İkinci modernite

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Ulrich Beck

İkinci modernite, Alman sosyolog Ulrich Beck'in tarafından türetilen ve onun modernite sonrası dönem olarak kullandığı tabirdir.

Modernitenin tarım toplumunu sanayi toplumu olacak şekilde değiştirdiğini ve ikinci modernitenin sanayi toplumunu yeni ve daha farklı bir ağ toplumuna ya da bilgi toplumuna dönüştürmesi üzerinedir.

Risk toplumu[değiştir | kaynağı değiştir]

İkinci modernite, modernitenin beşeri kıtlık sorunuyla başa çıkmadaki başarısının yarattığı risklere - bitki, hayvan ve insan olmak üzere tüm yaşam biçimlerine yönelik risklere - dair yeni bir farkındalığın damgasını taşımaktadır. Daha önce hem doğal hem de sosyal risklere karşı koruma sağlıyor gibi görünen sistemlerin, işleyişlerinin bir yan ürünü olarak küresel ölçekte insan kaynaklı yeni riskler ürettiği giderek daha fazla kabul görmektedir. Bu tür sistemler çözümün değil, sorunun parçası haline geliyor. Modernizasyon ve bilgi yolunda ilerlemeler, bilişim suçları gibi yeni sosyal tehlikeler yaratırken, bilimsel ilerlemeler ise klonlama veya genetik mühendisliği gibi kararların uzun vadeli sonuçları değerlendirmek için yeterli kapasite olmaksızın zorunlu olarak alındığı yeni alanlar açmaktadır.

Bu düşünümsel modernleşmenin yarattığı yeni ikilemlerin farkında olan Beck, ulusal çıkarların artık tek başına ulusal düzeyde etkili bir şekilde desteklenemediği bir dünyanın zorluklarının üstesinden gelmek için yeni bir "kozmopolitan Realpolitik" önermektedir.

Bilgi toplumu[değiştir | kaynağı değiştir]

İkinci modernite aynı zamanda bilgi toplumu olarak adlandırılan ve farklı bilgi türlerinin çoğullaştığı bir dönemle de ilişkilendirilmektedir. Özellikle bilgiye bağlı riskler - bilgi dünyasının kendisi tarafından üretilen belirsizlikler - ile karakterize edilmektedir.

Direniş[değiştir | kaynağı değiştir]

İkinci moderniteye karşı bazı direniş biçimleri ortaya çıkmıştır bunlardan biri de Avrupa şüpheciliği olmuştur.

Beck, El Kaide terör örgütünü yalnızca bilgi teknolojisi araçlarının kullanımı yolunda değil, aynı zamanda senkretist ideolojisinde de ikinci moderniteye karşı direnişin bir yan ürünü olarak görmektedir.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  •  Allan, Stuart, Barbara Adam, and Cynthia Carter (eds.). 1999. Environmental Risks and the Media. London and New York: Routledge. ISBN 9780415214469 (cloth); ISBN 9780415214476 (pbk); ISBN 9780203164990 (e-book).
  •  Beck, Ulrich. 2006. The Cosmopolitan Vision, translated by Ciaran Cronin. Cambridge, UK; Malden, MA: Polity Press. ISBN 0-7456-3398-6 (cloth); ISBN 0-7456-3399-4 (pbk)
  •  Carrier, Martin, and Alfred Nordmann. 2011. Science in the Context of Application. Dordrecht, London, and New York: Springer. ISBN 9789048190508.
  •  Harding, Sandra G. 2008. Sciences from Below: Feminisms, Postcolonialities, and Modernities. Next Wave. Durham: Duke University Press. ISBN 9780822342595 (cloth); ISBN 9780822342823 (pbk).
  •  He, Chuanqi. 2012. Modernization Science: The Principles and Methods of National Advancement. Berlin and New York: Springer Verlag. ISBN 9783642254581 (cloth); ISBN 9783642254598 (ebook).
  •  Marchetti, Raffaele, and Davorka Vidović (eds.). 2010. European Union and Global Democracy. Zagreb: CPI [Centar za Politološka Istraživanja]/PSRC [Political Science Research Center]. ISBN 9789537022211.