Koriyonik villus örneklemesi
Koriyonik villus örneklemesi (CVS), gelişmekte olan plasentanın içine bir iğnenin sokulmasıyla yapılan bir testtir. Bu dönemdeki plasentaya koriyon denmektedir. Plesenta dokusundan birkaç küçük parça bir şırınga yardımıyla alınır. Alınan bu dokunun incelenmesi ile gelişmekte olan bebeğin herhangi bir anomaliye sahip olup olmadığı tespit edilebilir.
Koriyon Villus örneklemesi işlemi plasenta biyopsisi veya plasentosentez olarak da tanımlanır.
Kimlere uygulanır?[değiştir | kaynağı değiştir]
Aşağıda sıralanan durumlardan biri veya birkaçının aynı anda olması durumunda anne adayında CVS yapılması önerilebilir[1]
- Anne yaşının 35'ten büyük olması
- Ailede kromozomal bozukluğu olan doğum öyküsü
- 3 ya da daha fazla sayıda düşük
- Ailede hemofili gibi genetik hastalıklar olması
Uygulama[değiştir | kaynağı değiştir]
Bu örneklemenin yapılabilmesi için iki yöntem uygulanır. Bunlar transabdominal ve transvajinal yöntemlerdir.
Transabdominal yöntem[değiştir | kaynağı değiştir]
En çok uygulanan ve karnın alt kısmından yapılan yöntem budur. Karnın alt kısım bölgesi lokal olarak uyuşturulduktan sonra bir iğnenin batrılmasıyla deri geçilir ve rahme girilerek plesenta dokusuna kadar ulaştırılır. Bu işlemler esnasında iğnenin hareketleri ultrason aracılığıyla izlenir. Daha sonra ilk sokulan iğneden daha ince kalınlıktaki bir iğne bu iğnenin içinden geçirilerek plesenta dokusunda batırılır ve ince iğnenin ucuna balı şırınga aracılığıyla plesenta dokusundan test yapmaya yetecek miktarda ufak parçalar alınır.[2]
Transvajinal yöntem[değiştir | kaynağı değiştir]
Bu yöntem öbürüne göre daha az tercih edilen bir yöntemdir. Kanula adındaki ince metal bir tüp vajinanın içine sokulur ve rahim boynundan geçirilerek plesanta dokusuna ulaştırılır ve plesentadan bu şekilde doku parçları alınır.[2]
Riskleri[değiştir | kaynağı değiştir]
CVS'nin en büyük riski uygulama sonrası düşük olmasıdır. Bu durum %1 oranında görülür. Bu oran amniyosentezdekinden biraz daha fazladır. Diğer riskler ise kanama, kramplar ve enfeksiyonlardır. Bunların görülme sıklığıda %1 den daha azdır. Bazı durumlarda materyal az geldiğinden sağlıklı bir değerlendirme yapılamaz ve bu nedenle amniyosentez gerekebilir.[1]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b "Bu yazı Dr. Alper Mumcu'dan (www.mumcu.com) alınmıştır". 29 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2007.
- ^ a b "Konuyla ilgili The Royal Women's Hospital Avustralya tarafından hazırlanmış Türkçe bir broşür" (PDF). 27 Eylül 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2007.
