Kattara Projesi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Su yolu güzergahları ile birlikte Kattara Çöküntüsü haritası

Kattara Projesi, Mısır'daki bir makro-mühendislik projesidir. Asvan Barajı'na kıyasla daha geniş kapsamlı olan proje, Kattara Çöküntüsü'nün hidroelektrik potansiyelini geliştirmeyi amaçlayarak yapay bir göl oluşturmayı hedeflemektedir.[1]

Kattara Çöküntüsü, deniz seviyesinin ortalama 60 metre altında bulunan ve şu anda geniş ve ıssız bir çöl olan bir bölgedir. Bölgeye tüneller ve/veya kanallar aracılığıyla Akdeniz'den su girişi sağlanabilir. İçeri giren su daha sonra çöl iklimi nedeniyle hızla buharlaşacaktır. Kontrollü bir giriş ve buharlaşma dengesi, hidroelektrik üretmek için sürekli bir akış sağlayacaktır. Sonunda, buharlaşan deniz suyu içerdiği tuzu geride bırakarak çöküntüyü hipersalin bir göl veya tuz tavası haline getirecektir. Bu, Kattara Çöküntüsü'nü mevcut durumuna geri döndürecek ancak çöl zeminleri onlarca metre daha yüksekte olacak ve tuz madenciliğine olanak sağlayacaktır.

Proje, deniz suyunu bölgeye getirmek için Akdeniz'e doğru seçilen rotaya bağlı olarak 55 ila 100 kilometrelik uzun bir kanal veya tünel kazılmasını gerektirmektedir.[2] Alternatif olarak, kuzeydoğuda tatlı su için Nil Nehri'ne 320 kilometrelik bir boru hattı döşenebilir.[3][4] Karşılaştırma yapmak gerekirse, Mısır'ın Süveyş Kanalı şu anda 193 kilometre uzunluğundadır.[5] Gölün su seviyesi, giriş ve buharlaşma kontrol edilerek sabit tutulabilir.

Öneriler[değiştir | kaynağı değiştir]

Roudaire[değiştir | kaynağı değiştir]

Sahra Çölü'nün büyük bir bölümünün su altında kalmasını öneren belgelenmiş ilk öneri, Fransız coğrafyacı François Élie Roudaire'e aittir ve bu öneri, yazar Jules Verne'in son kitabı L'Invasion de la mer(Denizin Hücumu)'e ilham kaynağı olmuştur. Kattara Çöküntüsü'nün elektrik üretimi için kullanılmasına yönelik planların ise 1912 yılında Berlinli coğrafyacı Albrecht Penck'e ait olduğu söylenmektedir.[6]

Ball[değiştir | kaynağı değiştir]

Konu ilk olarak 1927 yılında John Ball tarafından daha ayrıntılı bir şekilde ele alınmıştır.[7] Ball ayrıca elde edilebilir doluluk oranı, giriş hızı, elektrik üretimi ve tuzluluk oranına ilişkin ilk ön hesaplamaları yapmıştır.

Kattara'nın bir çöküntü olan doğası Birinci Dünya Savaşı sonrasına kadar bilinmiyormuş gibi görünmektedir. Keşfin başarısı, 1927'de Mısır'daki çöküntünün haritalanmasını yöneten ve ilk kez hidroelektrik üretimi için kullanılmasını öneren Mısır Yüzey Araştırmaları'nın İngiliz direktörü John Ball'a aittir.[8][9] 1957'de CIA, ABD BaşkanI Dwight Eisenhower'a, Orta Doğu'da barışın, Kattara Çöküntüsü'nün sular altında kalmasıyla sağlanabileceğini önermiştir. Ortaya çıkan lagünün CIA'ya göre dört faydası olacaktır:[10]

  • Muhteşem ve huzurlu bir yer olurdu.
  • Bitişik bölgelerdeki iklimi önemli ölçüde değiştirecektir.
  • Filistinli Araplara inşaat sırasında çalışma ve inşaat tamamlandıktan sonra yeni bir yaşam alanı sağlayacak.
  • Mısır Devlet Başkanı Cemal Abdünnâsır'ın "aklını başka konulara vermesini" sağlayacaktır çünkü "Sovyet kancasından kurtulmak için bir yola ihtiyacı vardır."

