Hedonik uyum

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Hedonik adaptasyon olarak da bilinen hedonik uyum, olumlu yahut olumsuz olaylar karşısında tepki olarak yükselen ya da azalan mutluluk düzeyinin yeniden bu olaylardan önceki hâline dönmesi eğilimidir.[1][2]

Misalen yeni bir iş, yeni ev, şehir değişikliği ve evlilik kısa süreliğine mutluluğu arttırsa dahi etkisi uzun sürmeyecek ve yeni ortama uyum sağlamanın etkisiyle eski hâle dönüş yapılacaktır.[3] Philip Brickman ve Donald T. Campbell bu terimi "Hedonik Görelilik ve İyi Toplumu Planlamak" (1971) adlı makalelerinde icat ettiler.[4]

Genel bakış[değiştir | kaynağı değiştir]

Hedonik uyum, başta olumlu yahut olumsuz duygular uyandıran uyarana ilişkin tutumun nötrleşmesini sağlayarak duygusal yoğunluğun azalmasını sağlar.[5] Terimin kökeni Aristotle'ye dek uzanır. Eudaimonik mutlulukla hedonik mutluluk arasında ayrım yapan Aristotle hedonik mutluluğun uzun vadeli olamayacağını belirtmiştir.[6]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Rosenbloom, Stephanie (7 Ağustos 2010). "But Will It Make You Happy?". The New York Times. 15 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2010. 
  2. ^ "Hedonic Treadmill | Psychology Today". www.psychologytoday.com (İngilizce). Erişim tarihi: 21 Ekim 2023. 
  3. ^ Karaçay, Bahri. Mutlu Beyin. s. 47. 
  4. ^ Brickman; Campbell (1971). Hedonic relativism and planning the good society. New York: Academic Press. ss. 287-302.  in M. H. Apley, ed., Adaptation Level Theory: A Symposium, New York: Academic Press
  5. ^ "Hedonic Adaptation - an overview | ScienceDirect Topics". www.sciencedirect.com. 12 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2023. 
  6. ^ LCSW, John Mathews (21 Aralık 2015). "The Hedonic Treadmill: From Consumerism to Minimalism". Virginia Counseling -- Midlothian VA and Online (İngilizce). 26 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2023.