Kratos (mitoloji)

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Yunan mitolojisinde, Kratos (Κράτος), dayanıklılık ve gücün tecessümüdür.[1] Sparta'da doğmuştur. Pallas ve Stiks'in oğludur.[1] Kratos ölümlü yarı-tanrıdır. Kratos ve kardeşleri Zelus ("Şevk"), Nike ("Zafer") ve Bia'nın ("Şiddet") Zeus'un kanatlı güçleriydiler.[1]

Başka bir mite göre Kratos, Prometheus‘u tanrı Hephaestus'un emri üzerine zincirleyen Titan'dır. Kratos,Yunan mitolojisinde ilginç bir figürdür. Güç ve dayanıklılık tanrısı olduğu kabul edilir, ancak onun hakkında hemen hemen her şey hakkında çelişkili hikâyeler vardır. Ebeveynliğinin, her biri diğer tanrılarla ilişkisini değiştiren iki rakip versiyonu vardır. Mitolojik hikâyeler onun Tanrı’lar tarafından “Güçlü Pallas Oğlu” olarak çağrıldığını söyler, günümüzdeki pek çok insan oyun karakteri Kratos (God of War) yüzünden onun Zeus’un oğlu olduğunu söyler. Birçok efsanede Kratos, Titan Pallas ve Styx’in oğlu olarak adlandırılır. Bu Kratos'u Olimposlu tanrıların bir akrabası yapar, ancak doğrudan aynı soyağacında bulunmaz. Kratos, sıklıkla gücü ve savaşı temsil eden birkaç figürün kardeşi olarak adlandırılır; zafer tanrıçası Nike, güç ve şiddet tanrıçası Bia ve gayret tanrısı Zelus

Kratos Olimpos Dağı’nda tanrılarla iyi geçinmiş, Apollon ve Ares ile arkadaşlık kazanmış ve bu durumda Zeus’un gözüne girmiştir. Kratos, Zeus’un arkadaşı ve tahtının koruyucusu olarak görülür. Genellikle Zeus'un birincil uygulayıcılarından biridir ve iradesinin bir uzantısıdır.

Kratos, diğer tanrıların ortaya çıktığı gibi görünmez. Bunun yerine, adı genellikle ihtiyaç duyulduğunda onlara yardımcı olmak için diğer Tanrılar tarafından çağrılır. Kratos genellikle savaşa Bia ve Nike (mitoloji) ile çağrılır, ancak bazen adalet tanrısı Dike ile de çağrılır.

Kratos’un güç ve dayanıklılık tanrısı rolü sadece savaş alanını sınırlamakla kalmadı, aynı zamanda genellikle şiddet ile de özdeşleştirildi. O, mitlerde bir karakterden daha fazla bir fikir olarak var olan birçok Yunan tanrısından biridir ve karakterini görmeden adını görmek nadir değildir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c Eidinow, Esther (2017). The Oxford handbook of ancient Greek religion. Oxford, Birleşik Krallık: Oxford University Press. ISBN 978-0198810179.