Bağdaştırma
- Bağdaşıklık ile karıştırılmamalıdır.
Bağdaştırma, iki veya daha fazla sözcüğün bir araya gelerek yeni bir anlama bürünmesi.[1] Bağdaştırmalara daha çok isim ve sıfat tamlamalarında rastlanır; bununla birlikte fiillerde, edatlarda ve bağlaçlarda da görülür. Tamlamayı meydana getiren sözcüklerin teker teker anlamlarına bakıldığında, sözcük öbeğinin kolektif anlamından oldukça farklı olduğu görülür.
Alışılmış bağdaştırma[değiştir | kaynağı değiştir]
Alışılmış bağdaştırmalar, adından da anlaşılacağı üzere, günlük kullanımda sık rastlanan ve genellikle görünen anlamını yansıtan sözcük öbekleridir:
- çavdar ekmeği, çatlak bardak, su böreği
- Demir kapının sürgüsü usulca çekildi.
- Demir kapının sürgüsü usulca çekildi.
Alışılmamış bağdaştırma[değiştir | kaynağı değiştir]
Alışılmamış bağdaştırmalarda sözcükler sıra dışı anlamlarda kullanılır. Bu tür kullanımlara gündelik konuşmada pek rastlanmaz, hatta kullanımı kulağa tuhaf gelebilir; ancak şiir gibi edebî eserlerde yaygın olarak kullanılır. Aşağıdaki kalın yazılmış sözcük grupları alışılmamış bağdaştırmalara örnektir:
- Kurudu artık otlar, bitmiyor tazeleri
- Birikinti sularda yaprak cenazeleri[1]
- Hicabın çığlığına takılır özlemlerim
- Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu
- Dışarıda gürül gürül akan bir dünya
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Bağdaştırma 25 Ekim 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. e-okul, MEB. Erişim: 25 Ekim 2014
 | Edebiyat ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |