Eemiyan

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Eemian alt grafikte yaklaşık 1500-1800 metre derinliktedir

Eemiyan 130.000 yıl önce başlamış ve 115.000 yıl önce sona eren buzularası dönemdir.[1] Denizel İzotop Katları 5'e karşılık gelir.[2] Eemiyan şu ana kadar yayılan ve sonuncusu Holosen olan buz devri akımının son buzularası dönemin ikincisiydi. Yaygın Eemiyan iklimi Holosen'nin ikliminden daha ılık olduğuna inanılırdı.

Eemiyan Birleşik Krallık'ta Ipswichian, Rusya'da buzularası mikulin, Şili'de buzularası Valdivia, Alpler (yüksek dağlarda) buzularası Riss-Würm olarak bilinir. Kuzey Amerika'nın Sangamonian evresinin belli bir yayının nasıl tanımladığına bağlı olarak, Eemiyan, hepsine ya da bir kısmına eş değerdir.

İklim[değiştir | kaynağı değiştir]

Şili, Valdivia yakınlarındaki Niema'nın Eemien yaşlı kıyı teraslarının görüntüsü.

Küresel Sıcaklık[değiştir | kaynağı değiştir]

Eemiyan iklimi Holosen'in iklimi kadar sabit olduğuna inanılır. Milankoviç döngüsü olarak bilinen, bugün dünyanın yörünge katsayısı'ndaki değişiklik, Holosen'dekine benzer küresel yıllık sıcaklığını belirtmesine rağmen, Kuzey yarımkürede mevsimsel sıcaklık varyasyonları daha büyük sebeplere yol açar. 125.000 yıl önce Eemiyan en sıcak dönemdeydi. Ormanlar kuzey burnu kadar uzağa ulaştığında, Norveç'te Kuzey Kutup Bölgesi 71°10′21″K 25°47′40″B / 71.17250°K 25.79444°B / 71.17250; -25.79444'nin oldukça üzerindeydi. Fındık ağacı ve meşe ağacı gibi sert ağaçlar Finlandiya'nın kuzeyi Oulu kenti kadar uzakta büyüdüler.

Eemiyan zirvesinde, Kuzey yarımkürede kışlar, bazı bölgelerde tam olarak serin olmasına rağmen, genellikle şimdiden daha ılık ve nemlidir. Su aygırı Ren ve Thames nehirleri kadar kuzeye dağıldı.[3]. Ağaçlar Kanada Kuzey Kutup Bölgesi takım adalarında Güney Baffin Adası'nın uzağında yetiştiler: Tam olarak, kuzeye sınırı kuzey Québec'te Kuujjuaq'da güney uzaklıktadır. Daha ılık koşullara rağmen Alaska ve Yukon bölgesinin iç kısımlarıyla kaplı ormanda yetersiz yağışın sebep olduğu bir azalmadan dolayı kuzey ormanlarına ait Saint Lawrence Adasını kabul etmek için Kuzey Kutup Okyanusunda denizdeki buzulların erimesinden dolayı Kıyı Alaska yazın yeterince ılıktır.[4] Amerika Birleşik Devletlerinin Büyük Düzlüklerinde bozkır orman sınırı Texas, Lubbock yakınındaki uzak batıya uzanır. Tam sınır Teksas, Dallas'a yakındır. Dönem merkezi Avrupa'da 468 yıllık uzun geçen kuraklık eğilimiyle şu ankinden daha soğuk ve kuru koşullara düşen sıcaklık olarak kapandı ve 116.000 yıl önce buzularası dönem geri döndü.[5]

Kaspar(GRL, 2005) Avrupa için Eemiyan sıcaklığının yeniden yapılmasıyla bir çift genel sirkülasyon modelinin benzerliğinden oluştu. Merkezi Avrupa şu ankinden 1–2 °C daha fazla sıcaklığa ulaştı, Alplerin güneyinde, koşullar bugünkünden 1–2 °C daha soğuktur. Model Eemiyan sıcaklığını açıklamak için bu faktörleri sonuçlandırmak için onları yöneten bu incelemeleri tekrar üretiriz.[6]

Gezegenin Sıcaklığı

Deniz Seviyesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Büyük Inagua, Bahamalar'da bir fosil mercan resifinde Eemian erozyon yüzeyi. Ön plana erozyonla kesilmiş mercanlar gösteriliyor; Jeologun arkasında, deniz seviyesinin tekrar yükselmesinden sonra yüzeyde büyüyen bir erozyon sonrası mercan direği var.

