Lionel Robbins

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Lionel Robbins
Doğum22 Kasım 1898
Sipson, Middlesex, İngiltere
Ölüm15 Mayıs 1984 (85 yaşında)
Londra, İngiltere
Milliyetİngiliz
Mezun olduğu okul(lar)University College London, London School of Economics

Lionel Charles Robbins, Baron Robbins, CH CB FBA (22 Kasım 1898 - 15 Mayıs 1984), İngiliz ekonomist ve London School of Economics'te (LSE) ekonomi bölümünün önde gelen bir üyesiydi. LSE'deki liderliği, önerilen ekonomi tanımı ve Anglo-Sakson ekonomisini Marshallcı yönünden kaydırmadaki araçsal çabalarıyla tanınır. "İnsanlar sahip olamayacaklarını isterler" sözü ünlüdür.

Erken dönem[değiştir | kaynağı değiştir]

Robbins, Londra'nın batısında, Dick olarak bilinen Rowland Richard Robbins (1872–1960) ve eşi Rosa Marion Harris'in oğlu olarak Sipson'da doğdu;[1] babası bir çiftçiydi, aynı zamanda Ulusal Çiftçiler Birliği'ne dahil olan Middlesex İlçe Meclisinin bir üyesiydi ve ailesi katı Baptist'ti. Kız kardeşi Caroline, Bryn Mawr Koleji'nde ünlü bir Tarih Profesörü oldu.

Robbins evde, Hounslow College'da (bir hazırlık okulu) ve Southall County School'da eğitim gördü.[2] Ekim 1915'te University College London'a gitti, bir Sanat derecesine başladı ve WP Ker, Orta Çağ uzmanı Francis Charles Montague ve AF Pollard'ın derslerine katıldı. Birinci Dünya Savaşı'nda hizmet etmek dileğiyle, 1916'nın başlarında Devon, Topsham'da eğitime başladı. Ağustos 1916'dan 1918'e kadar Kraliyet Topçu Birliği'nde subay olarak görev yaptı ve 12 Nisan'da Lys Savaşı'nda bir keskin nişancı tarafından yaralandı ve teğmen rütbesiyle eve döndü.[3]

Savaş sırasında Robbins, GDH Cole'da okuyarak ve ailenin Harris tarafından bir bağlantısı olan Reginald Lawson ile kişisel temas kurarak lonca sosyalizmiyle ilgilenmeye başladı.[4] 1917'de Dick Robbins tarafından oğlunun portresini yapması için görevlendirilen bir sanatçı olan Clive Gardiner aracılığıyla Robbins, önce Clive'in babası Alfred George Gardiner ve ardından müttefiki aktivist James Joseph Mallon ile tanıştı.[5] İyileşmesinin ve 1919'da ordudan terhis edilmesinin ardından Robbins, Mallon'un yardımıyla bulunan bir pozisyon olan İçki Ticaretinin Ulusallaştırılması için İşçi Kampanyası tarafından yaklaşık bir yıl süreyle istihdam edildi. Kampanya, savaş sırasında kurulan Devlet Yönetim Planının bir yan ürünüydü ve Robbins, Mallon ve Arthur Greenwood için Londra'daki Mecklenburgh Meydanı'nda çalıştı.[6]

1920'de Robbins, Harold Laski, Edwin Cannan ve Hugh Dalton tarafından öğretildiği London School of Economics'te (LSE) çalışmalarına devam etti . 1923'te B.Sc.(Econ)'den birincilikle mezun oldu. Dalton'un biyografi yazarı Ben Pimlott, Robbins'in "LSE'de neslinin en umut verici öğrencisi" olduğunu yazdı[7]

Akademisyenlik[değiştir | kaynağı değiştir]

