Nikiforos Briennios (yaşlı): Revizyonlar arasındaki fark
[kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
düzeltme |
|||
10. satır: | 10. satır: | ||
Trakyalılar, Bulgarlar, Makedonlar, Slavlar, İtalyanlar, Frenkler ve Yunanlardan bir ordu topladı,<ref name="Finlay, pg. 55">Finlay, pg. 55</ref> Kasım 1077'de kuvvetleri [[Konstantinopolis]] surlarına ulaştı.<ref name="Norwich, pg. 360">Norwich, pg. 360</ref> Konstantinopolis sakinlerini düşünmeksizin, birliklerinin şehri yağmalamasına ve banliyöleri yakmasına izin vermiştir.<ref name="Finlay, pg. 55">Finlay, pg. 55</ref> Birliklerini yönetimi söylemi ile tezat oluşturmuştur. Nefret edilen Mikhail, [[Peçenekler]]in Trakya'ya girmesini sebep gösterip,<ref name="Finlay, pg. 55">Finlay, pg. 55</ref> onun kuşatmayı kaldırıp Trakya'ya dönmeye zorlamıştır<ref name="Norwich, ''Byzantium: The Decline and Fall'', pg. 3"/>. |
Trakyalılar, Bulgarlar, Makedonlar, Slavlar, İtalyanlar, Frenkler ve Yunanlardan bir ordu topladı,<ref name="Finlay, pg. 55">Finlay, pg. 55</ref> Kasım 1077'de kuvvetleri [[Konstantinopolis]] surlarına ulaştı.<ref name="Norwich, pg. 360">Norwich, pg. 360</ref> Konstantinopolis sakinlerini düşünmeksizin, birliklerinin şehri yağmalamasına ve banliyöleri yakmasına izin vermiştir.<ref name="Finlay, pg. 55">Finlay, pg. 55</ref> Birliklerini yönetimi söylemi ile tezat oluşturmuştur. Nefret edilen Mikhail, [[Peçenekler]]in Trakya'ya girmesini sebep gösterip,<ref name="Finlay, pg. 55">Finlay, pg. 55</ref> onun kuşatmayı kaldırıp Trakya'ya dönmeye zorlamıştır<ref name="Norwich, ''Byzantium: The Decline and Fall'', pg. 3"/>. |
||
Politik zayıflığı, [[III. Nikiforos]]'un imparator olmasına neden olmuştur. Nikeforos, ona itaat ederse ''[[Kayser|Caesar]]'' unvanı vermeyi önermiştir. Bryennios reddetmiş,<ref name="Canduci, pg. 276">Canduci, pg. 276</ref> ve Nikeforos, onun üzerine genç [[I. Aleksios]]'un komutasında Asyalı hristiyanlar, Türk ve Frank kanyonlarından oluşmuş bir ordu göndermiştir.<ref name="Finlay, pg. 57">Finlay, pg. 57</ref> Nikeforos önemli bir güce sahip olmasına rağmen, Halmyros Irmağı kenarında Kalavrye |
Politik zayıflığı, [[III. Nikiforos]]'un imparator olmasına neden olmuştur. Nikeforos, ona itaat ederse ''[[Kayser|Caesar]]'' unvanı vermeyi önermiştir. Bryennios reddetmiş,<ref name="Canduci, pg. 276">Canduci, pg. 276</ref> ve Nikeforos, onun üzerine genç [[I. Aleksios]]'un komutasında Asyalı hristiyanlar, Türk ve Frank kanyonlarından oluşmuş bir ordu göndermiştir.<ref name="Finlay, pg. 57">Finlay, pg. 57</ref> Nikeforos önemli bir güce sahip olmasına rağmen, Halmyros Irmağı kenarında [[Kalavrye Muharebesi]]'nde yenilmiş ve yakalanmıştır. Daha sonra kör edilmiştir.<ref>Norwich, pg. 361</ref> Artık bir tehdit görülmediği için, Nikeforos ona mülk ve servetini vermiştir. Üst olarak kullandığı [[Edirne|Hadrianapolis]]'de emekli olmuştur.<ref>Kajdan, pg. 331</ref> Kör olmasına rağmen 1094/1095 yılında [[Kumanlar]]ın saldırısında şehrin savunmasını<ref name="Canduci, pg. 276">Canduci, pg. 276</ref> ve 1094 yılında, 1072 yılında ölmüş IV. Romanos Diogenes'in oğlu Konstantinos Diogenes'in isyanına karşı hareketi yönetmiştir.<ref>Comnena, Book 10, Ch 2</ref> |
