En büyük artık yöntemi
En büyük artık usulünde, bir seçim çevresindeki artık oylardan çıkarılacak üyelikler, artık oyların büyüklük sırasına göre dağıtılır. Seçim çevresindeki sandalyeler, partiler ve bağımsız adaylar arasında hiçbir fark gözetmeksizin artık oyların büyüklüğüne göre dağıtılır.[1]
Örnek[değiştir | kaynağı değiştir]
Bir belediyeden 25 üyeli belediye meclisi seçilecektir. Belediyeki geçerli oy sayısı 100.000’dir. Seçim kotası ise, 4.000’dir. Partilerin aldıkları geçerli oy sayıları şöyledir:
| Partiler | Aldığı oy | Kazandığı üye sayısı | Artık oy |
|---|---|---|---|
| A Partisi | 45.000 | 45.000 : 4.000 = 11 üye | 1.000 |
| B Partisi | 40.000 | 40.000 : 4.000 = 10 üye | 0 |
| C Partisi | 15.000 | 15.000 : 4.000 = 3 üye | 3.000 |
Üyelerin ise 24’ü dağıtılmış, 1’i dağıtılamamıştır. En çok artık oya C Partisi sahip olduğu için, dağıtılamayan bir üyelik de C Partisine verilecektir. Dağıtılamayan üyelik birden çok olsaydı, en büyük artığa sahip partiden başlanmak üzere, sıra ile dağıtılacaktı. Örnekteki küçük parti olan C Partisi’nden olduğu gibi, en büyük artık usulünde küçük partiler yarar sağlar. Artık oyların eşitliği durumunda sandalyenin hangi partiye gideceği ilgili ülkenin seçim kanununca belirlenmektedir. Örneğin kura yöntemi kullanılabilir.[2]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Akkuş, Ezgi Fulya. "Türk Anayasa Hukuku açısından belediye seçimleri". www.academia.edu. Ankara: Ankara Üniversitesi. 9 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2023.
- ^ Emrah Hurma (1 Eylül 2020). "Dünyada Seçim Sistemleri" (PDF). TBMM. 18 Nisan 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2023.