Kullanıcı:Guzelonlu/Çalışma2
Yazarlık kariyeri boyunca J. D. Salinger'ın The New Yorker ve Story başta olmak üzere birçok dergide otuz beş öyküsü yayımlandı.[1] Farklı üniversitelerin arşivlerinde yazarın basılmamış sekiz öyküsünün bulunduğu da bilinmektedir.[I]
Hayatta Kalanlar (1940)[değiştir | kaynağı değiştir]
Hayatta Kalanlar[2] (İng. The Survivors) Salinger'ın yazdığı ilk öykülerden biridir. Yazar 1940 yılının yazında Kanada ve New England'ı ziyaret etti. Seyahatinden döndükten sonra önce Story dergisine sunduğu bir yazısının daha sonra ise Kanada'da yazdığı bir otel öyküsünün The Saturday Evening Post tarafından reddedildiği haberini aldı.[3]
Salinger son olarak geçmişte yazmaya başlayıp bitirmediği Hayatta Kalanlar'ı yeniden ele aldı ve tamamladı. Bu öyküyü Story dergisi editörü ve yazarın Columbia Üniversitesi'nden öğretmeni Whit Burnett'a dergisinde yayımlaması için gönderdi. Ancak Burnett eseri dergiye kabul etmedi. Salinger'ın 1939 yılında üniversitede Burnett'ın derslerine devam ederken başlamış olabileceği düşünülen Hayatta Kalanlar'ın konusu bilinmemektedir.[4]
İsimsiz Otel Öyküsü (1940)[değiştir | kaynağı değiştir]
Salinger 1940 yazında Kanada'dayken bir otelin lobisinde oturan insanlarla ilgili uzun bir hikâye yazdı. İsim vermediği bu öyküyü Whit Burnett vasıtasıyla tanıştığı aracı Jacques Chambrun'a gönderdi. Chambrun çalışmayı The Saturday Evening Post dergisine satmaya çalıştı ama başarılı olamadı.[5] Eser sonraki yıllarda kayboldu.
Altıncı Masadaki Sevimli Ölü Kız (1941)[değiştir | kaynağı değiştir]
Salinger 1941 Ağustos'unda Manhattan'da 37. Sokak'taki Beekman Towers Oteli'nde kalmaya başladı. Yazar Altıncı Masadaki Sevimli Ölü Kız[6] (İng. The Lovely Dead Girl at Table Six) isimli öyküsünü bu otelde yazdı.[7] 21 Aralık 1946 tarihinde The New Yorker dergisinde yayımlanan Madison Dışındaki Küçük Ayaklanma'nın bir taslağı olduğu düşünülen Altıncı Masadaki Sevimli Ölü Kız Salinger'ın yazdığı ilk Caulfield hikâyesidir.[8]
Salinger eseri tamamladıktan sonra dergilere satmaları için aracı bir firma olan Ober Associates'e gönderdi. Aracılar yazara öyküyle ilgili "Biraz yavaş ama atmosferi ve çocuksu bakış açısı hoş" yorumunu yaptılar.[8] Öykü hiçbir dergiye gönderilmedi ve kayboldu.
Üç Kişi İçin Öğle Yemeği (1941)[değiştir | kaynağı değiştir]
The New Yorker dergisi 1941 yılında Salinger'ın yedi hikâyesini reddetti. Bu hikâyeler Alışmak, Kırık Öykünün Kalbi, Lois Taggett'ın Uzun Takdimi, Balıkçı, Sulu Viski İçin Monolog, Adolpf Hitler'le Okula Gittim ve Üç Kişi İçin Öğle Yemeği'dir. Alışmak Collier's dergisinin 12 Temmuz 1941 sayısında, Kırık Öykünün Kalbi Esquire'ın Eylül 1941 sayısında, Lois Taggett ise Story'nin Eylül/Ekim 1942 sayısında yayımlandı. Reddedilen diğer dört öykü kayboldu.