Zirve'de deniz seviyesi Grönland'a 0.6 dan 3.5 m katkısıyla bugünkünden 6 dan 9'm daha yüksektir[7] [8] [9][10] Antarktika'daki belirsiz katkı termal yayım ve dağ buzularası katkısı 1 m yükseldi[11][12] Evren deniz yüzeyi sıcaklığını Holosen'inkinden daha yüksek olduğunu belirtir, fakat yalnız termal yayım deniz seviyesindeki yükselişi açıklayamadığından, kuzey kutbundaki buzların erimesi ortaya çıktı. Deniz seviyesinin düşüşünden dolayı Eemiyan fosil mercan kayalıklarında ortaya çıkmış tropik bölgelerde yaygındır, özellikle Karayip Denizi ve Kızıl Deniz kıyılarında bu kayalıklar Eemiyan sırasında önemli deniz seviyesindeki durağanlığı göstermek ve içerdeki erozyon yüzeylerini kapsamaktadır.

2007 yılı çalışmalarındaki bir kanıta göre deniz seviyesini yükseltmek için en fazla 2 m katkı sağlayan Grönland'ı gösteren, Eemiyan[13] sırasında Grönland buz çekirdeği buzullaşmıştır. İskandinavya, batı Sibirya düzlüğü ve Kuzey Avrupa'nın taşkın alanlarından dolayı bir buna adaydı.[14][15]

Eemiyan'ın Tanımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Bittium reticulatum, resim Harting'den tarafından (1886) Eemian için 'İndeks fosili' olarak atanmıştır

Eemiyan evresi ilk Hartin tarafından Hollanda'da Amersfoort, şehrinin sondaj kuyusu alanında tanımlandı. 1875'te Hartin Amerfoort üzerine yerleşen Eem Nehri'nden sonra Systeme Eemien yataklarına isim verdi. Hartin Kuzey denizinin modern hayvanatlarından çok farklı olan deniz yumuşakça topluluğunu fark etti. Eemiyan katmanındaki çoğu türler Karadeniz'den Portekiz'e Strait of Dover'ın güneyindeki değişim daha çok güneydeki dağılımı gösterir. Yumuşakça topluluğu ile ilgili çoğu bilgi Lorié (1887) ve Spaink (1958) tarafından verilir. Yaptıkları keşifden dolayı, Hollanda'daki Eemiyan yatakları başlı başına diğer taşılbilim ve katmansal pozisyonlarıyla deniz yumuşakça içeriğinin birleştirilmesiyle ortaya çıktı. Deniz yataklarında Saalian'a dayandığı düşünülen bir altta bulunma ve Weichselian'dan rüzgarda savrulmuş tortular ya da yerel temiz suyla kaplı yerler var.

