İçeriğe atla

Arthur Young

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Arthur Young
Arthur Young'ın, İngiliz ressam John Russell tarafından 1794'te çizilen portresi
Doğum11 Eylül 1741(1741-09-11)
Whitehall, Londra
Ölüm12 Nisan 1820 (78 yaşında)
Sackville Street, Londra
Meslektarım, ekonomi ve sosyal istatistikler alanlarında yazar

Arthur Young (d. 11 Eylül 1741 - ö. 12 Nisan 1820)[1] bir İngiliz tarım uzmanıdır.[2] Kendisi bir çiftçi olarak fazla başarılı değildi, ancak bir yayıncı olarak bağlantıları ve faaliyetleri sayesinde, tarımsal iyileştirme ve geliştirme konusunda bir uzman haline gelerek önemli bir ün kazandı. 1789 Fransız Devrimi'nden sonra, Arthur Young'ın siyaset hakkındaki görüşleri de bilgili bir gözlemci olarak ağırlık kazandı ve kendisi zamanla İngiliz reformcularının önemli bir rakibi haline geldi. Young, en çok sosyal ve politik bir gözlemci olarak bilinmesine rağmen, tarım konusunda da önemli bir İngiliz yazar olarak kabul edilir. Ayrıca Tour in Ireland (1780) ve Travels in France (1792) adlı eserleri de geniş çapta okunarak Young'ın tanınırlığına katkıda bulunmuştur.

Erken dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Young, 1741'de Londra, Whitehall'da, Anna Lucretia Coussmaker ile Arthur Young'un ikinci oğlu olarak doğdu. Kendisiyle aynı ismi taşıtan babası Arthur Young aynı zamanda Suffolk'taki Bradfield Combust köyünün papazı ve İngiliz politikacı Arthur Onslow'un özel dini danışmanıydı.[3] 1748'den itibaren Lavenham'da okula gittikten sonra,[4] 1758'de King's Lynn'deki bir ticaret evi olan Messrs Robertson'a yerleştirildi. 1758'de John Thomlinson ile evlenen kız kardeşi Elizabeth Mary, ertesi yıl öldü ve bu ölüm, Young'ın Londra'daki Messrs Thomlinson'da baldızının yanında çalışma planını bozdu.[3][5][6]

Young'ın babası da 1759'da öldü. 1761'de Young Londra'ya gitti ve ertesi yıl The Universal Museum adlı bir dergi çıkardı. King's Bench Hapishanesi'nden yeni çıkan İngiliz romancı ve oyun yazarı William Kenrick'i işe alan Young tarafından editörlüğü yapılmış beş sayı boyunca yayınlandı. Daha sonra, bu işin bir parçası olmak istemeyen Samuel Johnson'ın ilk tavsiyesine göre, bir kitapçılar konsorsiyumuna satıldı.[7][8] Young, 1761'den 1763'e kadar akciğer hastalığından muzdaripti ve Sir Charles Howard'ın süvari subayı olması yönündeki bir görev teklifini de geri çevirdi.[1] Young'ın annesi daha sonra onu borçlar içerisinde küçük bir mülk olan Bradfield Hall'daki aile mülkünün başına getirdi. Arthur Young, 1763 ile 1766 yılları arasında orada çiftçiliğe odaklandı.

1764-1765'te Arthur Young, Essays on Husbandry adlı eserini 1764'te yayınlayan Walter Harte ile tanıştı ve onunla arkadaş oldu. Harte ona süreli yayınlar için yazmaktan vazgeçmesini tavsiye etti.[9] Daha sonra Harte'nin eserlerine ilave olarak Henri-Louis Duhamel du Monceau, Samuel Hartlib ve Jethro Tull'un eserlerini topladı. Museum Rusticum'a katkıda bulunmuştur.

