Kullanıcı:İlaydatakir/deneme tahtası
Bilişsel Sinirbilim
[değiştir | kaynağı değiştir]Bilişsel sinirbilim, beynin zihinsel süreçlerle ilgili sinir bağlantılarına odaklanarak genel bilişin altında yatan biyolojik süreçleri inceleyen bilim alanıdır. Beynin sinir devrelerinin bilişsel aktiviteleri nasıl etkilediği veya kontrol ettiği sorununu çözer. Bilişsel sinirbilim, sinirbilim ve psikolojinin bir dalıdır ve davranışsal sinirbilim, bilişsel psikoloji, fizyolojik psikoloji ve duygusal sinirbilim gibi disiplinlerle örtüşmektedir. Bilişsel sinirbilim, nörobiyoloji ve hesaplama modellerinden elde edilen kanıtlara dayanan bilişsel bilim teorilerine dayanmaktadır.
Beynin belirli bölümleri bu alanda önemli rol oynar. Nöronlar en önemli rolü oynar, çünkü esas olarak serebral korteksin farklı loblarının nöral perspektifinden bir biliş anlayışı oluşturmaktır. Bilişsel sinirbilimde kullanılan yöntemler arasında psikofizik ve bilişsel psikoloji, işlevsel nörogörüntüleme, elektrofizyoloji, bilişsel genomik ve davranışsal genetik deneysel prosedürler bulunur.
Beyin hasarına bağlı bilişsel kusurları olan hastaların incelenmesi, bilişsel sinirbilimin önemli bir yönüdür. Hastalıklı beyne verilen hasar, sağlıklı ve tamamen işlevsel bir beyin için karşılaştırılabilir bir temel sağlar. Bu hasarlar beyindeki sinir devrelerini değiştirebilir ve hafıza veya öğrenme gibi temel bilişsel süreçlerde arızalanmalarına neden olabilir. Hasar ve sağlıklı sinir devrelerinin nasıl çalıştığını karşılaştırabilir ve etkilenen bilişsel süreçlerin temeli hakkında sonuçlar çıkarabiliriz.
Ayrıca gelişimsel bilişsel sinirbilim alt alanı altında beyin gelişimine dayalı bilişsel yetenekler de incelenmektedir. Bu, beynin zaman içindeki gelişimini gösterir, farklılıkları analiz eder ve bu farklılıkların olası nedenlerini hesaplar.
Teorik yaklaşımlar hesaplamalı sinirbilim ve bilişsel psikolojiyi içerir.
Tarihsel Kökeni
[değiştir | kaynağı değiştir]Bilişsel sinirbilim, sinirbilim ve psikolojiden ortaya çıkan disiplinler arası bir araştırma alanıdır. Bu disiplinlerdeki birkaç aşama, araştırmacıların araştırma yapma şeklini değiştirdi ve bu alanda kapsamlı bir çözüme yol açtı.
Bilişsel sinirbilimin görevi beynin düşünceleri nasıl yarattığını tanımlamak olsa da, tarihsel olarak beynin belirli alanlarının belirli zihinsel yetenekleri nasıl desteklediğini inceleyerek ilerleme kaydetmiştir. Bununla birlikte, beyni alt bölümlere ayırma çabasının sorunları vardır. Craniologist Hareketi, teorisine bilimsel bir temel sağlayamadı ve reddedildi. Hitzig ve Fritsch'in deneyleri de toplam alan fikrini reddetti, bu da beynin tüm bölgelerinin tüm davranışlara dahil olduğu ve beyin haritasının nihayet pozitron gibi yöntemlerle geliştirildiği anlamına geliyor. İletim tomografisi (PET) ve fonksiyonel manyetik rezonans görüntüleme (fMRI). Gestalt teorisi, nöropsikoloji ve bilişsel devrim, bilişsel sinirbilim alanında önemli kilometre taşlarıdır ve araştırmacıların davranış ve sinir temellerini daha fazla birbirine bağlamasını sağlamak için çeşitli fikir ve teknikleri bir araya getirir.
Felsefedeki kökenleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Filozoflar her zaman ruhla ilgilenir. Bir fenomeni açıklama fikri, felsefe tarihinin tarihinin resmi mekanizması fikridir. 17. yüzyılda, 5. yüzyılın 5. yüzyılda derin yüzyılın, 17. ve 18. yüzyıldır (Galileo, Descartes ve Boyle). "Örneğin, aristotel beyin vücudun soğutma sisteminin gövdesi olduğunu ve bilinç kapasitesine odaklandığını düşündü. Aksine, ilk kişi Roma doktorunun ikinci yüzyıla geldiğini ve beynin Alcemmaea tarafından akredite edilmiş bir entelektüel faaliyet kaynağı olduğunu açıkladı. Ancak, beynin içine inanmıyorlar, ancak diğer organları üretiyorlar. Anatomist ve Doktor. Andreas Wesalius, beynin ve sinir sisteminin bir zihin ve duygu merkezi olduğuna inanıyordu. Psikolojinin temel alanı, bilişsel sinirbilim ruhuna katkıda bulundu.
