Apriorizm

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Apriorizm, genel olarak, zihnin bir takım düşüncelere sahip olduğunu ve bu durumun bir sonucu olarak da, duyu deneyiminden bağımsız olarak gerçek bilginin olanaklı olduğunu savunan görüş.

ilk çağda Platon ve Parmenides, modern felsefede ise Descartes, Spinoza ve Leibniz gibi düşünürler tarafından savunulan ve gerçekliğin bilgisini insana yalnızca aklın sağladığını, insan zihninde doguştan düşünceler bulunduğunu, yalnızca görünüşleri veren deneyin bilgiye hiçbir katkısı olmadığını savunan bir görüştür. Buna göre, bilgiyi belirleyen en önemli şey, zorunluluk ve tümelliktir. Söz konusu tümellik ve zorunluluğu ise, deney değil de yalnızca akıl sağlar. Özellikle, İlkçağ apriorizmi söz konusu olduğunda, apriorizmi ortaya çıkaran en önemli öge, değişenin bilinemeyeceği, bilginin nesnelerini oluşturan temel gerçeklik ya da gerçekliklerler yalnızca aklın tanıştırdığı inancı olmuştur.[1]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Ahmet Cevizci, Felsefe sözlüğü, (İstanbul 1999) sayfa 68.