Dua ve Kefaret hayatı

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Dua ve kefaret hayatını empoze etmek, Roma Katolik Kilisesi'nde din adamlarını işledikleri suçlar ve kötü davranışları için cezalandırmak amacıyla kullanılan bir ceza türüdür. Daha sert cezalarla karşı karşıya kalabilecek genç rahiplerin aksine, genellikle yaşlı rahiplere uygulanır.[1]

Açıklama[değiştir | kaynağı değiştir]

Bu ceza ev hapsi ile benzer uygulamalar içermektedir ve cezanın uygulanışı değişiklik gösterebilse de, genel anlamda kişinin kamu hizmetinden men edilmesini ve başkalarıyla etkileşiminin sınırlandırılmasını içerir.[2] Aynı şekilde telefonlara veya televizyonlara erişimin kısıtlanmasını veya tamamen kaldırılmasını da içerebilir.[1]

Örneğin Philadelphia Başpiskoposluğunda Kardinal Justin Rigali, ömür boyu dua ve kefaret cezasına çarptırılan din adamları için halka açık ayinleri kutlamalarını, ayinleri yönetmelerini, rahip kıyafeti giymelerini veya kendilerini rahip olarak sunmalarını yasaklayan bir program oluşturmuştur. Bu din adamları bir denetimli serbestlik memuru tarafından tam zamanlı olarak izlenirler.[3] Kısıtlamaların ihlali, din adamlığı statüsünden tamamen çıkarılma ile sonuçlanabilir.[1] Kilise Hukukçusu Fr. Damián Astigueta'ya göre dua ve kefaret hayatına uymayı kabul eden rahiplerin çoğunluğu "yardım edilmek ister ve bu cezanın onlar için bir kurtuluş tablosu olduğunu kabul eder."[1]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d What does it actually mean for a priest to be ‘laicized’? 30 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Catholic News Agency)
  2. ^ McCarrick removed from the priesthood after being found guilty of abuse 6 Ağustos 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Catholic News Service)
  3. ^ "Office for Clergy PRAYER AND PENANCE PROGRAM" (PDF). Archdiocese of Philadelphia. 9 Temmuz 2012. 23 Mart 2021 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.