Üç Kişi İçin Öğle Yemeği[9] (İng. Lunch for Three), Salinger'ın aracısı Dorothy Olding tarafından 1941 yılı içinde The New Yorker'a gönderildi. Derginin editörlerinden John Mosher öyküyü reddetti. Yine de Olding'e "bu parçada kesinlikle parlak bir şeyler var." yorumunu yaptı.[10] Olding daha sonra öyküyü Story'ye sundu. Ama bu dergi de eseri kabul etmedi.
Balıkçı (1941)[değiştir | kaynağı değiştir]
Balıkçı[9] (İng. The Fisherman), The New Yorker dergisinin 1941 yılında reddettiği yedi Salinger öyküsünden biridir. Öykünün konusu bilinmemektedir.
Sulu Viski için Monolog (1941)[değiştir | kaynağı değiştir]
Sulu Viski için Monolog[9] (İng. Monologue for a Watery Highball), The New Yorker dergisinin 1941 yılında reddettiği yedi Salinger öyküsünden biridir. Öykünün konusu bilinmemektedir.
Adolph Hitler'le Okula Gittim (1941)[değiştir | kaynağı değiştir]
Adolph Hitler'le Okula Gittim[9] (İng. I Went to School with Adolph Hitler), The New Yorker dergisinin 1941 yılında reddettiği yedi Salinger öyküsünden biridir. Öykünün konusu bilinmemektedir.
Reilly'nin Öpücüksüz Hayatı (1942)[değiştir | kaynağı değiştir]
Obez bir oğlan çocuğu ve kız kardeşlerinin yaşamını anlattığı iddia edilen[11] Reilly'nin Öpücüksüz Hayatı[12] (İng. The Kissless Life of Reilly) Salinger'ın 1942 yılında The New Yorker editörü William Maxwell tarafından reddedilen ilk öyküsüdür. Dorothy Olding, yazarının "sarkastik bir intihar öyküsü" olarak tanımladığı Reilly'nin Öpücüksüz Hayatı New Yorker'dan sonra Story'e gönderdi. Ancak bu dergi de hikâyeyi kabul etmedi.
Holden Otobüste (1942)[değiştir | kaynağı değiştir]
Salinger, Reilly'nin Öpücüksüz Hayatı'nı reddinin hemen ardından yazdığı ikinci Holden Caulfield öyküsü olan Holden Otobüste'yi[13] (İng. Holden Caulfield On the Bus) The New Yorker'a sundu. Derginin editörleri Holden'ın terbiyesiz ve geveze olması sebebiyle öyküyü kabul etmediler.[14]
Hemingwaysiz Adamlar (1942)[değiştir | kaynağı değiştir]
Yazarın Aralık 1942'de tamamladığı Hemingwaysiz Adamlar[15] (İng. Men Without Hemingway) 1943 senesinde The New Yorker tarafından kabul edilmeyen iki Salinger öyküsünden biridir. Hemingwaysiz Adamlar büyük savaş romanlarını yeren bir hikâyeydi.[16] New Yorker'ın reddetmesinin ardından kayboldu.
Haydi Denizde Gidelim, Twentieth Century Fox (1942)[değiştir | kaynağı değiştir]
Haydi Denizde Gidelim, Twentieth Century Fox[15] (İng. Over the Sea Let's Go, Twentieth Century Fox), Hollywood sinemasının propaganda yapmasını eleştiren bir öyküydü. The New Yorker, Hemingwaysiz Adamlar ile birlikte bu hikâyeyi de reddetti.
Kırık Çocuklar (1942)[değiştir | kaynağı değiştir]
1942 sonlarında Salinger'ın ordudayken yazdığı Kırık Çocuklar[15] (İng. The Broken Children) hem Story hem de The New Yorker tarafından kabul edilmedi.
Paris (1943)[değiştir | kaynağı değiştir]
Salinger 1943 yılında başçavuş rütbesiyle ABD ordusundaydı. Nashville'de gündüzleri askerlik görevlerini yerine getirirken geceleri yazıyordu.[17] Adolf Hitler'i bir sandığa koyarak kaçırmaya çalışan Fransız bir adamın öyküsü olan Paris bu dönemde başladığı bir roman denemesiydi. Yazar bu denemesinde başarılı olamadı.
Rex Passard Mars Gezegeninde (1943)[değiştir | kaynağı değiştir]
17 Temmuz 1943'te yazar halen Nashville'deyken The Saturday Evening Post'un Varioni Kardeşler öyküsünü kabul ettiği haberini aldı. Bunun üzerine dergiye Rex Passard Mars Gezegeninde[18] (İng. Rex Passard on the Planet Mars) isimli öyküsünü yolladı. Fakat bu çalışması reddedildi ve sonrasında kayboldu.
Bitsy (1943)[değiştir | kaynağı değiştir]
Salinger Bitsy'i tamamladıktan sonra yayımlaması için ilk olarak The Saturday Evening Post dergisine gönderdi.[18] Ancak dergi öyküyü reddetti. Bunun üzerine yazar çalışmasını Story dergisine sundu. Fakat Story de Bitsy'i bir alkoliği betimlemesi sebebiyle kabul etmedi. Yazarın öyküyü Mart 1943 ile Temmuz 1943 arasında yazdığı tahmin edilir.[4] Salinger Whit Burnett'a bu tarihlerde yazdığı bir mektupta güzel bir kızı anlattığı bir hikâye yazdığından bahseder. Bu kızın Bitsy olabileceği düşünülür.[4] Araştırmacıların bir başka iddiası ise Bitsy'nin masaların altından insanların elini tutmak isteyen bir kızı anlattığıdır.[17]
14 Nisan 1944'te, Salinger İkinci Dünya Savaşı'nda ABD ordusunun bir üyesi olarak Avrupa'dayken, Whit Burnett yazara öykülerinden oluşan bir derlemeyi antoloji olarak basmayı teklif etti. Kitaba Salinger'ın ilk öyküsünün de ismi olan Gençler adı verilecekti.[19] Bu teklif üzerine yazar Burnett'a kitapta yer alabilecek sekiz hikâyesinin listesini gönderdi. Bu hikâyelerden biri de Bitsy idi. Bu antoloji finansal sebepler dolayısıyla basılamadı. Bitsy ise kayboldu.
Curtis'e Odunlukta Ne Oldu? (1943)[değiştir | kaynağı değiştir]
Curtis'e Odunlukta Ne Oldu?[20] (İng. What Got Into Curtis in the Woodshed) isimli öykünün Aralık 1943'te Whit Burnett tarafından reddedildiği bilinmektedir. Burnett'ın öyküyü "Aptal bir oğlan çocuğu balığa çıkarılmış" olarak özetlediği bilinmektedir.[21]
Tennessee'de Bir Çocuk (1944)[değiştir | kaynağı değiştir]
Tennessee'de Bir Çocuk[22] (İng. A Boy Standing in Tennessee) Salinger'ın 1944 yılında yazdığı hiç yayımlanmamış kayıp öykülerinden biridir. Yazarın bu öyküyü İki Yalnız Adam ile aynı zamanlarda yazdığı düşünülür. Nisan 1944'te Whit Burnett Salinger'a Gençler antolojisini basmayı teklif etti. Fakat aynı yılın Haziran ayında editör bu teklifini geri çekti ve yazarın ilk romanını bitirmesini beklemeye karar verdi. Salinger Normandiya Çıkartması'na katıldıktan sonra 9 Eylül'de Burnett'a savaşta yazdığı on bir öykü daha gönderdi ve antoloji fikrini değerlendirmesini istedi. Bu yeni öyküler arasında Tennessee'de Bir Çocuk da vardı.[23]
Salinger'ın savaş alanında yazdığı bu öykünün kaybolduğuna inanan araştırmacılar olduğu gibi yazarın Tennessee'de Bir Çocuk'u Bu Sandviçte Mayonez Yok adıyla yeniden yazdığını kabul edenler de vardır.[24]
Erkeğin Vedası (1946)[değiştir | kaynağı değiştir]
Salinger'ın Erkeğin Vedası'nı[25] (İng. The Male Goodbye) 1945 yılının başında yazmaya başladığı düşünülür.[26] Yazar, hikâyeyi 1946 yazında Florida'da Daytona Beach'teki Sheraton Oteli'nde kalırken tamamladı.[27] Öykü kayıp olduğu için konusu bilinmemektedir. Ancak bazı araştırmacılar Erkek Vedası'nın Salinger'ın ilk kez 1948 yılında The New Yorker dergisinde yayımlanan Muz Balığı İçin Mükemmel Bir Gün'ün taslağı olduğunu öne sürer.[26] Araştırmacıların üzerinde durduğu bir başka olasılık ise eserin Teksas Üniversitesi'nin arşivlerinde yer alan, yazarın hiç yayımlanmamış öyküsü Doğumgünü Çocuğu'nun taslağı olduğudur.
