Kullanıcı:Alicannaktas/deneme tahtası

Bilinç Yükseltme Grupları

Bilinçlendirme (aynı zamanda farkındalık yaratma olarak da adlandırılır), 1960'ların sonlarında Birleşik Devletler feministleri tarafından popüler hale getirilen bir aktivizm biçimidir. Genellikle daha geniş bir grubun dikkatini bazı nedenlere veya koşullara odaklamaya çalışan bir grup insan şeklini alır. Yaygın sorunlar arasında hastalıklar (ör. Meme kanseri, AIDS), çatışmalar (ör. Darfur soykırımı, küresel ısınma), hareketler (ör. Greenpeace, PETA, Earth Hour) ve siyasi partiler veya politikacılar yer alır. Halkın ilgilendiği konuları bilgilendirmek, genellikle kurumların bu konuyu nasıl ele aldığını değiştirmenin ilk adımı olarak görüldüğünden, farkındalık yaratmak çoğu zaman herhangi bir savunuculuk grubunun dahil olduğu ilk faaliyettir.

Bununla birlikte, pratikte farkındalık yaratma, yeni destekçilerin motivasyonlarından faydalanmak ve / veya onları öğrendikten hemen sonra en yüksek seviyeye ulaşan motivasyonunu sürdürmek için genellikle bağış toplama, üyelik teşvikleri veya savunuculuk gibi diğer faaliyetlerle birleştirilir.

Farkındalık yaratma terimi, ayrımcı tutumlara [1] ve LGBT stereotiplerine karşı Yogyakarta İlkelerinde ve engelli kişilere yönelik stereotipler, önyargılar ve zararlı uygulamalarla mücadele etmek için Engelli Kişilerin Hakları Sözleşmesi'nde kullanılmaktadır. [2]

FEMINIZMDE

Bilinç yükseltme grupları, New York City'de erken bir Women's Liberation grubu olan New York Radical Women tarafından oluşturuldu ve hızla Amerika Birleşik Devletleri'ne yayıldı. Kasım 1967'de Shulamith Firestone, Anne Koedt, Kathie Sarachild (aslen Kathie Amatniek) ve Carol Hanisch'in de aralarında bulunduğu bir grup Koedt'in dairesinde buluşmaya başladı. Toplantılar genellikle kendi yaşamlarındaki sorunlar hakkında "salonda dolaşmayı ve konuşmayı" içeriyordu. "Bilinç yükseltme" ifadesi, Kathie Sarachild'in Anne Forer'dan şu cümleyi aldığı süreci tanımlamak için icat edildi: Eski Sol'da, işçilerin ezildiklerini bilmediklerini söylerlerdi, bu yüzden bilinçlerini yükseltmemiz gerekir. Bir gece bir toplantıda, Herkes bana bir kadın olarak zulmü nasıl yaşadıklarına kendi hayatlarından bir örnek verebilir mi? Kendi bilincimi yükseltmek için bunu duymam gerekiyor. ' dedim. Kathie arkamda oturuyordu ve kelimeler zihninde çınladı. O andan itibaren burayı bir tür kurum haline getirdi ve buna bilinç yükseltme adını verdi. - Anne Forer