Çiftçi ve Yazar

[değiştir | kaynağı değiştir]

1767'de Young, karısıyla arası kötü olan annesinden uzaklaşmak için Essex'te Sampford Hall'da bir çiftliği devraldı. Mali nedenlerden dolayı 1768'de Hertfordshire'da North Mymms'de bulunan Bradmore Çiftliği'ne taşınmak zorunda kaldı.[1] Orada, Deneysel Tarım Kursu'nda (1770) öğrendiği deneyleri yaptı. Bunlar genellikle başarısız olsa da, ona işine yarayacak bir tarım bilgisi verdiler. 1773'ten itibaren London Morning Post'ta parlamento muhabiri olarak görev yaptı.[1]

Young tarafından çiftçiliği için model bir toprak sahibi olarak kabul edilen Robert Andrews, eşiyle birlikte, Thomas Gainsborough'un çift portresinde (c. 1750)

Young, 1774'te Royal Society üyeliğine seçildi; ancak Dernek bünyesinde her zaman bulunan, James Anderson of Hermiston gibi eleştirmenler yüzünden tarımsal konulardaki bazı makaleleri reddedildi.[10] 1784'te Young, 45 ciltlik Annals of Agriculture'ı yayınlamaya başladı: katkıda bulunanlar arasında "Ralph Robinson" takma adıyla yazan King George III ve Young'ın örnek bir çiftçi olarak kabul ettiği Robert Andrews vardı.[11] Young'ın İngiltere ve Galler'in toplam alanı ve toplam ekili alan rakamları ciddi şekilde abartılıydı. Henry Beeke, savaş zamanı ve ulusal bütçe üzerindeki mali baskı sırasında 1799'dan kalma bir çalışmada, Young'ın hata yaptığını gösteren daha güvenilir rakamlar ortaya koymuştur.[12]

Young, 1793'te Sir John Sinclair'in başkanlığında hükûmet kurulduktan hemen sonra Ziraat Kurulu sekreterliğine atandı. Bu sıfatla, Tarım İlçelerinin Genel Görünümü anketlerinin toplanması ve hazırlanmasında çalıştı. Annals of Agriculture (Tarım Yıllıkları), 1803'te, onu basan Bury St Edmunds'tan John Rackham, kopyanın eksik olduğunu fark ettiğinde ve sayfaları eski notlarla dolduran Young'a baskı yaptığında sona ermeye başladı. Richard Phillips 41. cildi tamamlamak için işin başına geçti ve yayını bu aşamada kesti. 45. cilt olan son sayı 1808 yılında ancak yayınlanabildi.[13][14]

Gezi yazarı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Arthur Young, 1768'den 1770'e kadar çıkan kitaplarında anlattığı İngiltere ve Galler'de bir dizi yolculuğa başladı: A Six Weeks' Tour through the Southern Counties of England and Wales, A Six Months' Tour through the North of England and the Farmer's Tour through the East of England (İngiltere ve Galler'in Güney İlçelerinde Altı Haftalık Bir Tur, İngiltere'nin Kuzeyinde Altı Aylık Bir Tur ve Çiftçinin Doğu İngiltere'yi dolaşması). Bu kitapların İngiltere'deki kiralar, ürünler ve stoklar hakkında tek ilk elden bilgi içerdiğini iddia eder. Baskılar olumlu karşılandı ve geniş çapta çevrildiler.

1776-1777'de İrlanda Krallığı'nı gezdi ve 1780'de Tour in Ireland adlı eseri yayınlandı. Kitap daha sonra 1897 ve 1925 yıllarında yeniden yayınlandı, ancak ilk baskıda yer alan Young'ın eklemiş olduğu sosyal ayrıntılarının çoğu kaldırılmıştı.[15][16] Tam metin 1892'de Arthur Hutton tarafından "Arthur Young's Tour in Ireland (1776–1779)" adıyla yeniden yayınlandı.[17]

Arthur Young'ın Fransa'ya ilk ziyareti 1787'deydi. 1787'den 1789'a kadar (Fransız Devrimi'nin başlangıcı civarında) her yıl tüm ülkeyi dolaşarak, halkın durumunu ve kritik bir noktada kamu işlerinin yürütülmesini ele aldı. Travels in France 1792'de yayınlandı, Dublin'de 1793 yılında yeniden basıldı. 1794 yılında Londra'da genişletilmiş bir ikinci baskı olarak tekrar yayınlandı.

Fransız Devrimi Üzerine

[değiştir | kaynağı değiştir]

1789'da Bastille'in düşüşü sırasında Fransız soylularının (Kral ve Kraliçe dahil) en üst düzeylerinden oluşan kişiler tarafından kabul edilen biri olarak Fransız Devrimi'nin bir görgü tanığı[18] olan Young, 1792'de bu şiddetin bir karşıtı haline geldi ve İngiliz siyaseti hakkındaki reformcu görüşlerini değiştirdi. Besançon'daki yanmış şatoları görünce, Ulusal Meclis'in kaotik tartışmalarında olduğu gibi (bunun için John Hatsell'in prosedürle ilgili kitabını tavsiye eder) taşradaki kargaşa karşısında şok oldu.[19] O ve, Edmund Burke'ün Reflections on the Revolution in France (1790) adlı eserinde ifade edilen görüşlerine, Young'ın Plain and Earnest Address to Britons of November 1792 adlı çalışmasıyla William Windham ile birlikte katıldılar. Bu, Association for Preserving Liberty and Property against Republicans and Levellers (Cumhuriyetçilere ve Eşitleyicilere Karşı Özgürlük ve Mülkiyeti Koruma Derneği) tarafından da desteklendi.[20] 1793'te Parlamento'da Charles Gray'in reform önergesine karşı çıktı ve Example of France a Warning to Britain (Fransa Örneği İngiltere'ye Uyarıdır) adlı makalesini yazdı.[21]

Yine 1793'te Arthur Young, yerel süvari gönüllü gruplarını bir araya getirerek Suffolk Yeomanry'nin asker toplamasında rol oynadı. Düzenleme aslında 1794'te gerçekleşti, ancak daha sonra başlıklardaki rozetin üzerine 1793 yılı yazılınca, bu tarih kabul edilmiş oldu.[22][23] Ayrıca katkılarla desteklenecek bir Suffolk savaş gemisi için teklifte bulundu.[24]

Young, 1798'de An Enquiry into the State of Mind Amongst the Lowest Classes (En Alt Sınıflar Arasında Ruh Durumuna İlişkin Bir Soruşturma) adlı makalesi ile reform konusuna geri döndü . Yorumcu olarak müthiş bir konuma ulaşmıştı ve bu yeteneğini kentsel huzursuzluğa ve Amerikalı siyasi aktivist Tom Paine'in etkisine dikkat çekmek için kullandı.[25]

Dernekler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Arthur Young'ın en yakın arkadaşı, yazılarına editör olarak dahil olan Cambridge akademisyeni John Symonds'du. 1782'de 4. Bristol Kontu Frederick Hervey, Symonds, Young ve diğerleri için Ickworth'ta haftalık Perşembe yemekleri düzenledi.[26]

1780'lerin sonlarında yün ihracatı tartışmalı hale geldi, ancak Young, bu konudaki kısıtlamalara karşı çıkmak için Sir Joseph Banks ile güçlerini birleştirdi.[27] Bir iplik satıcısı olan Bury St Edmunds'tan James Oakes, hem Symonds hem de Young'ın arkadaşıydı.[28] Yün tartışmasında Young, yün ihracatını kısıtlamanın toprak sahiplerinin çıkarlarına aykırı olduğunu savunuyordu. Oakes ise iplikçiler için yün fiyatının düşmesi gerektiğini düşünüyordu.[29]

Young tarafından yapılan bir turdan önce genellikle gazete tanıtımı yapılır ve önde gelen çiftçiler ve tarımsal geliştiricilerle sosyal toplantılar gerçekleştirilirdi.[1] 1796'da İngiltere'nin güneybatısında yapılan bir tur sırasında Arthur Young, Dartmoor Princetown'da bir yargıç ve aynı zamanda tarımsal bir geliştirici olan 1. Baronet Sir Francis Buller ile tanıştı. Yargıç Buller, Arthur Young ile tarımsal konularda yazıştı. İlişkileri daha sonra tuhaflaştı. Young'ın oğlu olan rahip Arthur Young'ın, bir radikal olan Bury St Edmunds'tan Gamaliel Lloyd'a yazdığı bir mektubuna dayanarak, Birleşik İrlandalı Arthur O'Connor'ın duruşmasında jüriyi tahrif ettiğinden şüpheleniliyordu. Buller ve başsavcı, mektup mahkemede okunduğunda iddialara karşı sert bir tavır aldı.[30][31]