||
== Aile == |
== Aile == |
Sayfanın 17.20, 26 Mayıs 2018 tarihindeki hâli
Nikeforos Bryennios (Yaşlı) (Şablon:Dil-el), Şablon:Dil-la, Bizanslı general, kendisini geç 11. yüzyılda imparator ilan etmiştir. Çağdaşları onu imparatorluğun en iyi taktisyeni olarak kabul ederler.[1]
Erken dönem
Nikeforos orduda sürekli yükselmiş, IV. Romanos Diogenes tarafından 1071 yılında Malazgirt Meydan Muharebesi'nde kendisine önemli bir görev verilmiştir.[2] Bizans ordusunun sol kanadını kumanda etmiştir. Savaşta iyi yönetim gösterebilen birkaç Bizans generalinden biridir.[1][3]
1072-1073 yıllarında, Bulgaristan dükü olarak görev yaparken bir sıra isyanı bastırarak Bizans kontrolünü sağlamıştır,[4] daha sonra daha önemli bir pozisyon olan Dyrrhachium dux (Dıraç valisi) olmuştur.[5] VII. Mihail'in Selçuklularla yaptığı anlaşmayı onlara çok fazla taviz verildiği gerekçesiyle eleştirdi,[6] Mikhail'ın yetersiz ve beceriksiz olduğuna karar verdi.[7] İmparatorun zayıflığı, bakanlarının aç gözlülüğü ve Mikhail'ın bakanı Nikeforitzes'in ona suikast düzenleyeceğini öğrenmesi, kendisini tacı ele geçirmek konusunda cesaretlendirdi.[7]
İsyan ve sonrası
Trakyalılar, Bulgarlar, Makedonlar, Slavlar, İtalyanlar, Frenkler ve Yunanlardan bir ordu topladı,[6] Kasım 1077'de kuvvetleri Konstantinopolis surlarına ulaştı.[7] Konstantinopolis sakinlerini düşünmeksizin, birliklerinin şehri yağmalamasına ve banliyöleri yakmasına izin vermiştir.[6] Birliklerini yönetimi söylemi ile tezat oluşturmuştur. Nefret edilen Mikhail, Peçeneklerin Trakya'ya girmesini sebep gösterip,[6] onun kuşatmayı kaldırıp Trakya'ya dönmeye zorlamıştır[3].
Politik zayıflığı, III. Nikiforos'un imparator olmasına neden olmuştur. Nikeforos, ona itaat ederse Caesar unvanı vermeyi önermiştir. Bryennios reddetmiş,[1] ve Nikeforos, onun üzerine genç I. Aleksios'un komutasında Asyalı hristiyanlar, Türk ve Frank kanyonlarından oluşmuş bir ordu göndermiştir.[8] Nikeforos önemli bir güce sahip olmasına rağmen, Halmyros Irmağı kenarında Kalavrye Muharebesi'nde yenilmiş ve yakalanmıştır. Daha sonra kör edilmiştir.[9] Artık bir tehdit görülmediği için, Nikeforos ona mülk ve servetini vermiştir. Üst olarak kullandığı Hadrianapolis'de emekli olmuştur.[10] Kör olmasına rağmen 1094/1095 yılında Kumanların saldırısında şehrin savunmasını[1] ve 1094 yılında, 1072 yılında ölmüş IV. Romanos Diogenes'in oğlu Konstantinos Diogenes'in isyanına karşı hareketi yönetmiştir.[11]
Aile
Bryennios'un en az bir oğlu vardır. İmparator I. Aleksios'un kızı Anna Komnini ile evlenen general ve tarihçi Nikeforos Bryennios'un oğlu mu torunu mu olduğu belirsizdir.[12]
Kaynakça
Birincil Kaynaklar
- (Primary source) Anna Komnini, Aleksiad
İkincil Kaynaklar
- Norwich, John Julius (1993), Byzantium: The Apogee, Penguin, ISBN 0-14-011448-3
- Canduci, Alexander (2010), Triumph & Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors, Pier 9, ISBN 978-1741965988
- Alexander Kazhdan, (Ed.) (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium (İngilizce). Oxford ve New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
- George Finlay, History of the Byzantine and Greek Empires from 1057 - 1453, Volume 2, William Blackwood & Sons, 1854