Bassler[değiştir | kaynağı değiştir]

Dr. Friedrich Bassler, 1964'ten itibaren projenin planlama ve finansman faaliyetlerinden sorumlu olan uluslararası "Danışmanlar Kurulu"na liderlik etmiştir. Ayrıca 1975'ten itibaren Mısır hükümetine bu konuda danışmanlık yapmıştır. Bonn'daki Federal Almanya Ekonomi Bakanlığı, ilk ön fizibilite çalışmasını yapmak üzere onu görevlendirmiştir.[11]

Bassler, yaklaşık on yıl boyunca Kattara Projesi'nin itici gücü olmuştur. Yetmişli yılların ortalarında, dünyanın ilk hidro-güneş enerjisi santralinin planlaması üzerinde çalışmak üzere Alman bilim adamları ve teknisyenlerden oluşan sekiz kişilik bir ekip vardı. 1973'teki ilk "Bassler çalışması", Mısır hükûmetinin kendi çalışmasını yürütmesi için temel oluşturmuştur. Hükûmet, 1975 yılında Bassler ve "Ortak Girişim Kattara" olarak bilinen bir grup şirketin projeyi değerlendirmesi için bir fizibilite çalışması yapmasına karar vermiştir.

Proje fikri şöyleydi: Akdeniz suyu, bir kanal veya tünel aracılığıyla deniz seviyesinin altında bulunan Kattara Çöküntüsü'ne yönlendirilmelidir. Bu su daha sonra elektrik üretimi için bentlerden geçerek çukura dökülecekti. Su, çukura girdikten sonra çok kuru ve sıcak hava nedeniyle hızla buharlaşacaktır. Bu da çöküntüye daha fazla su girmesini sağlayacak ve sürekli bir elektrik kaynağı oluşturacaktır.

60 metre derinliğinde bir kanal, Akdeniz'i bu dar kıstak üzerinde bulunan çöküntünün kenarına bağlayacaktı. Bu kanal, çöküntüye su sağlamanın yanı sıra içinde bir liman ve balıkçılık alanları bulunan Kattara Gölü'ne doğru bir ulaşım yolu sağlayacaktı. Çöküntü, deniz seviyesinin 60 metre altına kadar doldurulacaktı. Bu seviyeye kadar doldurma işlemi toplam 10 yıl sürecekti. Ardından gelen su akışı, buharlaşma ile dengelenecek ve göl seviyesinin değişmesini durduracaktı.

Projenin ilk aşamasında Kattara-1 istasyonu 670 megavat üretecekti. İkinci aşamada ise 1.200 megavat daha üretilecekti. Pompa depolama hidroelektrik tesisi, pik üretim kapasitesini 4.000 megavat daha artırarak toplamda yaklaşık 5.800 megavat üretecekti.

Projenin temel sorunu, deniz suyunun çöküntüye yönlendirilmesinin maliyeti ve teknik zorluğuydu. Hesaplamalar, bir kanal veya tünel kazmanın çok pahalıya mal olacağını gösteriyordu. Ayrıca, Kuzey Mısır'da İkinci Dünya Savaşı'ndan kalan milyonlarca patlamamış mühimmatın bir kısmının temizlenmesi için gerekli mayınların da temizlenmesi gerekecekti. Bu nedenlerle, kanalı kazmak için nükleer patlayıcıların kullanılması, Bassler'in bir önerisiydi. Bu plan, her biri 1,5 megaton gücünde (Hiroşima'ya karşı kullanılan atom bombasının) 213 nükleer cihazın sondaj kuyuları içinde patlatılmasını öngörüyordu. Bu öneri, 1953 yılında Başkan Dwight Eisenhower tarafından önerilen "Barış için Atom" programına uyuyordu. Tahliye planlarına göre en az 25,000 kişi tahliye edilecekti. Ancak, patlamadan kaynaklanan şok dalgaları, patlama bölgesinden sadece 450 km uzaklıkta bulunan ve tektonik açıdan dengesiz Kızıldeniz Riftini de etkileyebilirdi. Bir başka risk de kıyı erozyonunun artmasıydı, çünkü deniz akıntıları çok uzak kıyı bölgelerini bile aşındıracak şekilde değişebilirdi. Mısır hükûmeti nükleer bir çözümün kullanılmasına ilişkin endişeler nedeniyle planı reddetti[12] ve projenin paydaşları projeden vazgeçti.

