I. El-Alameyn Muharebesi

I. El-Alameyn Muharebesi
	Kuzey Afrika Cephesi, 2. Dünya Savaşı'nın bir parçası
	; El Alameyn'de İngiliz piyade ilerlemesi, 24 Ekim 1942
Tarih	11 Haziran 1940-4 Şubat 1943
Bölge	Batı Çölü, Mısır ve Libya ; 30°50′29″K 28°56′34″D / 30.84139°K 28.94278°D
Sonuç	Stratejik Yenişememezlik
Taraflar
İtalya ; Nazi Almanyası	Birleşik Krallık; Hindistan; Yeni Zelanda; Avustralya; Güney Afrika
Komutanlar ve liderler
Ettore Bastico; Erwin Rommel; Walther Nehring; Benvenuto Gioda; Giuseppe De Stefanis; Enea Navarini	Claude Auchinleck; William Ramsden; William Gott; William Holmes
Güçler
96.000 asker (56.000 İtalyan, 40.000 Alman) ; Başlarda 70 tank (daha sonra 585 tank); ~500 uçak	150.000 asker; Başlarda 179 tank (daha sonra 1.114 tank); 1.000+ topçu silahı; 1.500+ uçak
Kayıplar
10.000 ölü ve yaralı; 7.000 esir	13.250 zayiat

I. El-Alameyn Muharebesi, II. Dünya Savaşı'nın Kuzey Afrika Cephesi’nde 1 Temmuz-27 Temmuz 1942 tarihleri arasında, Rommel komutasındaki Alman-İtalyan kuvvetleri ile, Claude Auchinleck komutasındaki Birleşik Krallık 8. Ordu’su arasında gerçekleşen savaşlardır.^[6]

Haziran 1942 ayında, Gazala Muharebesi’nin ardından 8. Ordu, Mersa Matruh’tan El-Alameyn Hattı’na çekilmişti. El-Alameyn Hattı, Akdeniz kıyısındaki El-Alameyn yerleşiminden, güneydeki Kattara Çukuru'na kadar uzanan 60 km.lik bir savunma hattıdır.

Rommel, 1 Temmuz’da El-Alameyn Hattına saldırmıştır. 8. Ordu savunma hatları akşama kadar pozisyonlarını korumuşlardır. Bu gecikme Rommel’in hızını kesmiştir. Ertesi gün Rommel birliklerini hattın kuzey bölümünde yoğunlaştırarak bu bölgeden Birleşik Krallık savunmasını yarmayı planlamıştır. General Auchinleck’in Alman-İtalyan birliklerinin merkez bölümüne düzenlediği karşı taarruz da başarısız olmuştur. Cephenin güney bölümünde İtalyan birliklerine karşı düzenlenen bir diğer karşı taarruz ise daha başarılı olmuştur. 8. Ordu’nun bu direnci, Rommel’in birliklerini yeniden tertipleyerek savunma hattına yüklenme kararı vermesine yol açmıştır.

General Auchinleck’in 10 Temmuz 1942 günü cephenin kuzeyinde, Tel el Eisa bölgesinde geliştirdiği karşı taarruz Alman-İtalyan birliklerinden binin üstünde savaş esiri alınmasını sağlamıştır. Rommel’in karşı taarruzları ise kısmi başarı sağlamıştır. General Auchinleck’in izleyen taarruzları yine cephenin merkez bölümünde Ruweisat Sırtı’nda gerçekleşmiştir. Bu bölgede 14 Temmuz ve 21 Temmuz 1942 tarihlerinde gerçekleşen iki savaş da başarılı olamadı ve ikincisinde tankların piyadeyi desteklemekte gecikmeleri 700 kadar askerin esir edilmesine yol açtı. Buna karışın 27 Temmuz’da iki taarruza daha girişilmiştir. Tel el Eisa’nın kuzeyindeki taarruz orta derecede başarısız olmuş ancak Miteiriya’daki ağır kayıplarla sonuçlanmıştır. Alman karşı taarruzu başladığından mayınlı arazi temizlenemediği için tanklar piyadenin desteğine gelememişlerdi.

31 Temmuz’a gelindiğinde Birleşik Krallık 8. Ordu’su taarruz gücünü yitirmiş bulunmaktadır. General Auchinleck, taarruz operasyonlarını durdurarak Mihver güçlerinin genel taarruzuna karşı savunma pozisyonuna geçmiştir.

Rommel’in bu taarruzu El-Alameyn savunmasını aşamamıştır.

Kaynakça

^ Barr 2005, s. 39
^ Barr 2005, s. 40
^ Watson 2007, s. 6
^ Barr 2005, s. 184
^ ^a ^b Mackenzie 1951, s. 589
^ Wells, Anne (2013). Historical Dictionary of World War II. Scarecrow Press. ISBN 978-0810854574.

Ayrıca bakınız

II. El-Alameyn Muharebesi

Afrika ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

Muharebe ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

[1] Barr 2005, s. 39

[2] Barr 2005, s. 40

[3] Watson 2007, s. 6

[4] Barr 2005, s. 184

[CM589-5] Mackenzie 1951, s. 589

[İkinciDünyaSavaşı-6] Wells, Anne (2013). Historical Dictionary of World War II. Scarecrow Press. ISBN 978-0810854574.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]