Appu'nun Hikayesi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Appu'nun Hikâyesi mitolojik bir Hitit metnidir (CTH 360). Metin bölük pörçüktür ve öyküdeki olaylar dizisi bir yeniden kurgulamadır.

Metin genellikle bir Hurrice mitolojinin anlatımı olarak kabul edilir,[1] ancak bu yargıyı destekleyecek herhangi bir Hurrice isim veya başka bir kelime dağarcığı içermez. Coğrafi ortam Mezopotamya'dadır.[2]

Metnin yeniden kurgulanmış argümanı aşağıdaki gibidir: Appu zengin bir adamdır ama oğlu olmadığı için mutsuzdur. Metin Appu'nun seks hakkında hiçbir şey bilmediği ihtimalini ima eder. Tanrılardan yardım istemek için bir kuzu kurban eder. Güneş tanrısı belirir ve ona sarhoş olmasını ve ardından karısıyla seks yapmasını tavsiye eder. Sonunda Appu'nun karısı Idalu (mḪUL-lu) "kötü, şeytani" adında ilk oğlunu doğurur. Bu noktada metin, Ullikummi'nin Şarkısı'nda paralel olarak yeni doğanın babasının dizine oturtulduğu bir isim verme törenine atıfta bulunur. Appu'nun karısı daha sonra Ḫandanza (mNÍG.SI.SÁ-an) "iyi, doğru" adında ikinci bir oğul doğurur. Her iki oğul da yetişkin yaşa geldiğinde, İdalu babadan kalan mirası aralarında bölüşmelerini önerir. Tanrıların her birinin kendi şehri olduğu gibi, her birinin de kendi mülkü olması gerektiğini savunur. İdalu kardeşini kandırarak mülkün çoğunu alır ve ona sadece kısır bir inek bırakır. Ancak güneş tanrısı ineği kutsar ve doğurganlığını geri kazandırır. Bu noktada ilk tablet sona erer ve hikâyenin geri kalanı çok bölük pörçüktür.

Kardeşler arasındaki bir davayla ilgili gibi görünmektedir; İdalu Handanza'yı Sippar'daki güneş tanrısının huzuruna çıkarır. Tanrı Handanza lehine karar verince İdalu lanet okur ve güneş-tanrı davayı sonuçlandırmayı reddederek kardeşleri davayı sonuçlandırması için Ninova'daki İştar'a gönderir.[3]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ örneğin Friedrich, ZA 49 (1950) 214f
  2. ^ Gary Beckman, "Mesopotamians and Mesopotamian Learning at Ḫattuša," Journal of Cuneiform Studies Cilt 35, No. 1/2 (1983), 97-114
  3. ^ Gwendolyn Leick, A dictionary of ancient Near Eastern mythology (1991).