Mobil imza

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Mobil imza, 15 Ocak 2004 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde kabul edilen 5070 sayılı Elektronik imza kanunu kapsamında ıslak imza ile eşdeğer olan sayısal imza sistemidir. E-imza'dan farklı olarak NES (Nitelikli Elektronik Sertifika) adı verilen dijital varlığın Elektonik Sertifika Hizmet Sağlayıcılar (EHSH) tarafından taşınabilir USB aygıtı yerine GSM hattına tanımlanmasıdır.

Mobil imza hizmeti Türkiye'de ilk olarak 2007 Şubat E-Güven - Turkcell,[1] 2008 Şubat E-Güven - Avea (Türk Telekom) ve 2013 Ocak TurkTrust - Vodafone işbirlikleri ile başlatılmıştır.

Kişilerin adlarına kayıtlı ön ödemeli veya faturalı hatlar üzerinden başvurabileceği mobil imza hizmetini Turkcell, Vodafone ve Türk Telekom GSM operatörleri desteklemektedir. Faturalı hatlarda aylık, ön ödemeli hatlarda ise haftalık paketler şeklinde sunulmaktadır. Türkiye'de mobil imza sertifikaları GSM operatörleri aracılığı ile Elektronik Bilgi Güvenliği ( E-Güven ) ve Kamu Sertifikasyon Merkezi ( KamuSM ) tarafından verilmektedir.

BTK verilerine göre 2020 yılı son çeyreğinde aktif mobil imza abone sayısı 687 bini geçmektedir.[2]

Kullanım şekli[değiştir | kaynağı değiştir]

Mobil imza kullanımı için 128 kilobayt bellekli sim kartı gereklidir. Yapılan başvurunun akabinde aboneye gönderilen başlatma koduyla mobil imza şifresi oluşturularak servis aktif edilebilir. E-Güven, Garanti Bankası ve Turkcell işbirliği ile Garanti Bankası internet şubesi üzerinden aynı gün mobil imza aktivasyonu yapabilmektedir.[3]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "E-imza'yı göremeden Mobil İmzayı gördük". 
  2. ^ "Pazar Verileri". www.btk.gov.tr. 2 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ "E-imza'yı göremeden Mobil İmzayı gördük". BTDünyası - BTDunyasi.Net. 7 Şubat 2007.