Kazığa oturtma
Kazığa oturtma veya kazığa oturtarak infaz etme, kazık, direk veya ucu sivri herhangi bir nesne ile, insan gövdesinin bir kısmın veya tamamının delinmesi ile yapılan bir çeşit işkence veya infaz yöntemidir. Özellikle 15'inci yüzyıldaki Rumen asker ve komutan Kazıklı Voyvoda, bu işkence türünü en çok kullanan askerî lider olmuştur.
Geçmişte, özellikle "devlete karşı işlenen suçlara" yanıt olarak kullanıldı, birçok kültürde idam cezalarının en ağırı olarak görüldü ve bu sebeble birçok sanatsal esere konu oldu. Ayrıca kazığa oturtma işkencesi, savaş zamanlarında isyanları bastırmak, hainleri, işbirlikçilerini, ve askerî disiplin ihlalleri yapanları cezalandırmak için de kullanıldı.
Kazığa oturtmanın zaman zaman kullanıldığı suçlar arasında ciddi soygunlar, devlet politikalarını veya tekelleri ihlal etmek, ticaret standartlarını bozmak yer alıyordu. Bazen çeşitli kültürel, cinsel, veya dinî seçimlerden ötürü de bu işkenceye başvurulmuştur. MÖ 18'inci yüzyılda Babil ve Yeni Asur İmparatorluğu'nun, kazığa oturtmaya yaptığı atıfları bulunmaktadır.