Ben (psikoloji)
Ben, Freud’un ruhsal cihazla ilgili ikinci kuramında es ve über-ich ile birlikte ruhsal cihazın üç beliriminden biridir.[1] Ben'in kaynağı (ki Es'in dış alemle teması sonucunda farklılaşmasıdır) ve muhtevaları, bilinçli, bilinçöncesi veya bilinçdışı olabilir. Ben'in yapısı gerçeklik ilkesinin baskısı altındadır.[2] 'Ben'in fonksiyonu ise, kişiliğin korunması, gerçeğe uyum ve çatışmaların çözümlenmesidir.
Ben'in ideali, birincil narsisizmden (kişinin kendisine karşı duyduğu sevgi) ve çevremizdeki kişilerle ve aile ile özdeşlikten meydana gelen kişiliğin eğilimi; bu özdeşlik, kişinin kendi benliğine karşı beslediği sevgiyi değiştirir ve ikincil narsisizm derecesine düşürür.
İdeal 'ben', çocukluktaki "her şeyi yapabilme" hayalinin daha sonraki özdeşliklerle değişerek aldığı yeni şekil; bu değişme "kahramanlarla özdeşleşme"ye, yani ünlü ve güçlü kişileri benimsemeye dayanarak olmaktadır. (Ben'in ideali ile ideal ben ayrımı Freud'da yoktur. Nunberg, Lagache ve Lacan gibi bilginler, ideal ben'in oluşumunda Narsisizmi iyice belirtmek için bu ayrıma başvurmuşlardır.[2]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Snyder, C.R. (2016). The Oxford handbook of positive psychology (3. bas.). New York, N.Y.: Oxford University Press. ISBN 978-0199396511.
- ^ a b McWilliams, Nancy (2020). Psychoanalytic diagnosis: understanding personality structure in the clinical process (2. bas.). New York, NY: The Guilford Press. ISBN 978-1462543694.
Psikoloji ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |