British Aerospace Jetstream 41

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Jetstream 41
Eastern Airways BAe Jetstream 41
Eastern Airways BAe Jetstream 41
TürüYolcu uçağı
Ulusal köken Birleşik Krallık
ÜreticiBritish Aerospace
İlk uçuş25 Eylül 1991
DurumuEtkin
Üretim sayısı100
Birim maliyeti6 milyon $ (1991)[1]

British Aerospace Jetstream 41, British Aerospace tarafından tasarlanan turboprop bölgesel yolcu uçağı. BAE'nin popüler modeli Jetstream 31 uzatılarak tasarlanmıştır. 30 koltuklu Embraer Brasilia, Dornier 328 ve Saab 340 gibi uçaklara rakip olarak tasarlanan uçak 29 koltukludur. Birleşik Krallık'taki Eastern Airways 17 uçaklı filosuyla en büyük kullanıcıdır.

Tasarım ve geliştirme[değiştir | kaynağı değiştir]

Jetstream 41'in tasarımı, gövdenin 4.88m (16 fit) uzatılmasıyla elde edildi. Gövdeye yapılan eklemeler, kanadın önündeki kısmına 2.51 m (8 fit 3 inç), arkasındaki kısmına ise 2.36m (7 fit 9 inç) uzunluğundaki kabin parçalarından oluşuyordu. Eklenen parçalar tamamen baştan tasarlanmıştı. Gövdeye yapılan uzatma, kanatlarda da yeni bir tasarım gerektirdi. Yeni modelde kanat açıklığı arttırıldı, kanatçık ve flaplar yeniden tasarlandı. Ayrıca kanatlar füzelerin altına monte edilerek, ana sparların kabin koridorundan geçmemesi ve kanat köklerinde daha geniş bagaj alanı elde edilmesi sağlandı.[2]

Aracın 1,500 shp (1,120 kW), (sonraki modellerde 1,650 shp (1,232 kW)) gücündeki Allied Signal TPE331−14 motorları, yer mesafesi arttırılmış nacellerde yer alıyordu. Uçuş güvertesi modern EFIS sistemleriyle ve yeni bir ön camla donatılmıştı.[2][3] J41, hem JAR25, hem de FAR25 standartlarına uyan ilk turboproptur.

Hizmet geçmişi[değiştir | kaynağı değiştir]

J41 ilk uçuşunu 25 Eylül 1991'de yaptı ve Avrupa'da 23 Kasım 1992'de, ABD'de ise 9 Nisan 1993'te sertifikalandı. Aracın ilk teslimatı 25 Kasım 1992'de Manx Airlines'a yapıldı.[3] J41 Ocak 1996'da ATR, Aérospatiale, Alenia ve British Aerospace'ten oluşan pazarlama konsorsiyumu Aero International'in (Regional) (AI(R)) bir parçası oldu. Satışlar iyi gitmesine rağmen Mayıs 1997'de BAe, 100 teslim edilen uçağın ardından J41 üretimini sona erdireceğini açıkladı.[4]

Operatörler[değiştir | kaynağı değiştir]

Günümüzde faaliyet göstermeyen Origin Pacific Airways'e ait Jetstream 41, Wellington Uluslararası Havalimanı, Haziran 2004.

Sivil operatörler[değiştir | kaynağı değiştir]

 Kolombiya
 Yunanistan
 Mozambik
   Nepal
 Güney Afrika
 Birleşik Arap Emirlikleri
 Birleşik Krallık
Eastern Airways'e ait bir Jetstream 41.
 Uruguay
  • Delbitur (1)
 Venezuela
 Zambiya

Diğer operatörler arasında:

 Hong Kong
 Filipinler

Eski sivil operatörler[değiştir | kaynağı değiştir]

 ABD
  • Trans States Airlines (25) - Uçaklar American Connection, Delta Connection ve Trans World Express ile yolcu servisi olarak büyük havayolları American Airlines, Delta Air Lines ve Trans World Airlines (TWA) adına kullanıldı.
  • Atlantic Coast Airlines - Uçaklar United Express tarafından büyük havayolu United Airlines için yolcu servisi olarak kullanıldı.[5]

Askeri operatörler[değiştir | kaynağı değiştir]

 Tayland

Koruma[değiştir | kaynağı değiştir]

Prototip Jetstream 41 G-JMAC günümüzde Speke Aerodrome Heritage Group (SAHG) tarafından Liverpool Speke Havaalanı terminal binası yakınında korunmaktadır.[6]