Hafıza
[değiştir | kaynağı değiştir]Psikolojide, saklanan, depolanırsa, depolanırsa, organizmanın bilgilerini kaydetme yeteneği olarak anma. Veya başka bir görüş, Davranışlardaki deneyimin belirtilen bir süreden sonra etkisini gösterir, bu depolama işlemi için deneysel deneyim için çağrılır. Felsefe açısından ilk araştırma ve bellek geliştirme tekniklerinin geliştirilmesi konusunda daha meşgul. Her ne kadar 19. yüzyılın sonunda Ebbinghaus, 1950'lerden sonra esas olarak tanıdık psikoloji (coungy psikolojisi);Bu yaklaşımın yaptığı anıt modellerinden biri üç aşamalı bellek Eatkinson ve Shiffrin'dir. Son yıllarda, hafızanın konusu coğrafya ve sinirbilim psikolojisinin temel sorunlarından biriydi.
Hafıza aşamaları
[değiştir | kaynağı değiştir]Bellek sınıflandırması ve hatırlatıcının niteliği için birkaç sınıflandırma vardır. Bilgisayarın prosedürel potansiyellerini görüntülerken, bellek ve hatırlatmalarda üç ana faz vardır: Kodlama ve kaydetme (alınan bilgilerin düzenlenmesi ve entegrasyonu) (düzenleme ve entegrasyon) (hesaplanmış) (hesaplanmış) (hesaplanmış) (hesaplamanın veya işlem işleminin bir sonucu olarak) (işlem veya işlemin daveti).
Uzun süreli hafıza
[değiştir | kaynağı değiştir]Kısa süreli hafıza ve duyusal hafızaya zıt olarak, uzun süreli hafızada daha çok bilgi uzun süreler boyunca (bazen ömür boyu) saklanabilir. Örneğin, 7 haneli bir sayıyı okuduktan birkaç saniye içerisinde hemen unutabiliriz ve kısa süreli hafızada ancak bu kadar tutulmuş olur. Ancak telefon numaralarını tekrar yoluyla ezberleyip yıllar boyunca ezberde tutabiliriz ki bu da uzun süreli hafızada depolanmasından kaynaklanır. Kısa süreli hafıza şifrelemeyi akustik olarak yaparken, uzun süreli hafıza semantik olarak (anlamsal) şifreleme yapar. Baddeley (1966) [2][3] yaptığı testlerde deneklerin 20 dakika sonrasında hatırlamakta zorluk çektiği sözcük gruplarının, benzer manaya gelen “büyük, kocaman, devasa, iri” gibi sözcükler olduğunu göstermiştir. Kısa süreli hafıza “Nöronal haberleşmeyi sağlayan taşıyıcı yapılarla” desteklenir ve beynin ön lobu (özellikle dorsolateral prefrontal kortex) ile paryetal lobuyla bağlantılıdır. Uzun süreli hafıza ise beyne yayılmış daha sabit ve uzun süreli nöral bağlantılarla ilişkilidir. Bilginin kısa süreliden uzun süreli hafızaya konsolide edilmesinde, (depolama işlemi bizzat burada meydana gelmese de) hippocampus bölgesi rol oynar.
Uykunun başlıca fonksiyonlarından biri de bilginin konsolidasyonunu sağlamaktır. Bu yüzden hafıza eğitim ve test arasında uyku ihtiyacının yeterli olarak karşılanması ile gelişim gösterir.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]^ Gazzaniga, Ivry and Mangun 2002, cf. title ^ Gazzaniga 2002, p. xv ^ a b c d Kosslyn, S, M. & Andersen, R, A. (1992). Frontiers in cognitive neuroscience. Cambridge, MA: MIT press. ^ a b "Neurofeedback Training for Parkinsonian Tremor and Bradykinesia" (PDF). 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2013. ^ a b Fritsch (2009). "Electric excitability of the cerebrum (Über die elektrische Erregbarkeit des Grosshirns)". Epilepsy & Behavior. 15 (2). ss. 123-130. ^ a b Raichle (2009). "A brief history of human brain mapping". Trends in Neurosciences. 32 (2). ss. 118-126. ^ Sirgiovanni (2009). "The Mechanistic Approach to Psychiatric Classification" (PDF). Dialogues in Philosophy, Mental and Neuro Sciences. 2 (2). ss. 45-49. ^ a b Uttal, W, R. (2011). Mind and brain: A critical appraisal of cognitive neuroscience. Cambridge, MA: MIT Press ^ Gross, C, G. (1995) Aristotle on the Brain. The Neuroscientist(1) 4. ^ Smith (2013). "Cardiocentric neurophysiology. the persistence of a delusion". Journal of the History of the Neurosciences. 22 (1). ss. 6-13. ^ Hatfield, G. (2002). Psychology, Philosophy, and Cognitive Science: Reflections on the History and Philosophy of Experimental Psychology. Mind and Language. 17(3) 207-232. ^ Bear et al. 2007, pp. 10-11 ^ Enersen, O. D. 2009 ^ Boring, E.G. (1957). A history of experimental psychology. New York. ^ Uttal, W, R. (2011). Mind and brain: A critical appraisal of cognitive neuroscience. Cambridge, MA: MIT PressUttal, W, R. (2011). Mind and brain: A critical