Vija Celmins

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Vija Celmins
Doğum adıVija Celmiņa
Doğum25 Ekim 1938 (85 yaşında)
Riga, Letonya
UyrukLeton-Anerikan
AlanıResim, Grafik, Baskı
Sanat eğitimiJohn Herron Sanat Okulu
UCLA
EtkilendikleriMinimalizm, Fotorealizm, Soyut sanat
Ödüller
Guggenheim Fellowship, National Endowment for the Arts, American Academy of Arts and Letters, Carnegie Prize, MacArthur Fellowship

Vija Celmins,[1] okyanus, örümcek ağları, yıldız alanları ve kayalar gibi doğal ortamların ve fenomenlerin foto-gerçekçi tabloları ve çizimleri için en iyi bilinen bir Leton-Amerikalı görsel sanatçısıdır.[2][3][4] Daha önceki çalışmaları arasında pop heykeller ve tek renkli temsili resimler vardı. New York City'de 1965'ten beri kırkın üzerinde kişisel sergi ve Modern Sanat Müzesi, Whitney Amerikan Sanatı Müzesi, Los Angeles County Sanat Müzesi, San Francisco Modern Sanat Müzesi, Enstitüsü'nde önemli retrospektiflerin konusu oldu.

Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Vija Celmiņa 25 Ekim 1938'de Riga, Letonya'da doğdu.[5] 1940'ta Sovyetler'in Letonya'yı işgali üzerine, II.Dünya Savaşı sırasında ailesi ve ablası Inta[6] ile Almanya'ya, sonra Nazi rejimi baskısı altından kaçarak; Baden-Württemberg, Esslingen am Neckar'daki Birleşmiş Milletler destekli Letonya mülteci kampına sığıındılar. 1948'de, Dünya Kilise Servisi aileyi kısa bir süre New York'a, sonra, Indiana'da Amerika Birleşik Devletleri'ne yerleştirdi. Yerel bir Lutheran kilisesi tarafından desteklenen[6] babası bir marangoz ve annesi bir hastane çamaşırhanesinde iş buldu.[7] Vija on yaşındaydı ve hiç İngilizce bilmiyordu, bu da çizimine odaklanmasına neden oldu ve öğretmenleri onu daha fazla yaratıcılık ve resim yapmaya teşvik etti.[8]

1955'te Indianapolis'teki John Herron Sanat Okulu'na girdi, burada hayatında ilk kez bir yabancı gibi hissetmediğini söyledi.[7] 1961'de Yale Üniversitesi'nde Yaz dönemine katılmak için bir burs kazandı ve burada yakın arkadaşları olan Chuck Close ve Brice Marden ile tanıştı.[7] Bu süre zarfında İtalyan monoton natürmort ressam Giorgio Morandi üzerinde çalışmaya başladı ve soyut eserleri boyadı. 1962'de Herron'dan mezun oldu ve 1965'te Los Angeles'taki California Üniversitesi'nde öğrenim görmek için Venedik, Los Angeles'a taşındı. Los Angeles'taki California Üniversitesi'nde, ebeveynlerinden uzak olarak, daha fazla sanatsal keşfe yol açan özgürlüğün tadını çıkardı.[7] 1980 yılına kadar Venedik'te yaşadı, resim ve heykeltraşlık yaptı ve Kaliforniya'daki California State Koleji, California Üniversitesi ve California Sanat Enstitüsü'nde eğitmen olarak çalıştı.

1981 yılında, Skowhegan Resim ve Heykel Okulu'nda öğretim davetinin ardından, sevdiği sanatçılara ve sanata daha yakın olmak isteyen Vija, kalıcı olarak New York'a taşındı. Ayrıca, on iki yıl boyunca terk ettiği resme döndü ve bu süre zarfında çoğunlukla karakalem çalıştı. Daha sonra gravür kullanmaya, ardından silgiye ve odun kömürüne geçti ve repertuvarına baskı yapımı ekledi. O zamandan beri , New York Sag Harbor'daki bir kulübede ve Soho, Manhattan'daki Crosby Caddesi'nde bir stüdyo çatı katında çalıştı. 1980'lerde Cooper Birliği ve Yale Üniversitesi Sanat Okulu'nda ders verdi.[9]

Çalışmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

1960'larda Kaliforniya'da çalışan Vija Celmins'in genellikle fotogerçekçi resim ve popüler kültür ilk çalışmaları temsili idi. Televizyonlar, lambalar, kalemler, silgiler ve fotoğrafların boyalı tek renkli reprodüksiyonları gibi sıradan nesneleri yeniden yarattı.[10] Resimlerdeki ortak bir tema, savaş uçakları, tabancalar ve isyan görüntüleri gibi şiddet veya çatışma idi. Menil Koleksiyonu tarafından 2010 yılında Los Angeles İlçe Sanat Müzesi ile birlikte 1964-1966 çalışmasının bir retrospektifi düzenlendi.[11] Bu dönemde Malcolm Morley ve Jasper Johns'u etkiledi.[12][13]

