Nâsırüddin Mahmûd

Nasiruddin Mahmud Şah (1229/1230 - 19 Kasım 1266, hükümdarlık: 1246–1265) Delhi Memluk hanedanlığının sekizinci padişahıydı. Saray tarihçisi Minhâc-ı Sirâc Cûzcânî tarafından yazılan Tabakat-i Nasiri ona ithaf edilmiştir. Kayınpederi Gıyaseddin Balaban, hükümdarlığı sırasında devlet işlerini yürüttü.

1246'da, henüz 17 veya 18 yaşındayken Delhi Sultanlığı tahtına çıktı.

Bir hükümdar olarak Mahmud'un çok dindar olduğu biliniyordu; zamanının çoğunu namaz kılarak ve Kuran yazarak geçiriyordu. Esas olarak devlet işleriyle ilgilenen ise kayınpederi ve Naib Gıyaseddin Balaban idi.^[1] Saltanatı 1246'dan 1265'e kadar sürdü.^[2] Mahmud'un 1266'daki ölümünden sonra Balaban (1266-87) iktidara geldi çünkü Mahmud'un hayatta olan bir çocuğu yoktu.

Kaynakça

^ Sen, Sailendra (2013). A Textbook of Medieval Indian History. Primus Books. ss. 74–76. ISBN 978-9-38060-734-4.
^ Hanifi, Manzoor Ahmad (1964). A Short History of Muslim Rule in Indo-Pakistan. Ideal Library. s. 43. 12 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2023.

[sen2-1] Sen, Sailendra (2013). A Textbook of Medieval Indian History. Primus Books. ss. 74–76. ISBN 978-9-38060-734-4.

[2] Hanifi, Manzoor Ahmad (1964). A Short History of Muslim Rule in Indo-Pakistan. Ideal Library. s. 43. 12 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Aralık 2023.

[1]

[2]