Kinjikitile Ngwale
Kinjikitile "Bokero" Ngwale (ö. 4 Ağustos 1905) Tanzanyalı bir ruhani medyum ve Alman Doğu Afrikası'ndaki (bugünkü Tanzanya) sömürge yönetimine karşı 1905-1907 Maji Maji İsyanı'nın lideriydi.
Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]
Kinjikitile, Tanzanya'da (o zamanlar Alman Doğu Afrikası, daha sonra Tanzanya (Tanganika) olarak bilinecektir.) Lindi bölgesi'nin Kilwa bölgesi'nde yaşayan Matumbilerin bir üyesiydi. Matumbiler, halk inanışları ile karışık İslamın dini formlarını uyguluyorlardı. 1904 yılında, o zamanlar pek tanınmayan "Kinjikitile" Ngarambe'deki evinden kayboldu. Birkaç gün sonra geri döndü ve Hongo adında, yılan şeklinde olduğuna inanılan bir ruh medyumu tarafından ele geçirildiğini söyledi.[1][2][3] Kinjikitile, ruh Hongo aracılığıyla tanrı Bokera ile iletişim kurduğunu iddia etti.[2][4] Takipçilerini kabile farklılıklarını görmezden gelmeye ve Almanlara karşı birleşmeye teşvik etti.[2][5] Kinjitkile'nin ünü hızla büyüdü ve bölgenin kapsadığı 100.000 kilometrekarelik alandan takipçiler çekti.[4] Takipçilerine atalarının kendisine Alman sömürge imparatorluğuna karşı bir isyana önderlik etmesini emrettiğini söyledi.[2] Bu Maji Maji İsyanının başlamasına yardımcı oldu.[2] Kinjikitile halkına onları Alman kurşunlarından koruması için 'kutsal su' (Svahili: maji) verdi.[2][3] Temmuz 1905'te bir grup Matumbi halkının yerel bir yetkilinin evine saldırmasının ardından Kinjikitile Alman birlikleri tarafından tutuklandı.[6]
Kardeşi Kinjikitile'nin çalışmalarını sürdürdü ve isyan 1907'ye kadar devam etti, isyanın Almanlar tarafından bastırılması sırasında 100.000'den fazla[7] veya 200-300.000 Afrikalı öldü.[4] Günümüz Tanzanyalıları, başarısız isyanı milliyetçiliğin ilk kıpırdanışı ve Kinjikitile "Bokero" Ngwale'yi proto-milli kahraman olarak görülmektedir.[5]
Edebiyatta miras[değiştir | kaynağı değiştir]
Tanzanyalı oyun yazarı Ebrahim Hussein, Maji Maji İsyanı'nı konu alan Kinjeketile adlı Svahili dilinde popüler bir oyun yazdı.[8]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Hoehler-Fatton, Cynthia (1996). Women of Fire and Spirit. Oxford University Press US. s. 73. ISBN 0-19-509790-4.
- ^ a b c d e f Jestice, Phyllis G. (2004). Holy People of the World: A Cross-Cultural Encyclopedia. ABC-CLIO. s. 480. ISBN 1-57607-355-6.
- ^ a b "The Story of Africa - Religious Resistance". BBC World Service. 27 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2008.
- ^ a b c Worlds together, worlds apart. 3. W. W. Norton & Co. 2011. s. 669. ISBN 978-0-393-93492-2.
- ^ a b Mwakikagile, Godfrey (2000). Africa and the West. Nova Publishers. s. 70. ISBN 1-56072-840-X. 9 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2023.
- ^ Roupp, Heidi (1997). Teaching World History: A Resource Book. M.E. Sharpe. s. 229. ISBN 1-56324-420-9. 9 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2023.
- ^ Boahen, A. Adu (1990). Africa Under Colonial Domination, 1880-1935. James Currey Publishers. s. 80. ISBN 0-85255-097-9.
- ^ Ricard, Alain (1992). "Ebrahim's Predicament". Research in African Literatures. 23 (1). ss. 175-178. ISSN 0034-5210. JSTOR 3819960. 9 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2023.
Diğer Okumalar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Petraitis, Richard. "Bullets into Water: The Sorcerers of Africa". REALL. 10 Ekim 1999 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2008.
- Iliffe, John (1979). Modern History of Tanganyika. Cambridge University Press. ss. 168-172. ISBN 0-521-29611-0.
