Tongwancheng

Tongwancheng (Çince: 統萬城; pinyin: Tǒngwànchéng; "On bin şehri yöneten şehir"), 5. yüzyılın başlarında Çin'de Beş Hu On Altı Krallık döneminde Hiung-nu liderliğindeki Xia devletinin başkentiydi. Şehir, Ordos Platosu'nun merkezinde, daha önce stratejik bir bölge olan Ordos Çölü'nün Maowusu Kumlarının güney ucundadır ve Güney Hiung-nu'nun şimdiye kadar bulunan en büyük şehir merkezidir. Şehrin kalıntıları iyi korunmuş durumda ve İç Moğolistan sınırına yakın Şensi eyaletine bağlı Jingbian ilçesinde bulunmaktadır. Şehir, araştırıldı ve bazı unsurları restore edildi, ancak henüz tam olarak kazılmamştır.

Şehir, MS 419'da Helian Bobo komutasındaki Xia devletinden yaklaşık 100.000 Hiung-nu tarafından inşa edildi. Helian Bobo, MÖ 3. yüzyılda bozkır imparatorluklarını kuran Hiung-nu şanyusunun soyundan gelmekteydi.

Helian Bobo, şehrin kesinlikle geçilmez olmasını amaçlamıştı, bu yüzden zalim generali Chigan Ali'yi mimar olarak görevlendirdi ve inşaat için son derece katı kurallar koydu. Chigan, duvarın yapımında kullanılan toprağın sertleşmesi ve saldırması zor olması için buğulanmasını emretti ve inşası sırasında duvarları sık sık test etti. Eğer bir demir kama duvarın içine bir santim bile girebilseydi, duvarın o kısmından sorumlu olan işçiler idamla cezalandırılacaktı.

Çin Seddi, Hiung-nu tehdidini kontrol altına almak için inşa edildi ve Tongwancheng, bu duvarın diğer tarafında duran ana Hiung-nu başkentiydi. Şehir büyük ölçüde ahşaptı ve beyaz kil toprağı ve toz pirinçle beyaza boyanmış çok kalın dış duvarlara sahipti. Uzaktan beyaz şehrin dev bir gemi görünümünde olduğu söyleniyordu. Şehrin merkezinde de bir göl bulunmaktaydı. Jin Kitabı'nda güzelliği buranınkiyle karşılaştırılabilecek bir ülke olmadığı belirtilmiştir.

En parlak zamanlarda nüfusu 10.000 civarındaydı ve muhtemelen yılın belirli zamanlarında göçebe akraba gruplarından oluşan bir kuşatma kampıyla büyük ölçüde desteklenmişti. Beyaz şehirler genellikle fetihten sonra inşa edilen tören ve statü merkezleri olup beyaz, Hiung-nu için kutsal bir renkti. Yine de, şehir aslen sürekli bir savaş zamanında inşa edildiğinden, duvarların kalınlığı kesinlikle gerekliydi. Hem iç hem de dış tehditler mevcuttu, örneğin, Helian Bobo, bir hanedan anlaşmazlığının ardından MS 424'te yardımcısı Helian Gui tarafından bir orduyla saldırıya uğradı.

MS 426'da Kuzey Vey imparatoru Taiwu, Tongwancheng'e sürpriz bir saldırı düzenledi. Şehre yapılan kısa bir saldırı sadece ana tapınağı yakmayı başarsa da, çevredeki hinterlandı harap oldu. Şehrin alanı Wuding Nehri'nin verimli üst kesimlerindeydi, ancak nehir ve göl, muhtemelen Taiwu'nun yıkımına kadar izlenebilecek ormansızlaşma nedeniyle kurudu. Şehir daha sonra yavaş yavaş çölün kumları tarafından gömüldü. Bu olay nehre şimdiki adını verdi.

Hiung-nu, 7. veya 8. yüzyıla kadar bölgede yaşamaya devam etti. MS 786'da şehir Tibet kuvvetleri tarafından kuşatıldı ve 1206'da Curçen askerleri tarafından işgal edildi. Çin kayıtlarında, 15. yüzyılın başlarından sonra yerleşimin kaydı yoktur.

Şehir sadece 2000'lerde Çinliler tarafından düzgün bir şekilde araştırıldı. Şehrin ileri gelenleri için bir askerî güç teftiş platformu olan Yong'an Platformu restore edildi.

Şehir ayrıca literatürde Tong Wan Cheng, Tongwan-cheng, Tongwan, Xia Zhou, Baichengzi veya Bai Cheng olarak da anılmaktadır.

2010'da Tongwancheng.

Ek okuma[değiştir | kaynağı değiştir]

Obrusanszky, Borbala (2009). "Tongwancheng, the city of Southern Huns". Transoxiana 14, August 2009. (Also published in the Journal of Eurasian Studies, No.1 Vol.1, January–March 2009)
Yong-jian, Hou (2005). "Ruins of Tong Wan Cheng" [in Japanese]. Journal of Asian Cultures 7.
Xinjiang, Rong (2004). "Tongwancheng in the History of Relations between China and The West in Medieval Times" [in Chinese], to be found in the Chinese volume General Research on the Site of Tongwancheng.
Hui, Deng (2003). "Restudy of Tongwan-cheng City in the Light of Color Infrared Aerophotographic Films" [in Chinese]. Archaeology, 2003, 1.
Xue, Zheng-chang (2003). "He Lian Bo Bo and Tong Wan Cheng" [in Chinese]. Journal of Tianshui Normal University.