Mezun olduktan sonra Robbins, Dalton aracılığıyla William Beveridge için altı aylık bir araştırmacı olarak bir pozisyon buldu.[7] Alfred George Gardiner (kısa süre sonra kayınpederi olacak), Theodore Gregory ve Graham Wallas'ın referanslarıyla, New College, Oxford'a ekonomi bursu için başarılı bir şekilde başvurmuştu.[8] Bu bir yıllık bir ders verme pozisyonuydu ve 1925'te yine Dalton'un desteğiyle LSE'ye döndü, yardımcı öğretim görevlisi olarak kısa süre sonra öğretim görevlisi oldu.[7]

1927'de Robbins, New College'a üye (fellow) olarak döndü, ancak LSE'de haftalık olarak ders vererek öğretmenlik yapmaya devam etti. LSE'de Ekonomi Profesörü Allyn Abbott Young'ın 1929'da ölümünden sonra, Robbins onun yerini aldı ve karısıyla birlikte Hampstead Garden Banliyösüne taşındı. 1930'larda ekonomi departmanını kurdu ve Friedrich von Hayek, John Hicks ve Nicholas Kaldor'u işe aldı .

London School of Economics'teki Lionel Robbins Binası

Keynes ve Robbins[değiştir | kaynağı değiştir]

Robbins, Ekim 1930'un başlarında İkinci MacDonald bakanlığının Ekonomistler Komitesi'nde John Maynard Keynes ile çatıştı. Büyük Buhran koşullarında ekonomi politikasını değerlendirmek üzere Ekonomik Danışma Konseyi dışında Keynes'in başkanlık ettiği, konseyden Hubert Henderson ve Josiah Stamp'in de yer aldığı, akademiyi temsilen Arthur Cecil Pigou ve Robbins'in yer aldığı küçük bir çalışma grubuydu.[9]

Robbins, Keynes'in tarifeleri içeren bir teklif taslağını imzalamayı reddetti ve bir azınlık raporu sunma şansı istedi. Başkan olarak Keynes, Robbins'in azınlıkta olduğu göz önüne alındığında talebi kabul etmeyecekti.[10] Korumacı görüşleri Lord Rothermere ve Lord Beaverbrook'unkilerle karşılaştıran Robbins, bir toplantıyı terk etti ve Philip Snowden'a eleştirisinin bir versiyonunu içeren rapora karşı brifing verdi ve kendisine kötü davranıldığını düşündü. LSE ve Cambridge iktisatçıları arasında kötü hisler yıllarca sürdü.[11][12]

Başlangıçta Robbins, Keynes'in 1936 tarihli Genel Teorisine karşıydı. Büyük Buhran üzerine 1934 tarihli kendi eseri, düşüncesinin o dönemine ait bir analizdir. Daha sonra devlet müdahalesinin gerekliliğini kabul etti.

İkinci Dünya Savaşı dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

Robbins, 1940 yazında Cambridge'den LSE'nin taşındığı yere İngiliz hükûmetinin Merkezi Ekonomik Bilgi Servisi'ne katıldı. Servis, Robbins'in Eylül 1941'den itibaren Direktör olarak başkanlık ettiği Merkezi İstatistik Ofisi ve Ekonomik[13] olarak ikiye ayrıldı. Robbins tarafından Peggy Joseph ve James Meade ile birlikte 1941'de giyim, ayakkabı ve ev eşyalarının tayınlanması için tasarlanan puan sistemi başarılı bir politika olarak kabul edilmektedir.[14][15]

1942'den itibaren Robbins, Meade ile büyük ölçüde savaş sonrası yeniden yapılanma planlaması üzerinde çalıştı.[13] John Boyd Orr ve Frank Lidgett McDougall, gıda güvenliğini Birleşmiş Milletlerin gündemine almak için başarılı bir şekilde lobi yaptıklarında, Robbins 1943'te Virginia, Hot Springs'te yapılan konferansa katıldı.[14][16] 1944'teki Bretton Woods Konferansı'nda da Birleşik Krallık'ı temsil etti ve 1946 Anglo-Amerikan kredisinin müzakerelerinde yer aldı. Bu süre zarfında John Maynard Keynes ile tamamen barıştı.[14]

Savaş sonrası Robbins şunları yazdı:

Ticaret döngüsündeki iniş ve çıkışların ve toplam talepteki dalgalanmaların yarattığı sorunların gerçekten tanınmasına rağmen, uyumsuzluğun bazı derin olasılıklarını göz ardı etme eğiliminin olduğu bir gelenek içinde büyüdüm. bu yol, şimdi düşünüyorum da, bazen yüzeyselliğe, bazen de pozitif hataya yol açtı. Bu çok önemli konuda beni dogmatik uykulardan uyandırdıkları için Cambridge iktisatçılarına, özellikle Lord Keynes ve Profesör Robertson'a çok şey borçluyum.[17]

Daha sonraki yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

1963 tarihli Robbins Raporu, Birleşik Krallık'ta yüksek öğretimin önemli ölçüde genişletilmesini savundu ve artık genellikle "Robbins ilkesi" olarak adlandırılan, uygun niteliklere sahip olanlardan gelen talebin gelişimini yönlendirmesi gerektiği çizgisini benimsedi. LSE'de, Richard Layard ve Claus Moser'in çalışmalarında alınan görüş için bir arka plan vardı ve ayrıca Jean Floud ve AH Halsey'in son fikirlerinden yararlandı.[18][19] Robbins, 1968'de yeni Stirling Üniversitesi'nin ilk Şansölyesi oldu. Ayrıca üniversitelerin yanı sıra sanat için büyük hükûmet desteğini savundu.[19]

Daha sonraki yaşamında Robbins, İngiliz doktrin tarihi üzerine çalışmalar yayınlayarak ekonomik düşünce tarihine döndü. 1980'de verdiği LSE dersleri daha sonra yayınlandı.

Görüşleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Robbins, serbest piyasa ekonomisti olarak ve ekonomi tanımıyla tanınır.

Etkiler[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir lisans öğrencisi olarak Robbins, Philip Wicksteed'in The Common Sense of Political Economy'ndan (1910) çok şey kazandığını hissetti.[20] Daha önceki İngiliz geleneği içinde, William Stanley Jevons'un istatistiksel kanıtlar konusundaki ustalığına ve geçerliliği olduğunu düşündüğü teoriye hayran kaldı.[21] Skidelsky, Robbins'i, John Neville Keynes'in ve Scope and Method of Political Economy'nin (1891) İngiliz devamının olası ama her halükarda ender bir örneği olarak alır.[22] 1931'den Knight'ın 1972'deki ölümüne kadar Amerikan Frank Knight ile yazıştı.[23]

An Essay on the Nature and Significance of Economic Science (1932)[değiştir | kaynağı değiştir]

Tanım, Essay by Robbins'te şu şekilde görünür:

"Ekonomi, insan davranışını amaçlar ile alternatif kullanımları olan kıt araçlar arasındaki bir ilişki olarak inceleyen bilimdir."[24]

1930'lardaki çekişmeden sonra, bu tanım iktisatçılar arasında genel bir kabul gördü. Kitap altı bölümden oluşuyor ve ikinci yarısı tartışmalı olmaya devam ediyor.[25]

Essay, ordudan yakın bir arkadaş olan Nathan Isaacs'tan[26] Haziran 1931'de Aristoteles Cemiyeti'ne verdiği bir makaleden etkilendi. Aynı ay, Robbins, Isaacs'a açılış konuşmasının bir kopyasını göndererek (iş çevrimleriyle ilgili olarak), Avusturyalı Friedrich Hayek ve Ludwig von Mises'in çalışmalarını dikkate almadığı için içeriğinin güncelliğini yitirdiği yorumunu yaptı.[27] Her ikisi de 1920'lerin gelişimi olan Hayek'in döngü teorisi ve Jacob Viner'in Kanada için ödemeler dengesi üzerine çalışması, sırasıyla yeni teorileştirme ve mevcut teorilerin kontrol edilmesi için zıt örnekler olarak kullanıldı. Entelektüel çerçevenin bir kısmı, Isaacs'ın, Robbins'in daha doğal olarak tümdengelimlere dayandığı tümevarımsal akıl yürütmenin önemi üzerindeki ısrarıydı.[25]

