Gab Ovası
Gab Ovası (Arapça: سَهْلللْغَابِ, romanizasyon: Sahl al -Gāb, kelime anlamıyla: Orman Ovası), esas olarak Suriye'nin kuzeybatısındaki Sukaylabiye ilçesinde yer alan verimli bir ovadır. Kuzeye akan Asi Nehri, Hama'nın yaklaşık 25 km kuzeybatısındaki Muhradah yakınlarında ovaya girer.[1][2]
Ova, yüzyıllar boyunca Asi Nehri'nin suları tarafından sular altında kaldı ve bu da onu bir bataklık haline getirdi.[3][4] 1950'lerde başlayan "Gab projesi", vadiyi yaşanılabilir ve ekilebilir arazi haline getirmek için ovadaki suyu boşalttı.[5] Proje sonucunda 41,000 hektarlık tarım arazisi sağlandı.[6]
Vadi, batıdaki El Nusayriye dağlarını Zaviye sıradağlarından ve doğudaki plato bölgesinden ayırır.[1] 63 kilometre uzunluğunda ve 121 kilometre genişliğindedir.[3]
Balıkçılık[değiştir | kaynağı değiştir]
Drenajdan önce Gab, yayın balığı (Silurus glanis) balıkçılığının merkeziydi.[7]
Gab projesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Proje 1953 yılında başladı ve Suriye'nin kuzeyindeki en önemli hidrolik projelerden biri olarak kabul ediliyor.Asi Nehri'nin El Aşarine bölgesinde hafif bir eğim (%0.10) nedeniyle, nehir çevresindeki bölgelere yeterli su sağlanamamıştır. Ova 1968'de tamamen kurudu ve 11.000 aileye toprak sağladı.[5]
Rouj Ovası[değiştir | kaynağı değiştir]
Ghab Ovası'nın kuzeydoğusunda, Rouj Ovası veya Rouj Havzası olarak bilinen başka bir küçük ova bulunur.[8] Gab Ovası ve Amik Ovası arasında yer almaktadır.[2] Bölgede birçok antik arkeolojik alan bulunmaktadır.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Federal Research Division, 2004, p. 74.
- ^ a b Topography and Hydrology Map of the Orontes valley 13 Nisan 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. water-security.org
- ^ a b Sofer, 1999, p. 205.
- ^ South, Coleman. Syria. Tarrytown, N.Y.: Marshall Cavendish Benchmark, 2006. Print.
- ^ a b de Miranda, 2007, p. 267.
- ^ Salman, 2009, p. 28.
- ^ J. Gaulmier, "Notes sur la pêche du silure dans la vallée du Ĝāb", Mélanges de l'Institut Français de Damas 1 (1929), p. 19-25
- ^ "Wikimapia location". 24 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mayıs 2021.
