Kale Doktrini

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Kale Yasası veya Yerleşim Savunması Yasası olarak da bilinen Kale Doktrini, bir kişinin meskenini veya yasal olarak elde ettiği herhangi bir yeri (örneğin, bir araç veya ev), belirli durumlarda, kullanılan gücün sonuçları için yasal kovuşturmadan muaf olarak, davetsiz misafirlere karşı kendini savunmak için güç (ölümcül güç dahil) kullanmasına izin veren koruma ve dokunulmazlıklara sahip olduğu bir yer olarak belirleyen yasal bir doktrindir.[1] Terim en yaygın olarak Amerika Birleşik Devletleri'nde kullanılmaktadır ancak diğer birçok ülke yasalarında benzer ilkelere başvurmaktadır.

Bulunduğu yere bağlı olarak, bir kişi makul bir şekilde yapabiliyorsa şiddetten kaçınmak için geri çekilme yükümlülüğüne sahip olabilir. Kale doktrinleri, bir kişi kendi evinde saldırıya uğradığında geri çekilme yükümlülüğünü azaltır. "Kişinin kendisine ya da bir başkasına yönelik ölüm ya da ciddi bedensel zarar tehlikesinden makul ölçüde korktuğu durumlarda"[1] ölümcül güç haklı görülebilir, suçlamaların ispat ve ispat yükleri hafifletilebilir ya da cezai cinayete karşı olumlu bir savunma uygulanabilir. Kale doktrini, başvurulabilecek tanımlanmış bir yasa değildir ancak birçok yargı alanında bir şekilde dahil edilebilecek bir dizi ilkedir. Kale doktrinleri, ispat yükümlülüğü çok daha düşük olan haksız ölüm davaları gibi hukuki dokunulmazlık sağlamayabilir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b "Meclis, No. 159, New Jersey Eyaleti, 213. Yasama Meclisi, "New Jersey Kendini Savunma Yasası"" (PDF). 2 Eylül 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2024.