1960'ların sonlarından 1970'lere kadar, resimden vazgeçti ve grafit kalemle çalışmaya odaklandı,[14] okyanusun veya ayın yüzeyi, kabukların iç kısımları ve yakın çekimler gibi doğal unsurların fotoğraflarına dayanan son derece ayrıntılı fotogerçekçi çizimler yarattı[15] Eleştirmenler, çağdaşları Chuck Close ve Gerhard Richter'e olan zahmetli yaklaşımını sık sık karşılaştırıyorlar[16] ve soluk gri natürmort ustası Giorgio Morandi'den etkilendiğini ifade ediyorlardı.[14]

Bu dönemin sonunda, 1976'dan 1983'e kadar Celmins, fotoğraf gerçekçiliğine olan ilgisini dahil edecek şekilde heykele de geri döndü. Bir dizi bronz döküm, akrilik boyalı taş, Kuzey New Mexico'daki Rio Grande boyunca bulduğu münferit taşların tam kopyalarını,[17] MoMA'da düzenlenen on bir örnekle üretti (fotoğraflara bakın).[18] 1981'e gelindiğinde, bu noktadan itibaren gravürler ve baskı ile de çalışarak ve büyük ölçüde çok çeşitli silgilerle kömürde boyamaya geri döndü - genellikle negatif alanı keşfederek, karanlıktan görüntülerden seçici bir şekilde uzaklaştırarak ve grinin ince kontrolünü sağladı.[9][12]

1980'lerin başından itibaren Celmins, soyut ve fotogerçekçilik arasında bir denge olan bu çeşitli teknikleri kullanarak takımyıldızlara, ay ve okyanuslara odaklandı.[19] 2000 yılına gelindiğinde, titiz yüzey gelişimi ve parlaklığı özellikle dikkate alınarak, yağ veya odun kömüründe negatif görüntüler, çok eleştirel beğeni toplayan, akılda kalıcı ve farklı örümcek ağları üretmeye başlamıştı.[20][21][22] Tüm bu çalışmaların fotoğraflara dayandığını ve görüntülerin biriken yüzeylerine büyük çaba gösterdiğini söyledi.[14] Londra'daki Çağdaş Sanat Enstitüsü'ndeki 30 yıllık retrospektifinin 1996 yılında yaptığı bir incelemede, Independent onu "Amerikan sanatının en iyi saklanan sırrı" olarak gösterdi.[23]

2008'den itibaren Celmins, harita ve kitapların resimlerinin yanı sıra küçük grafit tabletlerin - el tipi siyah tahtaların birçok kullanımıyla nesnelere ve temsili çalışmalara geri döndü.[9] Ayrıca şimdi tanınmış dalgalarının, örümcek ağlarının, kabuklarının ve çöl zeminlerinin seri baskılarını yaptı ve bunların çoğu Haziran 2010'da McKee Gallery'de sergilendi.[19][24][25] Son zamanlarda hem gece gökyüzünü hem de mezzotintleri içeren yeni bir dizi baskı yayınladı. Bu baskılar Ocak, Şubat ve Mart 2018'de Matthew Marks Galerisi'nde[26] ve Şubat ve Mart 2018'de Senior & Shopmaker Gallery'de sergilendi.[27]

sergiler[değiştir | kaynağı değiştir]

Celmins'in çalışmaları, 1965'ten beri dünya çapında kırkın üzerinde kişisel sergiye, yüzlerce karma sergiye konu olmuştur. Uzun süredir bayisi olan New York'taki McKee Gallery, 2015'te kapanışını açıkladıktan sonra Celmins şu anda Matthew Marks Gallery tarafından temsil ediliyor.[1]

Koleksiyonları[değiştir | kaynağı değiştir]

Celmins'in çalışmaları Chicago Sanat Enstitüsü, Baltimore Sanat Müzesi, Carnegie Sanat Müzesi, Pompidou Merkezi, Çekiç Müzesi, Los Angeles, Yüksek Sanat Müzesi, Kunstmuseum Winterthur, İsviçre, Los Angeles County Sanat Müzesi, Metropolitan Sanat Müzesi, New York, Fort Worth Modern Sanat Müzesi, TX, Modern Sanat Müzesi, New York, Ulusal Sanat Galerisi, Washington, DC, Philadelphia Sanat Müzesi, San Francisco Müzesi Modern Sanat, Menil Koleksiyonu ve Whitney Amerikan Sanat Müzesi.[28]

2005 yılında, çalışmalarının büyük bir koleksiyoncusu olan emlak geliştiricisi Edward R. Broida, 50 milyon dolar (50.000.000 $) değerinde bir genel katkı kapsamında Modern Sanat Müzesi'ne kariyerinin 40 yılını kapsayan 17 parça bağışladı. Özellikle dikkat çeken erken ve geç resimlerdi.[29]

Ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b Hilarie M. Sheets and Randy Kennedy (September 24, 2015); Changing Galleries 24 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. New York Times.
  2. ^ "UCLA Hammer Gallery". 3 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  3. ^ "National Gallery". 16 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  4. ^ Phaidon Editors (2019). Great women artists. Phaidon Press. p. 94. ISBN 978-0714878775
  5. ^ Dictionary of Women Artists Volume 1, p.377, By Delia Gaze, 1997.
  6. ^ a b "Indianapolis Star, Oct. 11, 2012 - Inta A. Celmins Obituary". 1 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  7. ^ a b c d "THE MUSEUM OF MODERN ART ORAL HISTORY PROGRAM, INTERVIEW WITH: VIJA CELMINS, BY: BETSY SUSSLER, EDITOR-IN-CHIEF, BOMB MAGAZINE, Oct. 18, 2011" (PDF). 16 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  8. ^ "Art21, Sep. 16, 2003 - Vija Celmins: Earliest Influences, Early Works, Interview". 20 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  9. ^ a b c "The Brooklyn Rail, Haziran 2010 - In Conversation: Vija Celmins with Phong Bui". 18 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  10. ^ Knight (21 Aralık 1993). "Los Angeles Times, Dec. 21, 1993 - ART REVIEW: The Profound Silence of Vija Celmins : MOCA retrospective, by CHRISTOPHER KNIGHT". 22 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  11. ^ Sirmans, Franklin; White, Michelle (2010). Vija Celmins: Television and Disaster, 1964–1966. Houston: The Menil Collection. p. 64. ISBN 978-0-300-16612-5
  12. ^ a b "Might Be Good, Issue 158, Dec. 3, 2010 - Interview: Vija Celmins, by Wendy Vogel". 13 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  13. ^ McKenna (27 Temmuz 1990). "Los Angeles Times, Jul. 27, 1990 - ART REVIEWS : A Rare Show by Reclusive Vija Celmins, by KRISTINE McKENNA". 11 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  14. ^ a b c "Tate Modern, Tate Papers, Issue 14, Oct. 2010 - Dust and Doubt: The Deserts and Galaxies of Vija Celmins, by Stephanie Straine". 5 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  15. ^ "Tate Modern - Bio of Vija Celmins". 6 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  16. ^ MoMA: Highlights Since 1980, by Rebecca Roberts, published in 2007, pp161.
  17. ^ Morgan, Susan, Los Angeles Times, 12 Aralık 1993 http://articles.latimes.com/1993-12-12/entertainment/ca-1174_1_artist-vija-celmins
  18. ^ "MoMA Collection - To Fix the Image in Memory by Vija Celmins". 22 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  19. ^ a b Smith (10 Haziran 2010). "New York Times, Haziran 10, 2010 - Vija Celmins: 'New Paintings, Objects and Prints', By ROBERTA SMITH". The New York Times. 23 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  20. ^ Glueck (1 Kasım 2002). "New York Times, Nov. 1, 2002 - ART REVIEW; With No Hidden Agenda, The Process Is the Point, By GRACE GLUECK". The New York Times. 23 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  21. ^ "New Yorker, Haziran 4, 2001 - DARK STAR: The intimate grandeur of Vija Celmins, BY PETER SCHJELDAHL". 15 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  22. ^ Johnson (1 Haziran 2001). "New York Times, Haziran 1, 2001 - ART IN REVIEW; Vija Celmins, By KEN JOHNSON". The New York Times. 23 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  23. ^ Ingleby (13 Aralık 1996). "The Independent, Dec. 13, 1996 - VISUAL ARTS: Vija Celmins ICA, London, by RICHARD INGLEBY". 23 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  24. ^ "McKee Gallery, 2010 Announcement of Vija Celmins Exhibit". 25 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  25. ^ "ArtPremium – Vija Celmins, Entropic Void". ArtPremium (İngilizce). 19 Nisan 2017. 4 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2018. 
  26. ^ "Vija Celmins". Matthew Marks Gallery. 2018. 27 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  27. ^ "Vija Celmins: Recent Prints". www.seniorandshopmaker.com. 28 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  28. ^ a b "McKee Gallery, Biography of Vija Celmins". 11 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  29. ^ Vogel (12 Ekim 2005). "New York Times, Oct. 12, 2005 - The Modern Gets a Sizable Gift of Contemporary Art, By CAROL VOGEL". The New York Times. 
  30. ^ a b "American Academy of Arts and Letters Awards Registry". 13 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  31. ^ a b c "Carnegie Museum of Art - Biography of Vija Celmins". [ölü/kırık bağlantı]
  32. ^ a b "Pittsburgh Post-Gazette, Mayıs 7, 2008 - Carnegie International a magnet for planners, art lovers, By Mary Thomas". 7 Mayıs 2008. 
  33. ^ "Roswitha Haftmann Prizewinners". 2 Aralık 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  34. ^ "USA Projects, Board Fellow Vija Celmins, 2009". 19 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Vija_Celmins&oldid=32557808" sayfasından alınmıştır