Son yılları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Young'ın All Saints' Church, Bradfield Combust'taki mezarı

Young, 1801'den itibaren London Lock Chapel'de Thomas Scott'ın evanjelik öğretisini takip etti ve Charles Simeon'dan etkilendi.[32] 1809'da Hollanda Kraliyet Enstitüsü'nün yurtdışında yaşayan muhabiri oldu.[33] 1811'de, Evanjelik Hristiyanlığa olan bağlılığını paylaşan İngiliz hiciv, günlük ve oyun yazarı Frances Burney'nin yeğeni Marianne Francis (1790–1832) ile yakın arkadaş oldu.[34][35] Ancak giderek görüşü bozuluyordu ve o yıl bir katarakt ameliyatı geçirdi. Ne yazık ki ameliyat başarısız oldu ve onu kör bıraktı.

Arthur Young yine de broşürler yayınlamaya devam etti. Mesane taşının neden olduğu ağrılı bir hastalıktan sonra 12 Nisan 1820'de Londra, Sackville Caddesi'nde 78 yaşında öldü ve Bradfield Combust kilisesine lahit biçimindeki mezara kondu. Lahitin üzerinde "Her gerçek vatansever burada gömülü yatan, deha, yetenek, değer için gözyaşı döksün." yazılıydı. Mezar, günümüzde kayıt altına alınmış II. Derece koruma altındaki bir yapıdır.[36] Matilda Betham-Edwards tarafından düzenlenen (1898) el yazması bir otobiyografi bırakmıştır.

Mirası

[değiştir | kaynağı değiştir]
Arthur Young'ın İngiltere Kraliyet Tarım Derneği kitapçıklarından birinin kapağı

Arthur Young, sosyal araştırmacı İngiliz yazar Frederick Morton Eden ve hem finans hem de tarım üzerine yazıları olan İngiliz politikacı Sir John Sinclair gibi ekonomik ve sosyal hayatın çağdaş gözlemcilerini etkiledi. Amerikalı tarımsal geliştirici Yargıç John Beale Bordley üzerinde de etkili oldu.[37]

Daha yakın zamanlarda Arthur Young, araştırma yöntemleri nedeniyle yeniden bir inceleme odağı haline gelmiştir. Nobel ekonomi ödülü sahibi, İngiliz ekonomist Richard Stone (1997), onu bir asır önce yaşamış olan İngiliz soybilimci ve istatistikçi Gregory King'in çalışmalarını sürdüren öncü bir milli gelir istatistikçisi olarak tanıtır. Young, İngiltere'nin milli geliriyle ilgili üç tahmin üretmiştir: Brunt (2001), Young'ın, Tour through the North of England, Farmer's Tour through the East of England and Political Arithmetic (Kuzey İngiltere Turu, Doğu İngiltere Çiftçi Turu ve Siyasi Aritmetik) adlı çalışmasında, bilgilerini halktan nasıl topladığını vurgulayarak, onu örnekleme araştırmaların öncüsü olarak gösterir.

Çalışmaları

[değiştir | kaynağı değiştir]
Deneysel tarım kursu, 1770

Arthur Young, bir tarımsal geliştirici, bir politik ekonomist ve bir sosyal gözlemci olarak ifade ettiği görüşler üzerine bir ün kazanmıştır. 17 yaşında On the War in North America (Kuzey Amerika'da Savaş Üzerine) adlı bir kitapçık yayınladı. Ayrıca dört roman ve 1759'da Reflections on the Present State of Affairs at Home and Abroad (Evde ve Yurtdışında Mevcut Durum Üzerine Düşünceler) adlı incelemesini yazdı. 1768'de Farmer's Letters to the People of England'ı, 1771'de birçok baskı yapan Farmer's Calendar'ı ve 1774'te geniş çapta tercüme edilen Political Arithmetic'i yayınladı.

Young, tarım üzerine yaklaşık 25 kitap ve broşür, politik ekonomi üzerine ise 15 kitap ve birçok makale üretmiştir. Bunlar şunları içerir:

Travels in France, 1793-1794'te François Soules tarafından Fransızcaya çevrildi; Léonce Guilhaud de Lavergne tarafından yapılan bir girişle Henri Lesage tarafından basılan yeni bir versiyonu da 1856'da yayınlandı. Birinci Fransız Cumhuriyeti'nde beş kişilik yönetim komitesi olan Direktuvar, 1801'de, Young'ın yazılarının Le Cultivateur anglais başlığı altında 20 cilde çevrilmesini emretti.

Ailesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

1765'te Young, Charles Burney'nin baldızı Martha Allen (1815'te öldü) ile evlendi. Şiddetli evlilik içi çekişmelerine ve Young'ın çocuklarına bağlılığına, 1792'deki[39] ziyaret sırasında Frances Burney ve üvey kız kardeşi Sarah tanık oldular. Kızı Martha Ann 14 Temmuz 1797'de 14 yaşında veremden öldüğünde, Arthur Young bu kayıptan fazlasıyla etkilendiği ve bu dönemde yönünü dine çevirdiği söylenir.[40]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c d e Mingay, G. E. "Young, Arthur". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/30256.  Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir
  2. ^ The Autobiography of Arthur Young, ed. Matilda Betham-Edwards. First published 1898, Cambridge University Press, 2012.
  3. ^ a b Higgs, Henry (1900). "Young, Arthur (1741-1820)". Lee, Sidney (Ed.). Dictionary of National Biography. 63. Londra: Smith, Elder & Co. ss. 357–363. 
  4. ^ "The Eighteenth and Nineteenth Centuries". St Edmundsbury District Council. 2 Ekim 2014. 27 Mart 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Aralık 2010. 
  5. ^ "Thomlinson, John (1731–1767), of East Barnet, Herts., History of Parliament Online". 24 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2016. 
  6. ^ The Farmer's Magazine. 1820. s. 299. 
  7. ^ Arthur Young; Matilda Betham-Edwards (10 Mayıs 2012). The Autobiography of Arthur Young: With Selections from His Correspondence. Cambridge University Press. ss. 26-27. ISBN 978-1-108-04774-6. 
  8. ^ Rogers, C. S.; Rizzo, Betty. "Kenrick, William". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/15416.  Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir
  9. ^ John Gerow Gazley (1973). The Life of Arthur Young, 1741–1820. American Philosophical Society. s. 19. ISBN 978-0-87169-097-5. 
  10. ^ Dan Doll; Jessica Munns (2006). Recording and Reordering: Essays on the Seventeenth- and Eighteenth-century Diary and Journal. Bucknell University Press. s. 124. ISBN 978-0-8387-5630-0. 
  11. ^ Belsey, Hugh. "Andrews, Robert". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/95074.  Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir
  12. ^ Sheldon, R. D. "Beeke, Henry". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/1952.  Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir
  13. ^ Annals of Agriculture and Other Useful Arts. 1808. 
  14. ^ John Gerow Gazley (1973). The Life of Arthur Young, 1741–1820. American Philosophical Society. s. 464. ISBN 978-0-87169-097-5. 
  15. ^ "Tour in Ireland, 1897 edition, ed. Henry Morley". 25 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2022. 
  16. ^ Tour of Ireland [sic] 1776–1779 (1780), selected and edited by Constantia Maxwell; Tour of Ireland: Irish History from Contemporary Sources (London: Allen & Unwin 1925).
  17. ^ Pdf copy in Google Books, as seen in 2017
  18. ^ Young, Arthur (1794). Travels During the Years 1787, 1788 & 1789; Undertaken More Particularly With a View of Ascertaining the Cultivation, Wealth, Resources and National Prosperity of the Kingdom of France. Second. W. Richardson, Royal Exchange, London. 
  19. ^ Jenny Graham (2000). The Nation, the Law, and the King: Reform Politics in England, 1789–1799. 1. University Press of America. ss. 161 and 125. ISBN 0-7618-1484-1. 
  20. ^ Jenny Graham (2000). The Nation, the Law, and the King: Reform Politics in England, 1789–1799. 1. University Press of America. ss. 24 and 415. ISBN 0-7618-1484-1. 
  21. ^ Jenny Graham (2000). The Nation, the Law, and the King: Reform Politics in England, 1789–1799. 1. University Press of America. ss. 91 and 483. ISBN 0-7618-1484-1. 
  22. ^ "The Loyal Suffolk Hussars – The Friends Of The Suffolk Regiment". 16 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2016. 