1968 Şükran Günü'nde Kathie Sarachild, Chicago, Illinois yakınlarındaki Birinci Ulusal Kadın Kurtuluş Konferansı'nda Feminist Bilinç Yükseltme Programı'nı sundu, burada bilinç yükseltmenin arkasındaki ilkeleri açıkladı ve New York gruplarının geçen yıllarda sahip olduğu süreç için bir program çizdi. New York Radikal Women'ın eski üyeleri tarafından kurulan gruplar - özellikle 1969'da NYRW'nin dağılmasından sonra kurulan Redstockings ve New York Radikal Feministler - bilinç yükseltmeyi teşvik ettiler ve bilinç yükseltme grup toplantıları için önerilerde bulunan mimografili sayfalar dağıttılar. New York Radikal Feministler mahalle merkezli Manhattan,Brooklyn ve Queens grupları organize ettiler. Önümüzdeki birkaç yıl içinde, küçük gruplu bilinç yükseltme , Amerika Birleşik Devletleri'ndeki şehirlerde ve banliyölerde hızla yayıldı. 1971'e gelindiğinde, Chicago'da birkaç bilinç yükseltme grubu örgütlemiş olan Chicago Kadın Kurtuluş Birliği, küçük bilinç yükseltme gruplarını "Kadın Kurtuluş Hareketi'nin omurgası”[6] olarak tanımladı. West Village'nın bir üyesi olan Susan Brownmiller daha sonra küçük gruplu bilinç yükseltme hareketin en başarılı kadın bağ kurma biçimi olduğunu ve yaratıcı düşüncelerinin çoğunun kaynağı olduğunu yazacaktı. Küçük gruplardan bazıları 10 yıldan fazla bir arada kaldilar.[7]

“1973’te Amerika Birleşik Devletlerinde 100.000 kadın Bilinç yükseltme gruplarına katilmisti-muhtemelen bilinç yükseltme gruplarının en fazla üye sayisiydi.-“[8]

Yüzyıl ortalarının başlarındaki feministler, kadınların birbirlerinden izole edildiğini ve sonuç olarak kadınların hayatlarındaki birçok sorunun, sistematik biçimlerden ziyade "kişisel" veya bireysel erkek ve kadınların kişilikleri arasındaki çatışmaların sonucu olarak yanlış anlaşıldığını savundu. Bilinci yükseltmek, kendine yardım etmek ve başkalarının politik olarak bilinçlenmesine yardım etmek anlamına geliyordu. Bilinç yükseltme grupları, erkeklerin müdahalesi olmadan, kadınları kendi yaşamlarını tartışmak ve analiz etmek için bir araya getirerek, kadınlara yapılan baskıyi daha iyi anlamayı amaçladı.

Kathie Sarachild, 1973 konuşmasında bilinç yükseltmenin arkasındaki teoriyi açıklarken, "Bilinç yükseltmenin başlangıcından beri ... bilinci yükseltmenin tek bir yöntemi yoktu. Bilinç yükseltmede asıl önemli olan yöntemler değil, sonuçlardır. . Bilinç yükseltmenin yegane 'yöntemi' özünde ilkelerdir. Bunlar, hem tarihsel hem de kişisel özgün kaynaklara gitmenin temel radikal politik ilkeleridir.”[9]. Bununla birlikte, çoğu bilinç yükseltme grubu, toplantı ve tartışma için benzer bir model izledi. Toplantılar genellikle haftada bir, küçük bir grup kadınla, genellikle üyelerden birinin oturma odasında yapılır. Toplantılar yalnızca kadınlara yönelikti ve genellikle her kadının önceden belirlenmiş bir konu hakkında konuşması için salonda dolaşmayı içeriyordu - örneğin, "Çocuk sahibi olmayı düşündüğünüzde, erkek mi kız mı tercih edersiniz?" - tartışma için resmi bir lider olmadan ve tartışmayı yönlendirmek veya sınırlandırmak için birkaç kural olmaksızın kadinlarin kendi deneyimlerinden bahsedilirdi. (Bazı b.y. grupları, her kadına konuşma şansı vermek, kesintileri önlemek vb. İçin tasarlanmış kurallar uyguladı.) Kişisel deneyimlerden konuşmak, paylaşılan ilk elden bilgiye dayanan daha fazla tartışma ve analiz için bir temel olarak kullanıldı.

