Bikarbonat tampon sistemi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Oksijenli solunumun bir yan ürünü olan karbondioksit kanda çözünür ve kırmızı kan hücreleri tarafından alınır.Ardından karbonik anhidraz ile karbonik asite dönüştürülür.Çoğu karbonik asit bikarbonat ve hidrojen iyonlarına ayrışır.

Bikarbonat tampon sistemi kandaki, onikiparmak bağırsaktaki ve diğer dokulardaki uygun metabolik işlevleri desteklemek amacıyla pH'ı koruyan, karbonik asit, bikarbonat iyonu ve karbondioksitin dengesini içeren bir asit-baz homeostaz mekanizması.[1] Karbondioksit, hızlıca ve sırasıya bikarbonat ve hidrojen iyonlarına ayrışacak olan karbonik asiti oluşturmak için, suyla tepkime verir.Bu tepkime karbonik anhidraz ile katalize edilir.Tepkime aşağıda gösterilmiştir:

Her tampon sisteminde, zayıf asit ve konjuge bazın her ikisinin de bulunmasıyla pH dengesi oluştuğunda, sisteme tanıtılmış olan aşırı asit veya baz nötralize edilir.

Sistemin düzgün çalışmaması kanda asidoz (pH<7.35) ve alkaloz (pH>7.45) gibi asit-baz dengesizliği ile sonuçlanır.[2] Oniki parmak bağırsağı ülserine sahip hastalarda Helicobacter pylori imhası mukozal bikarbonat salgısını onarabilir ve ülser tekrarı riskini düşürür.[3]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Krieg, Brian J.; Taghavi, Seyed Mohammad; Amidon, Gordon L.; Amidon, Gregory E. (1 Kasım 2014). "In Vivo Predictive Dissolution: Transport Analysis of the CO2, Bicarbonate In Vivo Buffer System". Journal of Pharmaceutical Sciences. 103 (11). ss. 3473-3490. doi:10.1002/jps.24108. ISSN 1520-6017. 23 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2016. 
  2. ^ Rhoades, Rodney A.; Bell, David R. (2012). Medical physiology : principles for clinical medicine (4th ed., International bas.). Philadelphia, Pa.: Lippincott Williams & Wilkins. ISBN 9781451110395. 
  3. ^ Hogan, DL; Rapier, RC; Dreilinger, A; Koss, MA; Basuk, PM; Weinstein, WM; Nyberg, LM; Isenberg, JI. "Duodenal bicarbonate secretion: Eradication of Helicobacter pylori and duodenal structure and function in humans". Gastroenterology. 110 (3). ss. 705-716. doi:10.1053/gast.1996.v110.pm8608879. 8 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2016.