Efendi-köle ahlâkı

Efendi-köle ahlâkı (Almanca: Herren- und Sklavenmoral), Friedrich Nietzsche'nin eserlerindeki, özellikle Ahlakın Soykütüğü Üzerine adlı eserinin ilk bölümündeki, merkezi bir konudur. Nietzsche ahlakın iki temel türü olduğundan bahsetmiştir: "efendi ahlakı" ve "köle ahlakı". Efendi ahlakı gurur ve güce değer verir, köle ahlakı ise nezakete, duygudaşlığa ve sıcakkanlılığa değer verir. Efendi ahlakı eylemleri iyi ve kötü (örneğin soylu kişinin erdemlerine karşı insan sürüsünün kusurları) olmasına göre yargılar. Bundan farklı olarak köle ahlakı, eylemleri bir iyi veya kötü niyet ölçeğine göre yargılar (örneğin Hristiyan faziletleri ve günahları, Kant deontolojisi).