Johari penceresi
Johari penceresi, insanların kendileri ve başkalarıyla ilişkilerini daha iyi anlamalarına yardımcı olan bir tekniktir[1] Psikologlar Joseph Luft (1916–2014) ve Harrington Ingham (1916–1995) tarafından 1955'te oluşturuldu ve öncelikle kendi kendine yardım gruplarında ve kurumsal ortamlarda buluşsal bir alıştırma olarak kullanılıyor.[2][3] Luft ve Ingham, ilk isimlerinin bir kombinasyonunu kullanarak modellerine "Johari" adını verdiler.
Tanım[değiştir | kaynağı değiştir]
Alıştırmada, birisi bir listeden birkaç sıfat seçer ve kendi kişiliğini tanımladığını düşündüklerini seçer. Deneğin akranları daha sonra aynı listeyi alır ve her biri konuyu tanımlayan eşit sayıda sıfat seçer. Bu sıfatlar daha sonra ikişer ikişer dört hücreden oluşan bir ızgaraya eklenir.[4]
Filozof Charles Handy bu konsepte dört odalı Johari Evi diyor. Birinci oda, kendimizin bizim ve başkalarının gördüğü kısımdır. İkinci oda, başkalarının gördüğü ama bizim farkında olmadığımız yönleri içeriyor. Üçüncü oda, bildiğimiz ama diğerlerinden sakladığımız özel alandır. Dördüncü oda, ne kendimizin ne de başkalarının göremediği bilinçsiz yanımızdır.
dört kadran[değiştir | kaynağı değiştir]
- Açık bölüm
- Hem kişi tarafından bilinen hem de başkaları tarafından bilinen özelliklerin oluşturduğu alandır
- Kör bölüm
- Kişinin başkaları tarafından bilinen ama kendisinin bilmediği özelliklerini içeren bölümdür
- Gizli bölüm
- Kişinin kendisinin bildiği ama başkalarının bilmediği özelliklerini içeren alandır.
- Bilinmeyen/Karanlık bölüm
- Kişinin hem kendisinin hem de diğer bireyler tarafından bilinmeyen özelliklerini içeren alandır.
Bir terapinin hedefi, Açık karenin genişletilerek Gizli karenin, Bilinmeyen kare ve Kör Nokta karesinin daraltılmasıdır. Bu da kişinin kendi hakkında daha fazla bilgi sahibi olmasını sağlarken, Kör, Gizli veya Karanlık karelerin gönüllü olarak daraltılması ve kişinin çevresi ile daha iyi dostluk kurmasına ve daha sosyal kişi olmasına yardımcı olabilir.[5]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Luft (1955). "The Johari window, a graphic model of interpersonal awareness". Proceedings of the Western Training Laboratory in Group Development. Los Angeles: University of California, Los Angeles.
- ^ Pearl, Judea (1983). Heuristics: Intelligent Search Strategies for Computer Problem Solving. New York, Addison-Wesley, p. vii. 978-0-201-05594-8
- ^ Heuristic Reasoning: Studies in Applied Philosophy, Epistemology and Rational Ethics. Switzerland: Springer International Publishing. 2015. ss. 1-2. ISBN 978-3-319-09159-4. 11 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2021.
- ^ Of Human Interaction. Palo Alto, California: National Press. 1969. s. 177.
- ^ Perry, P. (2010) Couch Fiction. pp. 123–124.