Dere yatağı

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Kayalarla zırhlanmış bir dere yatağı

Bir dere yatağı, bir akıntının, derenin veya nehrin dibi (batimetri) ya da normal su akışının (kanal) fiziksel sınırlarıdır. Yan sınırlar veya kanalların kenarları, taşkın evresi harici tüm durumlarda nehir kenarı veya ırmak kenarı olarak adlandırılır. Belirli koşullar altında bir nehir, bir dere yatağından birden çok dere yatağına dallanabilir.[1] Bir nehir, kenarlarından taştığında ve taşkın yatağına aktığında bir sel meydana gelir. Genel bir kural olarak, dere yatağı kanalın normal su hattına kadar olan kısmıdır ve kenarlar, normal su hattının üzerindeki kısımdır. Bununla birlikte, su debisi değişiklik gösterdiğinden, bu farklılaşma yerel yorumlamaya tabidir. Genellikle, dere yatağında karasal bitki örtüsü bulunmaz, oysa nehir ve dere kenarları yalnızca olağandışı durumlarda su akışına maruz kaldığından kimi veya çoğu zaman bir bitki örtüsüne sahiptir.

Illinois, Kaskaskia yakınlarındaki Mississippi Nehri'nin eski dere yatağı, nehrin akışı değiştikten sonra açığa çıktı.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Jerolmack, Douglas J.; Mohrig, David (2007). "Conditions for branching in depositional rivers". Geology. 35 (5). ss. 463-466. Bibcode:2007Geo....35..463J. doi:10.1130/G23308A.1. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]