  23. ^ "History, Suffolk and Norfolk Yeomanry Association". 16 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2016. 
  24. ^ Susan Mitchell Sommers (2002). Parliamentary Politics of a County and Its Town: General Elections in Suffolk and Ipswich in the Eighteenth Century. Greenwood Publishing Group. s. 163 note 25. ISBN 978-0-275-97513-5. 
  25. ^ Jenny Graham (2000). The Nation, the Law, and the King: Reform Politics in England, 1789–1799. 2. University Press of America. ss. 855 and 887. ISBN 0-7618-1484-1. 
  26. ^ Chris Wrigley; Johnathan Shepherd (1991). On the Move: Essays in Labour and Transport History Presented to Philip Bagwell. A&C Black. s. 9. ISBN 978-1-85285-060-9. 
  27. ^ Edward Smith (11 Mayıs 2011). The Life of Sir Joseph Banks: President of the Royal Society, with Some Notices of His Friends and Contemporaries. Cambridge University Press. s. 310. ISBN 978-1-108-03112-7. 
  28. ^ François duc de La Rochefoucauld; Norman Scarfe (1988). A Frenchman's Year in Suffolk: French Impressions of Suffolk Life in 1784: the Mélanges Sur L'Angleterre of François de La Rochefoucauld. Boydell & Brewer. s. 225. ISBN 978-0-85115-508-1. 
  29. ^ "St Edmundsbury Local History - St Edmundsbury from 1700 to 1812". 24 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2016. 
  30. ^ John Gerow Gazley (1973). The Life of Arthur Young, 1741–1820. American Philosophical Society. ss. 355 and 399. ISBN 978-0-87169-097-5. 
  31. ^ "Buller, Sir Francis". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press.  Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir
  32. ^ John Gerow Gazley (1973). The Life of Arthur Young, 1741–1820. American Philosophical Society. s. 415. ISBN 978-0-87169-097-5. 
  33. ^ "A. Young (1741 – 1820)". Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences. 9 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  34. ^ The Letters of Sarah Harriet Burney, op. cit., p. 138, Note 2.
  35. ^ John Gerow Gazley (1973). The Life of Arthur Young, 1741–1820. American Philosophical Society. ss. 587-8. ISBN 978-0-87169-097-5. 
  36. ^ Historic England (27 Ocak 1984). "Tomb Chest, 6 Metres South of Chancel of All Saints Church, Bradfield Combust with Stanningfield (1228581)". National Heritage List for England (NHLE) (İngilizce). Erişim tarihi: 15 Ağustos 2019. 
  37. ^ Russo, Jean B. "Bordley, John Beale". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/68464.  Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir
  38. ^ Arthur Young's Travels in France During the Years 1787, 1788, 1789
  39. ^ The Journals and Letters of Fanny Burney (Madame D'Arblay), Volume 1, 1791–1792, ed. Joyce Hemlow, et al. (London: Oxford University Press, 1972), pp. 231–248.
  40. ^ The Autobiography of Arthur Young with Selections from his Correspondence, editör: M. Betham-Edwards (Londra: Smith, Elder, 1898), s. 167 ve 177–178. Alıntılandığı kaynak: The Letters of Sarah Harriet Burney, editör: Lorna J. Clark (Athens, GA, and Londra, Birleşik Krallık: University of Georgia Press, 1997), Young'ın kızı Mary ve karısı Martha'ya yazdığı birkaç mektubundan (s. 1–30). Bu mektuplar, Bayan Young'ın kendisine çeşitli malzemelerin gönderilmesi taleplerine, insanların mektuplarına yanıt vermekte yavaş olduğunu iddialarına ve Sarah'nın kendisini ziyaret etmesi için tekrarlanan davetlere ara sıra sinirlendiğini gösteriyor. Sık sık tanık oldukları evlilik çekişmelerinden utandıkları için bu, ne kendisinin ne de Frances'in yapmak istediği bir şeydi.

Atıf:

Daha fazla okuma

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Vikisöz'de Arthur Young ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.
Wikimedia Commons'ta Arthur Young ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Arthur_Young&oldid=32814187" sayfasından alınmıştır