Holokost Kurbanları Anıtı (Sivastopol)
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Nisan 2024) |
 Sivastopol'daki Holokost kurbanları anıtı | |
 | |
| Koordinatlar | 44°36′05″K 33°30′46″D / 44.60139°K 33.51278°D |
|---|---|
| Konum | İsyan Meydanı, Sivastopol |
| Malzeme | Mermer |
| Açılış tarihi | 2003 |
Sivastopol Holokost Kurbanları Anıtı, Temmuz 1942'de şehrin Naziler tarafından ele geçirilmesinden sonra vurulan Sivastopol Yahudileri ve Kırımlıların anısına dikilmiş bir anıttır.
Arka Plan[değiştir | kaynağı değiştir]
1939 yılı itibarıyla Sivastopol'da 5.988 Yahudi yaşıyordu ve bu da toplam nüfusun %5,5'ini oluşturuyordu.[1]
6 Temmuz 1942'de, Nazilerin Sivastopol'u ele geçirmesinden birkaç gün sonra, şehrin sokaklarına, işgal yetkililerinden köyde ve çevresinde yaşayan tüm Yahudilerin ve Kırımlıların "altı uçlu yıldız" görsellerini elbiselerinin göğüs ve sırt kısmına dikme emrini içeren broşürler asıldı. Ayrıca kaydolmak için Kherson stadyum binası'na giderek Yahudi Komitesine rapor verilmesi istendi.[2] Stadyum isyancıların bulunduğu caddeden çok uzakta değildi. Her aileye, yanlarında değerli eşyalarını, anahtarlarını, üzerinde adres bulunan bir kağıt parçasını ve üç günlük yiyecek malzemesini beraberlerinde götürmeleri talimatı verildi.[1][3]
Nazi işgalcilerinin ve suç ortaklarının zulmünü araştırmak için kullanılan Sivastopol Şehri Olağanüstü Komisyonunun raporlarına göre 12 Temmuz 1942'de Naziler şehrin tespit edilen tüm Yahudi nüfusunu ve birkaç düzine Kırımlıyı yerel stadyuma toplamıştı. Naziler onlara Sivastopol dışında görevlendirileceklerini duyurdu. Ancak stadyumdaki insanlar önceden belirlenmiş infaz alanlarına götürüldü. Bu alanlar: Balaklava otoyolunun 4. kilometresi, Maksimov'un kulübesi, Starye Şuli köyü ve Bahçesaray yakınındaki Balta-Çokrak idi.
Kırım'daki SS zulmüne ilişkin savaş sonrası araştırmalar 1942 yazında, Sivastopol'un ele geçirilmesinden sonra, SS Standartenführer Otto Ohlendorf komutasındaki Einsatzgruppe D'den Sonderkommando 11a'nın Chastnik Caddesi'ndeki bir evi işgal ederek oraya taşındığı gösterdi.[1] Toplama ve kayıt işlemlerinin ardından, Sevastopol'dan 1500 Yahudiyi (diğer kaynaklara göre, jandarma şefi E. Shreve'nin ifadesine göre 1200 kişi) gaz kamyonlarında vurarak öldürdü. Temmuz 1942'de birim, Sovyet savaş esirleri arasında tespit edilen 2.022 Yahudiyi de yok etti.[1][4]
Kurbanların toplanması, kimliklerinin belirlenmesi ve gözlenmesi de Rusya'nın Sivastopol Şehri Yardımcı Polis merkezi çalışanları tarafından gerçekleştirildi. Bu işlemler resmi olarak Sivastopol belediye başkanı N. Madatov'a bağlı olan Polis Şefi B.V. Kormchinov-Nekrasov tarafından yönetiliyordu.[1]
Kitlesel infazların ardından Einsatzkommando faaliyetlerini azalttı (talimatlara göre ordunun ön kısmına geçti). Yahudilerin kimlik tespiti ve yok edilmesi sürecini Sturmscharführer Mayer başkanlığındaki Sivastopol Güvenlik Servisi'ne (SD) devretti. Bireysel katliamlar tüm işgal dönemi boyunca devam etti.
Sovyet Olağanüstü Şehir Komisyonu, işgal dönemindeki soruşturma sonuçlarına dayanarak kurban sayısını toplam 4200 kişi olarak belirledi. 300'den fazla ismi tespit edilebildi. Çoğunlukla yaşlılar, kadınlar ve çocuklardı. İdam edilenler arasında çok sayıda öğretmen ve doktor da vardı. Belgeler, 1. Şehir hastanesi doktoru Ya.Zvenigorodsky'nin davranışına dikkat çekmektedir. Naziler ona Yahudi çocukların adreslerini vermesi karşılığında hayatını bağışlamayı ve evine dönmeyi teklif etti. Doktor Nazileri reddederek: "Halkım neredeyse ben de oradayım" şeklinde cevap verdi. 4200 kişiden yalnızca 14 yaşındaki Anna Salnik kaçmayı başardı.[1]
Tanım[değiştir | kaynağı değiştir]
12 Temmuz 2003 trajedisinin yıldönümünde Asiler Meydanı'nda anıt açıldı.[5] Anıtı mimar Lyudmila Gitelzon ve sanatçı Sergei Pavlishin tasarladı.[6] Anıtta Menora ile birlikte altı köşeli Davut Yıldızı yer alıyor. Kaide, her biri yıkılan Kudüs Tapınağını simgeleyen iki basamaktan oluşuyor. Davut Yıldızı, anıt yazıtların bulunduğu bir duvarın arka planına yerleştirilmiştir.[7][8]
Okuma[değiştir | kaynağı değiştir]
- Gelman B.N. Ölüm nedeni - infaz. Sivastopol'daki Holokost. - Sevastopol, 2004. - 182 s.
- Tyagliy M.I.S. - Sevastopol // “Nazi yarımadanın işgali sırasında Kırım Yahudilerinin toplu imha yerleri, 1941-1944. Dizin" . - Ukrayna Holokost Kütüphanesi. - Simferopol: BEC "Hesed Şimon", 2005. - S. 56-57. — 106 sn. — ISBN 966-572-862-8 .
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b c d e f Тяглый М. И. С.- Севастополь // «Места массового уничтожения евреев Крыма в период нацистской оккупации полуострова, 1941—1944. Справочник». — Украинская библиотека Холокоста. — Симферополь: БЭЦ „Хесед Шимон“, 2005. — С. 56—57. — 106 с. —.
- ^ Гельман Б. Н. Причина смерти — расстрел. Холокост в Севастополе. — Севастополь, 2004. — 182 с.
- ^ "Минута молчания в память о расстрелянных". 2016.
- ^ Тяглый М. И. «Места массового уничтожения евреев Крыма в период нацистской оккупации полуострова, 1941—1944. Справочник». — Симферополь, 2005. — 106 с.
- ^ "В Севастополе почтили память 4200 расстрелянных нацистами евреев и крымчаков | Город24: Севастополь". Город 24 (Rusça). 16 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2023.
- ^ "В Севастополе осквернили памятник жертвам Холокоста". Jewish.Ru. 16 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2023.
- ^ "Памятник «Жертвам холокоста» - Севастополь - памятники, мемориалы, музеи и исторические места". www.sevmonument.ru. 16 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2023.
- ^ "В Севастополе почтили память жертв Холокоста - Еврейская жизнь". ( Еврейская жизнь ) (Rusça). 12 Temmuz 2022. 16 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2023.