Operadaki Hayalete Ağıt (1950)[değiştir | kaynağı değiştir]
Operadaki Hayalete Ağıt[28] (İng. Requiem for the Phantom of the Opera) Salinger'ın Çavdar Tarlasında Çocuklar'ı tamamlamasının ardından yazdığı ilk öyküdür.[4] Salinger bu çalışmasını The New Yorker editörü Gus Lobrano'ya gönderdi. Lobrano öyküyü reddetti.
Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Miller, James E. (1965), J.D. Salinger - American Writers 51: University of Minnesota Pamphlets on American Writers, University of Minnesota Press, ISBN 9780816603664 Tarih değerini gözden geçirin:
Tarih ve yıl parametreleri birlikte kullanılmamalı(yardım) - Slawenski, Kenneth (2011), Üzüntü Muz Kabuğu ve J. D. Salinger, Sel Yayınları, ISBN 9789755705200 Tarih değerini gözden geçirin:
Tarih ve yıl parametreleri birlikte kullanılmamalı(yardım) - Slawenski, Kenneth (2010), Authorship Chronology (İngilizce), erişim tarihi: 15 Ekim 2012 Birden fazla
|yazar=ve|soyadı=kullanıldı (yardım)
Kaynak notları[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Miller 1965, s. 47
- ^ Eserin Türkçe isminin alındığı kaynak: Slawenski 2011, s. 40
- ^ Slawenski 2011, s. 39
- ^ a b c d Slawenski 2010
- ^ Slawenski 2011, s. 40
- ^ Eserin Türkçe isminin alındığı kaynak: Slawenski 2011, s. 45
- ^ Slawenski 2011, s. 44
- ^ a b Slawenski 2011, s. 45
- ^ a b c d Eserin Türkçe isminin alındığı kaynak: Slawenski 2011, s. 47
- ^ Slawenski 2011, s. 47
- ^ Slawenski 2011, s. 51
- ^ Eserin Türkçe isminin alındığı kaynak: Slawenski 2011, s. 51
- ^ Eserin Türkçe isminin alındığı kaynak: Slawenski 2011, s. 52
- ^ Slawenski 2011, s. 52
- ^ a b c Eserin Türkçe isminin alındığı kaynak: Slawenski 2011, s. 59
- ^ Slawenski 2011, s. 59
- ^ a b Slawenski 2011, s. 69
- ^ a b Eserin Türkçe isminin alındığı kaynak: Slawenski 2011, s. 69
- ^ Slawenski 2011, s. 87
- ^ Eserin Türkçe isminin alındığı kaynak: Slawenski 2011, s. 77
- ^ Eserin Türkçe isminin alındığı kaynak: Slawenski 2011, s. 77
- ^ Eserin Türkçe isminin alındığı kaynak: Slawenski 2011, s. 102
- ^ Slawenski 2011, s. 102
- ^ Slawenski 2011, s. 121
- ^ Eserin Türkçe isminin alındığı kaynak: Slawenski 2011, s. 142
- ^ a b Slawenski 2011, s. 142
- ^ Phoebe Huban (Haziran 1987). "The Salinger File". New York Magazine (İngilizce). New York Media, LLC. s. 40. ISSN 0028-7369.
- ^ Eserin Türkçe isminin alındığı kaynak: Slawenski 2011, s. 212