Bilinç yükseltmenin bazı feminist savunucuları, sürecin kadınların kendi hayatlarının koşullarını analiz etmelerine ve izole edilmiş gibi görünen bireysel sorunların (kürtaja ihtiyaç duyma, hayatta kalma, tecavüz, karı kocalar arasındaki ev isleri hakkindaçatışmalar gibi) yollarını keşfetmesine izin verdiğini savundu. Aslında tüm kadınların karşılaştığı ortak koşulları yansıtıyordu. Sarachild'in 1969'da yazdığı gibi, "Duygularımızın bize öğrenebileceğimiz bir şey söylediğini varsayıyoruz ... Duygularımızın analiz edilmeye değer bir şey olduğunu varsayıyoruz. ... duygularımızın politik bir şey söylediğini, başımıza kötü bir şey geleceğinden korktuğunu veya başımıza iyi bir şey geleceğini umduğumuzu, arzuladığımızı, bildiğimizi ... Gruplarımızda duygularımızı paylaşalım ve onları havuzlayalım. Hadi gidelim ve duygularımızın bizi nereye götürdüğünü görelim. Duygularımız bizi fikirlere ve sonra eylemlere yönlendirecektir.”[10]

Ellen Willis 1984'te, bilinç yükseltmenin bir terapi biçimi olarak sıklıkla yanlış anlaşıldığını ve küçültüldüğünü, aslında kendi zamanında ve bağlamında "kadınların durumunu anlamanın birincil yöntemi" olduğunu ve hareketin "temelini oluşturduğunu” yazdı. Aynı zamanda, teori eksikliğini ve kişisel deneyime vurguyu "önceki politik ve felsefi varsayımları" gizlemek olarak gördü.[11]

Bununla birlikte, feminist hareketin bir kısmı bilinç yükseltme gruplarını "önemsiz" ve apolitik olmakla eleştirdi.[12]

Şiir aracılığıyla

Tarihsel olarak Şiir, bilinç yükseltme grupları tarafından bir bilinç yükseltme taktiği olarak kullanılmıştır. [13] Aktivist ve yazar Audre Lorde, renkli aktivist ve direniş gruplarının kadınları için bir iletişim aracı olarak şiir yazan birçok bilim adamından biri olduğu belirtildi. [14] Bu odak, diğer feminist akademisyenler tarafından kadınların edebi yazma deneyimine [15] ve özgürleştirici bir uygulama olarak sanatın yaratılması yoluyla eleştirel bilincin kullanımına yeni bir yaklaşım olarak incelenmiştir. [16] Özgürleştirici bir uygulama olarak sanat, aynı zamanda, lezbiyen yazıya vurgu yapan, Sinister Wisdom [17] ve Koşullar, [18] çevrimiçi yayınlar gibi bir dizi yayın ve dergi aracılığıyla radikal bir queer lens aracılığıyla araştırılmıştır.

LGBT hakları için

1960'larda, katılımcıların misafirperver, hoşgörülü bireyler arasından çıkmalarına ve açılma ile ilgili kişisel hikayelerini paylaşmalarına yardımcı olan ilk "ortaya çıkan grupları" oluşturan gey kurtuluş aktivistleri ile bilinç yükseltme yakalandı. Bilinç yükseltmenin bir aracı olarak ortaya çıkma fikrinden önce Magnus Hirschfeld, Iwan Bloch ve Karl Heinrich Ulrichs gibi Alman teorisyenlerin daha önceki görüşleri gelmişti, hepsi de kendini ifşa etmeyi bir kendini özgürleştirme aracı olarak görüp, yakın çevresi olmayan bireyler arasında bilincin yükseltilmesi ve daha geniş toplumda farkındalık yaratmanın bir yolu olarak kabul etmişlerdi.

Ateizmde

The God Delusion'da, din karşıtı aktivist Richard Dawkins, diğer birçok şey için "bilinç yükseltme" terimini kullanıyor ve bunları açıkça feminist vakaya benzer olarak tanımlıyor. Bunlar, Katolik veya Müslüman olarak çocuklara yapılan atıfların, cinsiyetçi olmayan terminoloji kullanmamızla karşılaştırdığı bu dinlere mensup yetişkinlerin çocuklarına ve Darwin'in biyolojide "bilincimizi yükseltmek" ile karmaşıklığı doğal olarak açıklama olasılığıyla değiştirmesini ve prensip olarak, bilincimizi başka yerlerde (özellikle fizikte) yapma olasılığına yükseltmeyi içerir. Kitabın önceki bölümlerinde, (açıkça feminizme atıfta bulunmadan) bu terimi, insanları ebeveynlerinin inancından ayrılmanın bir seçenek olduğu konusunda bilinçlendirmek için kullanıyor.