Van Voorthuysen (1958) site türünden foraminifera'yı tanımladı, Zagwijn (1961) polen evresinin alt bölümünü destekleyerek polen bilimini yayınladı. 20. yüzyılın sonunda, site türü çok taraflı yaklaşımda yeni ve eski verileri kullanarak yeniden araştırıldı. Parastratotype aynı zamanda Amsterdam Terminal Sondaj kuyusu Amsterdam buzularası havuz seçildi ve çok taraflı bir araştırmanında konusuydu. Bu yazarlar 118,200 ± 6,300 yıl önceki bu sondaj kuyusundan Eemiyan tortusu için U/Th çağı/dönemi yayınladı.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Dahl-Jensen, D.; Albert, M. R.; Aldahan, A.; Azuma, N.; Balslev-Clausen, D.; Baumgartner, M.; Berggren, A. -M.; Bigler, M.; Binder, T.; Blunier, T.; Bourgeois, J. C.; Brook, E. J.; Buchardt, S. L.; Buizert, C.; Capron, E.; Chappellaz, J.; Chung, J.; Clausen, H. B.; Cvijanovic, I.; Davies, S. M.; Ditlevsen, P.; Eicher, O.; Fischer, H.; Fisher, D. A.; Fleet, L. G.; Gfeller, G.; Gkinis, V.; Gogineni, S.; Goto-Azuma, K.; Grinsted, A. (2013). "Eemian interglacial reconstructed from a Greenland folded ice core" (PDF). Nature. 493 (7433): 489-94. Bibcode:2013Natur.493..489N. doi:10.1038/nature11789. PMID 23344358. 29 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 20 Aralık 2020. 
  2. ^ Nicholas J. Shackleton, Maria Fernanda Sanchez-Goni, Delphine Pailler, Yves Lancelot, Nicholas J. Shackleton, Maria Fernanda Sanchez-Goni, Delphine Pailler, Yves Lancelot (2002). "Marine Isotope Substage 5e and the Eemian Interglacial". 
  3. ^ Van, Kolfschoten (2000). "The Eemian mammal fauna of central Europe" (PDF) (Retrieved 2 February 2011. bas.). Netherlands Journal of Geosciences. ss. 79 (2/3): 269-281. 
  4. ^ Vegetation and paleoclimate of the last interglacial period, central Alaska 15 Eylül 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. USGS
  5. ^ Sirocko, F.; Seelos, K.; Schaber, K.; Rein, B.; Dreher, F.; Diehl, M.; Lehne, R.; Jäger, K.; Krbetschek, M.; Degering, D. (2005). "A late Eemian aridity pulse in central Europe during the last glacial inception". Nature. 436 (7052): 833-6. Bibcode:2005Natur.436..833S. doi:10.1038/nature03905. PMID 16094365. 
  6. ^ Kaspar, F.; Kühl, Norbert; Cubasch, Ulrich; Litt, Thomas (2005). "A model-data comparison of European temperatures in the Eemian interglacial". Geophysical Research Letters. 32 (11): L11703. Bibcode:2005GeoRL..3211703K. doi:10.1029/2005GL022456. 30 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ Wilson, M. A.; Curran, H. A.; White, B, Wilson, M. A.; Curran, H. A.; White, B. "Paleontological evidence of a brief global sea-level event during the last interglacial". Lethaia. s. 31 (3): 241–250. 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016. 
  8. ^ Dutton, A; Lambeck, K, Dutton, A; Lambeck, K (13 Temmuz 2012). "Ice volume and sea level during the last interglacial.". Science. s. 337 (6091): 216–9. 
  9. ^ Kopp, RE; Simons, FJ; Mitrovica, JX; Maloof, AC; Oppenheimer, M (17 Aralık 2009). "Probabilistic assessment of sea level during the last interglacial stage". Nature. 462 (7275): 863-7. arXiv:0903.0752 $2. Bibcode:2009Natur.462..863K. doi:10.1038/nature08686. PMID 20016591. 
  10. ^ Stone, E.J; Lundt, D.J; Annan, J.D.; Hargreaves, J.C. (2013). "Quantification of Greenland ice-sheet contribution to Last Interglacial sea-level rise". Clim. Past. 9 (2): 621-639. Bibcode:2013CliPa...9..621S. 
  11. ^ McKay, Nicholas P.; Overpeck, Jonathan T.; Otto-Bliesner, Bette L., McKay, Nicholas P.; Overpeck, Jonathan T.; Otto-Bliesner, Bette L. (Temmuz 2011). "The role of ocean thermal expansion in Last Interglacial sea level rise". Geophysical Research Letters. s. 38 (14. 
  12. ^ Scherer, RP; Aldahan, A; Tulaczyk, S; Possnert, G; Engelhardt, H; Kamb, B, Scherer, RP; Aldahan, A; Tulaczyk, S; Possnert, G; Engelhardt, H; Kamb, B (3 Temmuz 1998). "Pleistocene collapse of the west antarctic ice sheet". s. 281 (5373): 82–5. 22 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016. 
  13. ^ Willerslev, E.; Cappellini, E.; Boomsma, W.; Nielsen, R.; Hebsgaard, M. B.; Brand, T. B.; Hofreiter, M.; Bunce, M.; Poinar, H. N.; Dahl-Jensen, D.; Johnsen, S.; Steffensen, J. P.; Bennike, O.; Schwenninger, J. -L.; Nathan, R.; Armitage, S.; De Hoog, C. -J.; Alfimov, V.; Christl, M.; Beer, J.; Muscheler, R.; Barker, J.; Sharp, M.; Penkman, K. E. H.; Haile, J.; Taberlet, P.; Gilbert, M. T. P.; Casoli, A.; Campani, E.; Collins, M. J. (2007). (2007). "Ancient Biomolecules from Deep Ice Cores Reveal a Forested Southern Greenland". 9 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016. 
  14. ^ Cuffey, K. M.; Marshall, S. J. (2000). "Substantial contribution to sea-level rise during the last interglacial from the Greenland ice sheet". Nature. 404 (6778): 591-4. Bibcode:2000Natur.404..591C. doi:10.1038/35007053. PMID 10766239. 
  15. ^ Otto-Bliesner, B. L.; Marshall, Shawn J.; Overpeck, Jonathan T.; Miller, Gifford H.; Hu, Aixue, Otto-Bliesner, B. L.; Marshall, Shawn J.; Overpeck, Jonathan T.; Miller, Gifford H.; Hu, Aixue (2006). "Simulating Arctic Climate Warmth and Icefield Retreat in the Last Interglaciation". s. 311 (5768): 1751–3. 22 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016. 

