Işık tekniği

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Işık tekniği, sinemada ışık, filme alınacak objeleri ve oyuncuları senaryoda istenilen şekilde aydınlatmak için kullanılan bir tekniktir. Doğru kullanılacak ışık tekniği ile seyirciye istenilen psikolojik etki rahatlıkla yaratılabilir. Işıklar sabit veya hareketli objeleri aydınlatmak için farklı ışık üreten cihazların seçilmesi sonucunda oluşturulur. Sinema sektöründe kullanılan ışıkların en büyük özelliği, çekimlerin zaman zaman sesli yapılması ihtimaline karşılık "ses çıkarmayan sistemler" kullanılmasıdır.

Teknik açıdan aydınlatma[değiştir | kaynağı değiştir]

Kameranın doğru görüntüyü verebilmesi için minimum ve maksimum ışık ihtiyacına denir. Işık dağılımının ihtiyaca göre doğru şekilde yapılması gerekir. Aşırı ışık, filmin kalitesini bozar, hoş olmayan görüntüler ortaya çıkarır. Az ışık ise filmde kaliteyi ortadan kaldırır.

Görsel açıdan aydınlatma[değiştir | kaynağı değiştir]

Gerekli ihtiyacın haricinde, korku filmleri gibi belli efektler verme amacıyla sahnenin özel amaçlı aydınlatılmasına denir. Son dönemlerde moda olan dijital efektler ile ışık tektiğinin birleştirilmesi sonucu harikulade sonuçlara ulaşılabilmektedir.

Tek kameralı çekim örneği[değiştir | kaynağı değiştir]

Konuya göre yapılan çekimler tepe lambası kullanılarak gerçekleştirilebileceği gibi, profesyonel amaçlı sonuç elde etmek için minimum ışık tekniği de kullanılabilir. Örnek olarak:

  • 2 yan dolgu ışığı (Sağ ve solda, gölgeleri yok etmek için) 650 Watt
  • 1 ana dolgu ışığı (Kamera üstünden) 650 Watt
  • 1 ana ışık (2000 Watt) Genel aydınlatma
  • 1 geri besleme ışığı (Arka tarafı aydınlatmak için, örneğin mavi) 300 Watt

Sıcak ve soğuk efektler[değiştir | kaynağı değiştir]

Işıkların üzerinde çeşitli filitreler kullanılarak sıcak ve soğuk ışık efektleri elde edilebiliyor. Işıkların psikolojik etkileri vardır.