Fotoğraf stüdyosu
Bir fotoğraf stüdyosu (fotoğrafik stüdyosu veya foto stüdyo olarak da bilinir) fotoğraf çekmek, geliştirmek, basmak ve kopyalamak için kullanılan bir çalışma alanıdır. Fotoğraf eğitimi ve bitmiş fotoğrafların gösterilmesi bir fotoğraf stüdyosunda da yapılabilir. Stüdyoda bir foto laboratuvar, depolama alanı, fotoğrafların çekildiği yere uygun bir stüdyo, bir salon ve diğer ilgili işler için yer olabilir.[1]
Bir fotoğraf stüdyosu genellikle kendi ve bazen başkalarının fotoğraflarını yaratan ve satan asistanlar ve öğrenciler eşliğinde bir veya daha fazla fotoğrafçının sahip olduğu ve temsil ettiği bir işletmedir.
Fotoğraf stüdyoları ve fotoğrafçılık tarihi, ilk kamerayla 19. yüzyıla kadar uzanıyor. En eski fotoğraf stüdyosu, fotoğrafçı ve ressamların aydınlatma tekniklerini fotoğraflı portreler oluşturmak için kullandı. Bu dönemde hiçbir şey, ressamların birincil ışık kaynağı olan açık pencereli güneş ışığından daha iyiydi.[2] Bir "flaş" ın ilk kullanımı, L. Ibbetson'un çok küçük nesneleri fotoğraflamak için ilgi odağı kullanmasıyla 1839 yılına dayanır. Limelight, oksi-hidrojen ile beslenen bir aleve bir parça kireç konarak üretildi. Fotoğraf stüdyoları 1840'ta flaş kullanmaya başladı ve 1864'te bir sonraki teknolojik atılım olan magnezyum teli yeni yapay ışık kaynağı oldu. Ancak, oldukça pahalı ve tehlikeli olduğu için herkes bunu karşılayamazdı. Bu flaşlar “sıcak ışık” olarak da bilinirdi ve patlayabilirdi. Sonradan film 1860'lı yıllara kadar profesyonel stüdyolarda ortak kullanımdaydılar. 'Tungsten Işıkları' veya 'Sıcak Işıklar' hâlâ kullanılıyordu. Yaklaşık 70'lerde daha küçük stüdyolar bile flaş ışıklarına veya stroboskopik lambalara erişebiliyordu.[3]
İnsanlar zaman zaman fotoğrafçılığın farklı engelleriyle başa çıkmak için stüdyolar kurarken birçok şeyi denediler. Ancak aydınlatma büyük bir engeldi. Filmin hareketini yakalamak için yeterli parlaklığı sağlayacak ilk yapay aydınlatma aracı flaş tozuydı. Ancak bu endüstri daha hızlı bir şekilde gelişti. Kamera merceklerindeki, ışıklandırmadaki ve diğer tekniklerdeki ve donanımlardaki gelişmeler sayesinde, stüdyo fotoğrafçılığı bekletildi ve stüdyo içinde görüntü üretmek oldukça kolaylaştı.[4]
Fotoğrafçılığın ilk ticari kullanımı, portrelerin yapımında oldu. Tam donanımlı stüdyolarda fotoğraf çekimi, öznenin ve hatta ressamın acı çektiği resme kıyasla çok daha kısa ve basittir.
'Kalotip' 1840'larda tanıtıldı. Calotype'ların piyasaya sürülmesi ile negatif üretim fotoğrafçıların istediği kadar kopya basabilmesini sağlayarak stüdyoların temelini güçlendirdi. 1850'lerde 'Ambrotip' adı verilen küçük portreler üretildi. Pozlama süresi, 1826'da ilk portre fotoğraf çekildiğinde 8 saatlik uzun pozlama ile karşılaştırıldığında 2 ila 20 saniye arasında değişmiştir.[5] Geçerken zaman, fotoğraftaki ilerlemeyi görmüştür. Ancak, hile fotoğrafçılığı, fotoğrafçılık olduğu sürece her zaman olmuştur. Hile fotoğrafçılığı daha sonra Photoshop ile değiştirildi.
Fotoğraf stüdyosu kurmak kolay ve ucuz oldu. Modern stüdyolar yeni çağ aydınlatma, dişliler ve teknoloji ile donatılmıştır. Toplu olarak yüksek kaliteli görüntüler üretme yeteneğine sahiptirler. Geçtiğimiz 15 yıldan itibaren stüdyo kurulumu hızla değişti ve dijitalleşmeye başladı.[6]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2019.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2019.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 26 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2019.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 16 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2019.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2019.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 19 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2019.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- cineviewstudios2 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