REFERENCES

1. The Yogyakarta Principles, Article 2, 9, 15

2. Convention on the Rights of Persons with Disabilities, Article 8 "Awareness raising"

3. Koch, Christof (2004). The Quest for Consciousness: A Neurobiological Approach. Englewood, Colorado: Roberts and Company. p. 1. ISBN 9780974707709. Retrieved 3 Mar 2019. The word consciousness derives from the Latin conscientia, composed of cum (with or together) and scire (to know). Until the early 17th century, consciousness was used in the sense of moral knowledge of right or wrong, what is today referred to as conscience.

4. Susan Brownmiller. In Our Time: Memoir of a Revolution. p. 21. (quoted by Susan Brownmiller)

5. <ref>Brownmiller, p. 78/ref>

6. "How to start your own consciousness-raising group". Cwluherstory.com. The Chicago Women's Liberation Institution. 1971. Archived from the original (Leaflet) on 12 February 2004. Retrieved 18 February 2015.

7. Brownmiller, p. 79

8. Eller, Cynthia, Living in the Lap of the Goddess, op. cit., p. 43 & n. 8 (p. 43 n. 8 citing Shreve, Anita, Women Together, Women Alone, op. cit., pp. 5–6 & 9–14).

9. Feminist Revolution, p. 147–148

10.Feminist Revolution, Appendix, p. 202.

11. Willis, p. 121.

12. Eller, Cynthia, Living in the Lap of the Goddess: The Feminist Spirituality Movement in America (Boston, Mass.: Beacon Press, 1995 (ISBN 0-8070-6507-2)), p. 188 & n. 3 (author, with doctorate in religion from Univ. of Southern Calif., taught at Yale Divinity School & Fairleigh Dickinson Univ.) (p. 188 n. 3 citing Shreve, Anita, Women Together, Women Alone: The Legacy of the Consciousness-Raising Movement (N.Y.: Fawcett Columbine, 1989), pp. 10–11).

13. Vernon), Reed, T. V. (Thomas (2005). The art of protest : culture and activism from the civil rights movement to the streets of Seattle. Minneapolis: University of Minnesota Press. ISBN 978-0816637706. OCLC 59138260.

14. Audre., Lorde (2007). Sister outsider : essays and speeches. Crossing Press. ISBN 9780307809049. OCLC 773898749.

15. Castelao-Gómez, Isabel (February 2016). "Looking back at Feminism and Poetry: An interview with Jan Montefiore". European Journal of Women's Studies. 23 (1): 93–105. doi:10.1177/1350506815607838. ISSN 1350-5068.

16. Yu, Nilan (2018), "Consciousness-raising and critical practice", Consciousness-Raising, Routledge, pp. 1–13, doi:10.4324/9781315107851-1, ISBN 9781315107851

17. "Journal | Sinister Wisdom". www.sinisterwisdom.org. Retrieved 2018-11-29.

18. "Conditions: Five". Bitch Media. Retrieved 2018-11-29.

19. Jeffrey Weeks. "Gay Left: An Overview by Jeffrey Weeks". Gay Left. Archived from the original (Journal) on 2015-02-16. Retrieved 2015-02-25. We said we could 'best explore our sexual attitudes most truthfully in an all-male group', and in many ways we did indeed operate as an awareness or conscious raising group as well as an editorial collective.

20. Dawkins, Richard (2006). The God Delusion. Boston: Houghton Mifflin. p. 406. ISBN 978-0-618-68000-9.; "on-line" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2008-02-28. (101 KB)