Octav Băncilă

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Octav Băncilă
Doğum4 Şubat 1872(1872-02-04)
Corni, Botoșani, Romanya
Ölüm3 Nisan 1944 (72 yaşında)
Bükreş, Romanya
MeslekRessam
İmza

Octav Băncilă (Rumence telaffuzu: [okˈtav bənˈt͡ʃilə]; 4 Şubat 1872 - 3 Nisan 1944), Rumen gerçekçi ressam ve sol görüşlü bir aktivisttir. Feminist bir gazeteci olan Sofia Nădejde'nin kardeşi ve Ioan Nădejde'nin (ateist ve sosyalist düşünür, Contemporanul dergisinin editörü) kayınbiraderidir.

Biyografisi[değiştir | kaynağı değiştir]

Botoșani'de doğdu ve 4 yaşında yetim kaldı. Octav'ın yeteneğini ve sanat tutkusunu ilk kez teşvik eden ablası ve onun eşi ile Yaş'ta büyüdü.[1] İlkokulu bitirdikten sonra, Gheorghe Panaiteanu Bardasare, Constantin Daniel Stahi ve Emanoil Bardasare'den eğitim aldığı Yaş Güzel Sanatlar Okulu'na girdi ve 1893'te mezun oldu. 1894 ile 1897 yılları arasında yurtdışında burslu olarak yaşadı ve eğitim aldı. Önce İtalya ve Fransa'da ve son olarak da Almanya Münih'teki Akademie der Bildenden Künste'de Nikolaos Gizis ile çalıştı. Buradan mezun olup olmadığı bilinmemektedir.[2]

Döndüğünde, Yaş şehir merkezinde bir stüdyo açmaya çalıştı, ancak mali sıkıntılar onu dış mahallelere yerleşmeye zorladı. O sırada sanatının ana temalarını keşfetmeye başladı: köylülerin, fabrika işçilerinin, yoksul Yahudi tüccarların ve zanaatkârların, askere alınmış askerlerin ve göçebe Romanların yaşamları.[3] 1901'den sonra şehirdeki ilkokullarda kaligrafi ve resim öğretmenliği yaptı.[4] Rus İmparatorluğu'ndaki 1905 Devrimi'nin sonucundan etkilendi. Kısa süre sonra sosyalist çevrelerde aktif hale geldi ve Gala Galaction ve Paul Bujor da dahil olmak üzere soldaki önemli entelektüel figürlerle tanıştı.[5]

1907'de Romanya Köylü İsyanı'nın bastırılmasının ardından, Băncilă ülkeyi dolaşmaya ve hükûmetin baskısı ve şiddetine dair kanıtlar toplamaya başladı. Sonuçta, açık silahlı duran eski bir köylü figürü (Înainte de 1907, "1907'den Önce" başlıklı) dahil olmak üzere on iki resimden oluşan bir dizi (hepsi günümüze kalmadı) ve tarlalara yığılmış askerler tarafından bakılan birkaç ceset resmi ve 1907 adını taşıyan, üç yırtık pırtık köylünün tüfekle ateşe koşmasını tasvir eden eserler bu gezinin sonucu olarak çıktı.[6]

Birinci Dünya Savaşı'nın patlak vermesinin ardından, pasifist sebeplerle çalışmalarını çatışmanın sonuçları hakkında yorum yapmak için kullandı.[7] 1916'da Yaş Güzel Sanatlar Okulu'na profesör olarak atandı. 1937'de emekli olana kadar bu görevde kaldı. Constantin Ion Parhon ve Bujor ile Băncilă, 1919'da kısa ömürlü İşçi Partisi'ni (Partidul Muncitor) kurdu. Kısa süre sonra Köylü Partisi'ne (Partidul Țărănesc) sempati duydu.[8]

Büyük Romanya'daki sosyal ve politik gelişmeleri eleştirmeye devam etti. Jiu Vadisi'ndeki grev eylemlerini destekledi ve sanatını Romanya toplumundaki Yahudi karşıtı eğilimlere karşı kullandı.[9] Yaşamının sonuna doğru komünizme sempati duymaya başladı. Ancak Romanya Komünist Partisi'ne bağlı değildi.[10]

Galeri[değiştir | kaynağı değiştir]

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Epure, syf. 4
  2. ^ Epure, syf. 6
  3. ^ Epure, syf. 6–9
  4. ^ Epure, syf. 8
  5. ^ Epure, syf. 8–10, 17, 22
  6. ^ Epure, syf. 11–14
  7. ^ Epure, syf.18
  8. ^ Niculae et al., syf. 9
  9. ^ Epure, syf. 20
  10. ^ Frunză, syf. 214

Referanslars[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Maria Epure, Octav Băncilă, Editura de Stat pentru Literatură şi Artă, Bükreş, 1956
  • Victor Frunză, Istoria stalinismului în România ("Romanya'da Stalinizm Tarihi"), Humanitas,Bükreş, 1990
  • Vasile Niculae, Ion Ilincioiu, Stelian Neagoe, Doctrina ţărănistă în România. Antologie de texte ("Peasant Doctrine in Romania. Collected Texts"), Editura Noua Alternativă, Romanya Akademisi Sosyal Teori Enstitüsü, Bükreş, 1994

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]