Daha Fazla Okumak İçin[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Bosch, J. H. A.; Cleveringa, P.; Meijer, T. (2000). "The Eemian stage in the Netherlands: history, character and new research" (PDF). Felemenkçe: Geologie en Mijnbouw / Netherlands Journal of Geosciences. 79 (2/3). ss. 135-145. 22 Aralık 2009 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  • Cleveringa, P., Meijer, T., van Leeuwen, R.J.W., de Wolf, H., Pouwer, R., Lissenberg T. and Burger, A.W., 2000. The Eemian stratotype locality at Amersfoort in the central Netherlands: a re-evaluation of old and new data. Geologie & Mijnbouw / Netherlands Journal of Geosciences, 79(2/3): 197–216.
  • Harting, P., 1875. Le système Éemien Archives Néerlandaises Sciences Exactes et Naturelles de la Societé Hollandaise des Sciences (Harlem), 10: 443–454.
  • Harting, P., 1886. Het Eemdal en het Eemstelsel Album der Natuur, 1886: 95–100.
  • Overpeck, Jonathan T. (2006). "Paleoclimatic Evidence for Future Ice-Sheet Instability and Rapid Sea-Level Rise". Science. 311 (5768). ss. 1747-1750. Bibcode:2006Sci...311.1747O. doi:10.1126/science.1115159. PMID 16556837. 
  • Lorié, J., 1887. Contributions a la géologie des Pays Bas III. Le Diluvium plus récent ou sableux et le système Eémien Archives Teyler, Ser. II, Vol. III: 104–160.
  • Müller, Ulrich C. (2005). "Cyclic climate fluctuations during the last interglacial in central Europe". Geology. 33 (6). ss. 449-452. Bibcode:2005Geo....33..449M. doi:10.1130/G21321.1. 
  • Spaink, G., 1958. De Nederlandse Eemlagen, I: Algemeen overzicht. Wetenschappelijke Mededelingen Koninklijke Nederlandse Natuurhistorische Vereniging 29, 44 pp.
  • Van Leeuwen, R.J., Beets, D., Bosch, J.H.A., Burger, A.W., Cleveringa, P., van Harten, D., Herngreen, G.F.W., Langereis, C.G., Meijer, T., Pouwer, R., de Wolf, H., 2000. Stratigraphy and integrated facies analysis of the Saalian and Eemian sediments in the Amsterdam-Terminal borehole, the Netherlands. Geologie en Mijnbouw / Netherlands Journal of Geosciences 79, 161–196.
  • Van Voorthuysen, J.H., 1958. Foraminiferen aus dem Eemien (Riss-Würm-Interglazial) in der Bohrung Amersfoort I (Locus Typicus). Mededelingen Geologische Stichting NS 11(1957), 27–39.
  • Zagwijn, W.H., 1961. Vegetation, climate and radiocarbon datings in the Late Pleistocene of the Netherlands. Part 1: Eemian and Early Weichselian. Mededelingen Geologische Stichting NS 14, 15–45.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Şablon:Kıta Avrupası Buzulları Şablon:Kuzey Almanya buzulları Şablon:Alp dağcılıkları

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Eemiyan&oldid=30765676" sayfasından alınmıştır