Kazalar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 7 Ocak 1994'te Atlantic Coast Airlines Flight 6291, Port Columbus Uluslararası Havalimanı yakınında iniş sırasında düştü. Dokuz kişilik yolcu ve mürettebattan beşi öldü.[7]
  • 24 Eylül 2009'da Airlink Flight 8911 Merebank, Durban, Güney Afrika'da, Durban Uluslararası Havalimanı'ndan kalkışının hemen ardından düştü. Üç kişilik mürettebat ve yerde bulunan bir kişi yaralandı.[8][9] Kaptan pilot Allister Freeman kaza esnasındaki yaralanmaları sonucu 7 Ekim 2009'da öldü.[10]

Özellikler (Jetstream 41)[değiştir | kaynağı değiştir]

Veri kaynağı Jane's All the World's Aircraft 1997-98,[11] Brassey's World Aircraft & Systems Directory 1996/97[3]

Genel özellikler

  • Mürettebat: 3 (2 pilot ve uçuş görevlisi)
  • Kapasite: 29 yolcu
  • Uzunluk: 63 ft 2 in (19,25 m)
  • Kanat açıklığı: 60 ft 0 in (18,29 m)
  • Yükseklik: 18 ft 10 in (5,74 m)
  • Kanat alanı: 350,8 ft2 (32,59 m2)
  • Kanat profili: root: NACA 63A418; tip: NACA 63A412[12]
  • Boş ağırlık: 14.272 lb (6.474 kg)
  • Maksimum yakıtsız ağırlık: 21.400 lb (9.707 kg)
  • Maksimum kalkış ağırlığı: 24.000 lb (10.886 kg)
  • Maksimum iniş ağırlığı: 23.300 lb (10.569 kg)
  • Yakıt kapasitesi: 727 imp gal (873 US gal; 3.305 L) / 5.960 lb (2.703 kg) maksimum
  • Güç kaynağı: 2 × Allied Signal TPE331-14GR/HR turboprop motor, her biri 1.650 shp (1.230 kW)
  • Pervaneler: 5 bıçaklı McCauley, 9 ft 6 in (2,9 m) çaplı sabit hızlı ayarlanabilir metal pervane

Performans

  • Maksimum sürat: 295 kn (339 mph, 546 km/sa) 20.000 ft (6.096 m) irtifada
  • Seyir sürati: 295 kn (339 mph, 546 km/sa)
  • Asla aşılmaması gereken sürat (VNE): 315 kn (362 mph, 583 km/sa)
  • Menzil: 774 nmi (891 mi, 1.433 km)
  • Azami irtifa: 26.000 ft (7.900 m)
  • Tek motor ile azami irtifa: 15.000 ft (4.572 m)
  • Tırmanma oranı: 2.200 ft/dak (11 m/s)
  • Kanat yükü: 68,42 lb/ft2 (334,1 kg/m2)
  • Güç/kütle: 0,1375 shp/lb (0,2260 kW/kg)
  • Kalkış koşusu: 5.000 ft (1.524 m)
  • İniş koşusu: 4.200 ft (1.280 m)

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Notlar
  1. ^ Flying Magazine, June 1991, p. 30
  2. ^ a b Swanborough 1991, p. 78.
  3. ^ a b c Taylor 1996, pp. 260–261.
  4. ^ O'Toole 1997, p.4.
  5. ^ airliners.net, Atlantic Coast Airlines BAe J41 photos
  6. ^ Taylor, Rob. "Welcome to the Jetstream Club." 21 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The Jetstream Club, 9 September 2008. Retrieved: 30 March 2010.
  7. ^ "Accident description." 6 Ağustos 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. aviation-safety.net. Retrieved: 30 March 2010.
  8. ^ "Crash plane declared emergency." 21 Ağustos 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. IOL, 24 September 2009. Retrieved: 30 March 2010.
  9. ^ "Media release 16 – Accident airlink flight update No. 15 – 07/10/09." saairlink.co.za,October 2009. Retrieved: 30 March 2010.
  10. ^ Jackson, Paul, (Ed.) (1997). Jane's All the World's Aircraft 1997-98 (88. bas.). Coulsdon, Surrey, United Kingdom: Jane's Information Group. ss. 532-534. ISBN 9780710615404. 
  11. ^ Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. 5 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2019. 
Bibliography

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]