Girey Bairov

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Girey Bairov
Doğum2 Mayıs 1922
Aluşta, Kırım, SSCB
Ölüm6 Temmuz 1999 (77 yaş)
Saint Petersburg, Rusya Federasyonu
Mezun olduğu okul(lar)Birinci Moskova Devlet Tıp Üniversitesi
Saratov Devlet Tıp Üniversitesi
ÖdüllerSSCB Devlet Ödülü

Girey Alievich Bairov (Rusça;Гирей Алиевич Баиров); (d. 2 Mayıs 1922  – ö. 6 Temmuz 1999), Sovyetler Birliği vatandaşı Kırım Tatar asıllı pediatrik cerrah. Leningrad'da pediatrik cerrahinin kurucularından biridir. Leningrad/Saint Petersburg Devlet Pediatrik Tıp Üniversitesi'nde Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı başkanlığı yaptı. 1963'te Sovyet Tıp Bilimleri Akademisi'nin muhabir üyesi oldu.[1]

Erken dönem[değiştir | kaynağı değiştir]

Bairov, 2 Mayıs 1922'de Aluşta'da akademisyen bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Babası Ali Memetovich Beirov öğretmendi. Anne ve baba tarafından büyükbabaları ise tıp doktoruydu.[2][3] Çocukken pilot olmayı hayal ettiği için 1938'de okuldan mezun olduktan sonra Moskova Havacılık Enstitüsü'ne kabul edilmek için giriş sınavlarını geçti. Ancak bu süreçte planlarını değiştirdi ve onun yerine Birinci Moskova Devlet Tıp Üniversitesi'ne gitmeyi seçti. 1941 sonbaharında Almanya'nın Sovyetler Birliği'ni işgalinden sonra okul Ufa'ya nakledildi. Ancak Bairov Saratov'a taşındığı için çalışmalarına Saratov Tıp Enstitüsü askeri fakültesinde devam etti.[4] Mezun olduktan sonra Şubat 1943'te 135. Tank Tugayı'nın motorlu tüfek taburunda ordu doktoru olarak ön saflara gönderildi. Aynı yılın Temmuz ayında İzyum-Barvenkovo Taarruzu sırasında Seversky Donets nehrini geçerken ağır yaralandı. Savaş sırasında yaklaşık 400 asker ve subaya ilk yardım sağladı. Ayrıca ağır yaralı 35 kişiyi savaş alanında silahlarıyla şahsen taşıdı. Başından, bacağından ve kolundan yara almasına rağmen üç saatten fazla bir süre savaşın sıcağında tıp eğitmenleri ve görevlilerden oluşan gruba liderlik etmeye devam etti.[5] Kantemirovka'daki askeri sahra hastanesinde tedavi görürken hastanede cerrah olan müstakbel eşi Vera Semyonovna ile tanıştı. Bairov, o sıralar koltuk değnekleri kullanmasına rağmen ilk pediatrik ameliyatına Kantemirovka'da yaptı. Yaralarının iyileşmesinin ardından aktif göreve döndü ve askeri sahra hastanesine cerrah olarak atandı. 1945'te Leningrad'a transfer edilene kadar burada kaldı.[6]

Cerrahi kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Bairov savaştan sonra Rauhfusa Hastanesi'nde çalıştı. Burada 1949'da Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı başkanı profesör Aleksandr Shatsky tarafından fark edilerek bölümde laboratuvar asistanı pozisyonunu teklif edildi. Sonrasında kariyeri Leningrad Pediatri Enstitüsü'nde devam etti ve 1954'te doktora tezini verdi. 1955'te, Aleksandr Tur'un özofagus atrezisinin tedavi edilemez olduğunu yayınlamasından sadece birkaç ay sonra Bairov, bu duruma sahip bir bebeği başarılı bir şekilde ameliyat etti. Bu durum geniş çapta övgü ve tanıtımla sonuçlandı.[7] Aynı yıl bölümde doçent oldu ve 1960 yılında "Çocuklarda dirsek eklemi kırıkları" konulu doktora tezini verdi. Daha sonra profesör Bairov, "bilime dirsekleriyle savaşarak girdiğini" söyleyerek şaka yaptı. Bairov, Leningrad'da Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı Başkanı olduktan sonra (Stanislav Doletsky'nin ardından) Leningrad genelinde birleşik bir pediatrik cerrahi hizmeti organize etme sorumluluğunu üstlendi. 1960'ların başında şehirdeki pediatrik cerrahi kadroları dağınıktı. Üç hastane ve bir klinik vardı ancak aralarında çok az koordinasyon vardı. Bairov yönetiminde şehirdeki çocuk cerrahisi hastanelerinin sayısı iki katına çıktı ve acil cerrahi, planlı cerrahi, yenidoğan cerrahisi, travmatoloji ve üroloji gibi çeşitli ihtiyaçlara yönelik uzmanlaşmış bölümler oluşturuldu. Görev yaptığı süre boyunca 1 No'lu Çocuk Hastanesi inşa edildi ve burada doğum kusurlu yenidoğanların tedavisi için özel bir bölüm kuruldu. Bölümün kurulmasından iki yıl sonra Bairov, doğuştan anormallikleri olan çocukların tedavisinde cerrahi yöntemlerdeki gelişmeler nedeniyle 1979'da SSCB Devlet Ödülü'ne layık görüldü. Daha sonra öğrencilerinden biri olan Eduard Tsybulkin'e acil pediatri bölümünün kurulmasında yardımcı oldu. Kariyerinin büyük bir bölümünde Bairov, Pirogov'un adını taşıyan Cerrahi Derneği'nin pediatrik cerrahi departmanına başkanlık etti ve burada geleceğin birçok pediatrik cerrahını eğitti. 1992 yılında resmen emekli olduktan sonra 6 Temmuz 1999'daki ölümüne kadar Saint Petersburg'daki bölümde pediatrik cerrahi tedavi konusunda danışmanlık yapmaya devam etti.[8][9][10][11][12]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Grekova, Tatyana (2001). Медицинский Петербург (Rusça). Folio-Press. ISBN 978-5-7627-0163-1. 
  2. ^ "Великому крымскотатарскому врачу поставили памятник в Санкт-Петербурге". avdet.org (Rusça). 14 Mayıs 2017. 28 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2021. 
  3. ^ ""Кто старое забудет...."". petrsu.ru. 30 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  4. ^ Pupkova, Natalya (8 Kasım 2017). "Памяти Гирея Баирова". Крымская правда (Rusça). 27 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2021. 
  5. ^ "1943 Order of the Patriotic War 1st class nomination sheet". 14 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2024. 
  6. ^ "Хирург от Бога". Avdet. 7 Mayıs 2012. 29 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ Журнал «Огонёк» №24 от 1956 года[ölü/kırık bağlantı]
  8. ^ "В честь хирурга Гирея Баирова назван сквер в Алуште". 11 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2021. 
  9. ^ "Mauricio Duarte: I owe a lot to the Leningrad Medical Institute of Pediatrics - News". gpmu.org. 24 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2021. 
  10. ^ "Баиров Гирей Алиевич (1922 - 1999)". mednecropol.ru. 6 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2021. 
  11. ^ Veliev, Ablyaziz (2007). Къараманлар ольмейлер: Къырымтатарлар Экинджи Дюнья дженкинде (Kırım Tatarcası). Къырым девлет окъув-педагогика нешрияты. ISBN 978-966-2930-18-4. 4 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2024. 
  12. ^ Детская хирургия: нац. рук (Rusça). ГЭОТАР-Медиа. 2009. s. 33. ISBN 978-5-9704-0679-3.