Kolektivizm[değiştir | kaynağı değiştir]

Robbins, kolektivizmden hoşlanmamaya başladı.[28] Lonca sosyalizminin savunucuları olarak Samuel George Hobson ve GDH Cole'a olan erken ilgisi, onu Ulusal Loncalar Ligi'ne katılmaya yöneltti, ancak sosyalist görüşlerle daha uzun süre devam etmesine rağmen 1920'den sonra sürmedi.[29] Avusturya Okulu'nun tarafını tutarak sosyalist hesaplama tartışmasına dahil oldu.

Başarılar ve ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]

Robbins, 1944 Doğum Günü Şerefinde Bath Düzeninin (CB) Refakatçisi olarak atandı. 16 Haziran 1959'da Westminster Şehri'ndeki Clare Market'ten Baron Robbins olarak hayat arkadaşı olarak yaratıldı. 1968 Yeni Yıl Şereflerinde , Şeref Arkadaşı (CH) olarak atandı.

Robbins, 1967'de Heriot-Watt Üniversitesi'nden[30] Doktora aldı. London School of Economics'teki Lionel Robbins Binasına onun adı verilmiştir. 2009'dan beri bu binanın dış cephesinde Amerikalı sanatçı Michael Brown'ın Blue Rain adlı bir enstalasyon sanat eseri var.[31] Nottingham Trent Üniversitesi'nde bir de Lionel Robbins Binası vardır.[32]

Çalışmalar[değiştir | kaynağı değiştir]

İlk makale The Representative Firm(1928), Robbins'in en ünlü makalesi olarak kabul edildi. Londra Ekonomi Kulübü ile yapılan bir konuşmanın kökeninde, Alfred Marshall'ın önemli bir kavramına saldırdı. Kulüpten Ralph George Hawtrey, Marshall'ın fikirlerini Robbins'e yazdığı bir mektupta savundu ve o da haftalar içinde bir versiyonunu Ekonomi Dergisi'nin editörü olarak Keynes'e sundu.[33]

Robbins'in sermaye birikimi üzerine 1966 Chichele dersi (1968'de yayınlandı) ve daha sonra Smithian iktisadı üzerine çalışması, The Theory of Economic Policy in English Classical Political Economy, kesin olmayan olarak tanımlandı.[34]

  • "Principles Of Economics", 1923, "Economics"
  • "Dynamics of Capitalism", 1926, Economica.
  • "The Optimum Theory of Population", 1927, in T.E. Gregory and H. Dalton, editors, London Essays in Honour of Edwin Cannan.
  • "The Representative Firm", 1928, EJ.
  • "On a Certain Ambiguity in the Conception of Stationary Equilibrium", 1930, EJ.
  • Essay on the Nature and Significance of Economic Science, 1932. download 17 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • "Remarks on the Relationship between Economics and Psychology", 1934, Manchester School.
  • "Remarks on Some Aspects of the Theory of Costs", 1934, EJ.
  • The Great Depression, 1934. Scroll to chapter-preview links.
  • "The Place of Jevons in the History of Economic Thought", 1936, Manchester School.
  • Economic Planning and International Order, 1937. Macmillan, London.
  • "Interpersonal Comparisons of Utility: A Comment", 1938, EJ.
  • The Economic Causes of War, 1939. download 12 Kasım 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • The Economic Problem in Peace and War, 1947.
  • The Theory of Economic Policy in English Classical Political Economy, 1952.
  • Robert Torrens and the Evolution of Classical Economics, 1958.
  • Politics and Economics, 1963.
  • The University in the Modern World, 1966.
  • The Theory of Economic Development in the History of Economic Thought, 1968.
  • Jacob Viner: A tribute, 1970.
  • The Evolution of Modern Economic Theory, 1970.
  • Autobiography of an Economist, 1971.
  • Political Economy, Past and Present, 1976.
  • Against Inflation, 1979.
  • Higher Education Revisited, 1980.
  • "Economics and Political Economy", 1981, AER.
  • A History of Economic Thought: The LSE Lectures, edited by Warren J. Samuels and Steven G. Medema, 1998. Scroll to chapter-preview links.

