Alala
Alala, ( Grekçe: Ἀλαλά; (alala) "savaş çığlığı" veya "savaş narası" anlamlarına gelir.), Yunan mitolojisinde, "savaş narasının" kişileştirilmesiydi . Adı yansıma ile oluşturulmuş olan ve savaş narası anlamına gelen Grekçe: ἀλαλή(alalḗ), kelimesinden türemiştir.[1] Yunan askerleri düşman saflarında paniğe neden olmak için düşmana bu çığlıkla saldırırlardı. Atinalıların koruyucu tanrıçaları Athena'nın sembol kuşu olan baykuşun çığlığını taklit etmek için bunu benimsedikleri ileri sürüldü.[2]
Pindaros'a göre Alala, savaşın kişileştirilmesi olan Polemos'un kızıydı ve şair tarafından " mızrakların başlangıcı, insanların şehirleri adına kutsal bir kurban sunduğu..." olarak nitelendirildi.[3] Savaş tanrısı Ares'in şiirsel bir sıfatı da Alaláxios'tur ( Grekçe: Ἀλαλάξιος ). Alala, savaş zamanlarında Ares'in maiyetindekilerden biriydi. Ares'in maiyetinin geri kalanında ise şu ilahi varlıklar vardı: Phobos ve Deimos (oğulları); Androktasiai, Makhai, Hysminai ve Phonoi (Eris'in çocukları) ile Eris ; Spartoi ve Keres .
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
notlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ LSJ entry ἀλαλή 5 Nisan 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Łukasz Różycki, Battlefield Emotions in Late Antiquity: A Study of Fear and Motivation in Roman Military Treatises, Brill 2021, p.135 28 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Pindar, fr. 78 Race, pp. 322, 323 [= Plutarch, On the Fame of the Athenians 7.349C].
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Pindar, Nemean Odes. Isthmian Odes. Parça , William H. Race tarafından düzenlendi ve çevrildi, Loeb Classical Library No. 485, Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press, 1997.978-0-674-99534-5 . Harvard University Press'te çevrimiçi sürüm 13 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. .