirdi. Örneğin televizyonlardaki uzaktan kumandalar zamanlayıcını çamaşır ve bulaşık makineleri, kahve makineleri vb. geliştirildi. [1]

AKILLI EVLERDE KULLANILAN ELEKTRONİK ARAÇLAR

Evlerde kullanılan teknolojik cihazlar akıllı ev sistemleriyle senkronize bir şekilde çalışabilir. Cihazların çalışma sürelerini, açıp kapatma işlemlerini başarılı bir şekilde yerine getirebilir. bu cihazların servisleriyle de olası bir arıza durumunda iletişim halinde olmak gerekir. mesela örnek verilecek olursa Buzdolabında dondurma süresini belirlemek, çamaşır makinasında kirlilik derecesine göre yıkama yapmak, televizyonda ses seviyesini ayarlamak, Elektrikli süpürge de toz seviyesine göre emme gücünü ayarlamak vb. [2]

Otomasyonun Başlangıcı, Sibernetik ve Endüstri Mühendisliği

Endüstri Mühendisliğinin temelleri 1750 ve 1850 yılları içerisinde özellikle iş bölümü tanımı ile atılmıştır. 1750 yılına kadar aynı kişi işi planlar, takım, malzeme ve tertibatını belirler ve satın alır, kontrolünü ve kontrolünü ve işlemini yapardı. Ayrıca işler tesadüfi şekilde elde edilmiş deneyimlerce yapılırdı. İş bölümü kavramı usta ve sanatkar üretiminden fabrika üretimine geçerken önemli bir aşamayı gerçekleştirmiştir. [5]

1850 yılından sonra en önemli gelişme, 1856-1915 yılları arasında yaşayan ve Çoğu Endüstri Mühendisliğinin kurucusu olarak kabul edilen Frederick Winslow Taylor isimli Amerikalı ile olmuştur. Taylor fabrikasında bireysel çalışan, sürekli gözlem ve Analiz yapan, miktarı uygulayan ve geliştiren bir makine mühendisidir. özellikle işlerin daha kolay, daha etkin ve verimli olması için yeni iş yöntemleri Ürünlere yönelik yöntem etüdü, işlem sürelerinin belirlenmesine yönelik zaman etüdü, iş bölümü, çalışacakları işe göre seçim ve eğitim, işçi-işveren ilişkileri, planlama ve kontrol kapasitesinin işgücü tarafından değil yönetim tarafından gerçekleştirilmesinin çok önemli katkıları olmuş, bilgi ve deneyimlerini "Mağaza Yönetim ve Bilimsel Yönetim İlkeleri" isimli toplanmıştır.

Taylor'un Bethlehem Çelik Fabrikalarındaki metal kesme tekniklerindeki deneyimleri Birikimlerin kaydedilmesi oluşturulmuştur. İlk endüstriyel düzeyde Endüstri Mühendisliği uygulamaları ABD işletmeleri tarafından yapılmıştır. 1898 Western Electric şirketinde teşvikli ücret sistemleri, 1908'de Procter and Gamble şirketinde kara katılım teşvik sistemi, 1912-1914 yıllarında Armstrong Cork şirketinde maliyetlendirme, kalite kontrol, planlı bakım, teşvikli ücret ve iş değerlendirme sistemleri. ABD'de iş yöntemlerine ait gelişmeler yaşanırken Fransa'da Henry Fayol (1841-1925) liderliğinde bir grup planlama, organize etme, uyumlulaştırma, sürdürme ve gerekçelendirme şeklinde yönetim fonksiyonlarını tanımlamışlardır. [4]

 KAYNAKÇA