Devam eden ilgi[değiştir | kaynağı değiştir]

O zamandan beri, bilim insanları ve mühendisler, bölgedeki ekonomik, nüfus ve ekolojik baskıları hafifletmek için böyle bir projenin uygulanabilirliğini araştırmaya devam etmektedirler. Ancak, proje henüz gerçekleştirilmemiştir.[13][14][15]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Flooding the Qattara Depression – The Basement Geographer". 23 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ Ragheb, M. 2010. Pumped Storage Qattara Depression Solar Hydroelectric Power Generation.pdf 21 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Published on 28 October 2010.
  3. ^ Mahmoud, Mohamed. The River Nile – Qattara Depression Pipeline 1 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., June 2009
  4. ^ User:TGCP Great Circle Mapper – Rosetta to Qattara 6 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 2011
  5. ^ "Suez Canal Authority". 3 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Nisan 2010. 
  6. ^ Murakami M. Managing water for peace in the Middle East 30 Mart 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. United Nations University Press. p.64-66
  7. ^ Ball, John (1927). "Problems of the Libyan Desert". The Geographical Journal. 70 (1): 21-38. doi:10.2307/1781881. 
  8. ^ Ball, John (1933). "The Qattara Depression of the Libyan Desert and the Possibility of Its Utilization for Power-Production". The Geographical Journal. 82 (4): 289-314. doi:10.2307/1785898. ISSN 0016-7398. 
  9. ^ Koger, Grove. 1999. "The Great Sahara Sea: An Idea Whose Time Has Come." Mercator's World. Volume 4 (2). March/April 1999. Page 23.
  10. ^ MI: Gale. 2009. Farmington Hills, CIA Suggestions, Document Number CK3100127026. Reproduced in "Declassified Documents Reference System"
  11. ^ "Historie des Instituts und der Versuchsanstalt für Wasserbau". Technische Universität Darmstadt. 28 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2009. 
  12. ^ Badescu, Viorel, (Ed.) (2011). Macro-engineering Seawater in Unique Environments. Environmental Science and Engineering. Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg. doi:10.1007/978-3-642-14779-1. ISBN 9783642147784. 
  13. ^ Hafiez, Ragab A. 2011. Mapping of the Qattara Depression, Egypt, using SRTM Elevation Data for Possible Hydropower and Climate Change Macro-Projects 6 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. 2011, Macro-engineering Seawater in Unique Environments, pp. 519-531. Springer
  14. ^ Baghdadi, A.H.A. & Mobarak A. 1989. A Feasibility Study for Power Generation from the Qattara Depression using a Hydro-Solar Scheme 27 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. 1989, 11, pp. 39-52. Taylor and Francis.
  15. ^ Kelada, Maher. Global Hyper Saline Power Generation Qattara Depression Potential 15 Eylül 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. MIK Technology
  • M. A. Eizel-Din and M. B. Khalil.: "Egypt's Qattara Depression potential hydropower". – In: Proceedings of the international conference "Handshake across the Jordan – Water and Understanding in the Middle East". In: Forum Umwelttechnik und Wasserbau, Nr. 10. IUP – Innsbruck University Press, Innsbruck, 2011, pp. 89–96
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kattara_Projesi&oldid=32667281" sayfasından alınmıştır