Reîsü'l-küttâb

Reis-ül Küttab, (Osmanlıca:رأيس الكتاب) Osmanlı Devletinde Hariciye Nazırlığı'nın (Dışişleri Bakanlığı) kurulmasından önceki dönemde dışişlerinden sorumlu devlet görevlisiydi.

Reis-ül Küttablık görevi Osmanlı Devletinde ilk defa 1453 yılında İstanbul'un fethi sonrasında oluşturuldu. Osmanlı Devleti'nin yükselme döneminde Reis-ül Küttablık henüz Divan-ı Hümayun düzeyinde bir görev değildi. Reis-ül Küttablar o dönemde Nişancıların emrinde çalışırlar, yurtdışıyla yapılan yazışmaları kaleme alırlardı. 1650 yılından sonra Reis-ül Küttablar protokolde Nişancıdan sonra gelmekle beraber , dış siyasete ait işlerden tek başına sorumlu hale geldiler. Nişancılar bu tarihten sonra yalnız diğer kanuni işlerle uğraşır hale geldiler. Giderek önemi artan Reis-ül Küttablık kurumu 1836 yılında yerini Hariciye Nazırlığı'na bıraktı.

Bazı Reis-ül Küttablar

• Ömer Avni Efendi
• Rami Mehmed Paşa (1696-1703)
• Acem Bekir Efendi (1704, 1711, 1713)
• Mehmed Raşit Efendi
• Abdürrezzak Efendi
• Koca Ragıp Paşa
• İbrahim Münib Efendi
• Naili Abdullah Paşa
• Mahmud Raif Efendi
• Mehmed Said Galip Paşa
• Ahmed Atif Efendi

Ayrıca Bakınız

• Nişancı
• Hariciye Nazırlığı