Aile[değiştir | kaynağı değiştir]

2 Ağustos 1924'te Robbins, gazeteci ve editör Alfred George Gardiner'in kızlarından biri olan Iris Elizabeth Harris Gardiner ile evlendi.[35] Bir kızları ve bir oğulları oldu: Ann ve Richard.[36] Kızı, 1958'de Christopher Louis McIntosh Johnson ile evlendi. Oğlu bir sanatçı ve heykeltıraştı; LSE'de oğlu tarafından yapılmış bir Lionel Robbins büstü mevcuttur.[37]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 11. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  2. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 19. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  3. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. ss. 27-48. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  4. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 41. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  5. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. ss. 37, 55, 58. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  6. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. ss. 59-60. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  7. ^ a b c Hugh Dalton (İngilizce). Macmillan. 1985. s. 160. ISBN 978-0-333-41251-0. 
  8. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 104. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  9. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 179. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  10. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 188. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  11. ^ John Maynard Keynes: The economist as saviour, 1920-1937 (İngilizce). Papermac. 1994. ss. 375-377. ISBN 978-0-333-58499-6. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  12. ^ Hugh Dalton (İngilizce). Macmillan. 1985. s. 162. ISBN 978-0-333-41251-0. 
  13. ^ a b The Wartime Diaries of Lionel Robbins and James Meade, 1943–45 (İngilizce). Springer. 1990. ISBN 978-1-349-10840-4. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  14. ^ a b c "Robbins, Lionel Charles, Baron Robbins". Oxford Ulusal Biyografi Sözlüğü (çevrimiçi bas.). Oxford University Press.  Birleşik Krallık Halk Kütüphanesi abonelik veya üyeliği gereklidir Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "ODNB" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  15. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 2011. s. 371. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  16. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 2011. s. 441. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  17. ^ The Economic Problem in Peace and War – Some Reflections on Objectives and Mechanisms, Read Books, 2007 (1st ed. 1947), pp. 68.
  18. ^ The Crisis of the Meritocracy: Britain's Transition to Mass Education Since the Second World War (İngilizce). Oxford University Press. 2020. s. 85. ISBN 978-0-19-884014-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  19. ^ a b How We Got Here: The '70s. New York, New York: Basic Books. 2000. s. 7. ISBN 0-465-04195-7.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  20. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 98. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  21. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 288. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  22. ^ John Maynard Keynes (İngilizce). 1, Hopes Betrayed, 1883-1920. Macmillan. 1983. s. 64 note. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  23. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 172. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  24. ^ Robbins, An Essay on the nature and significance of Economic Science, p. 15
  25. ^ a b Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 214. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  26. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. ss. 35 and 202. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  27. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 176. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  28. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 660. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  29. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. ss. 54-55, 74. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  30. ^ "Heriot-Watt University Edinburgh: Honorary Graduates". www1.hw.ac.uk. 18 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2016. 
  31. ^ "LSE: A Landmark Library". 3 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  32. ^ "NTU: Paramedic Science". 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
  33. ^ Lionel Robbins (İngilizce). Cambridge University Press. 30 Eylül 2011. s. 155. ISBN 978-1-139-50109-5. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022. 
  34. ^ "Robbins on the History of Development Theory". Economic Development and Cultural Change. 20 (3): 539-553. April 1972. doi:10.1086/450573. ISSN 0013-0079.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  35. ^ Lionel Robbins. Cambridge: Cambridge University Press. 2011. ss. 58, 109. ISBN 9781139501095. 
  36. ^ Kerr (18 Mayıs 1984). "Lord Robbins, economist, dies; active in the arts and education". The New York Times. New York. 28 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2020. 
  37. ^ "LSE: Lionel Robbins by Richard Robbins". 22 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

İleri okumalar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Lionel_Robbins&oldid=32565859" sayfasından alınmıştır