David Mervyn Blow

Vikipedi, özgür ansiklopedi
David Blow
DoğumDavid Mervyn Blow
27 Haziran 1931(1931-06-27)
Birmingham, İngiltere
Ölüm8 Haziran 2004 (72 yaşında)
Appledore, Torridge, İngiltere
Ölüm sebebiAkciğer kanseri
MilliyetBritanyalı
EğitimCambridge Üniversitesi (BA, PhD)[1]
Evlilik
Mavis Sears (e. 1955)
[1]
ÖdüllerWolf Kimya Ödülü (1987)
Kariyeri
DalıBiyofizik
Çalıştığı kurumMassachusetts Institute of Technology
National Institutes of Health
Imperial College London
TezX-ray analysis of haemoglobin : determination of phase angles by isomorphous substitution (1958)
Doktora
danışmanı
Max Perutz[2]
Doktora öğrencileri

David Mervyn Blow FRS FInstP[5] (27 Haziran 1931 – 8 Haziran 2004),[1][6][7] İngiliz biyofizikçidir. En çok on binlerce biyolojik molekülün moleküler yapılarını belirlemek için kullanılan bir teknik olan X-ışını kristalografisinin geliştirmesi ile tanınıyordu. Bu teknik, ilaç endüstrisi için son derece önemliydi.[8]

Gençliği ve eğitim[değiştir | kaynağı değiştir]

Blow, İngiltere'nin Birmingham şehrinde doğdu. Bath, Somerset'deki Kingswood Okulu'nda ve Cambridge Üniversitesi'nde eğitim gördü, burada Corpus Christi College, Cambridge bursunu kazandı. Doktorası, 1958 yılında Max Perutz tarafından denetlenen hemoglobinin X-ışını analizi için verildi.[9]

Kariyer ve araştırmalar[değiştir | kaynağı değiştir]

Cambridge'den mezun olduktan sonra Blow, Fulbright Vakfı tarafından finanse edilen Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nde (MIT) ve Ulusal Sağlık Enstitüleri'nde (NIH) iki yıl geçirdi.

1954'te Max Perutz ile tanıştı;[10] X-ışınlarının bir protein örneğinden geçeceği yeni bir teknik üzerinde çalışmaya başladılar. Bu çalışma, sonunda hemoglobinin üç boyutlu bir yapısının anlaşılmasını yol açtı.[11] Blow, 1977'de Londra Imperial College'da biyofizik profesörü olarak atandı. Doktora öğrencileri arasında Richard Henderson[3][4] ve Paul Sigler[2] bulunmaktadır.

Ödüller ve onurlar[değiştir | kaynağı değiştir]

Darbe 1972'de Royal Society Üyesi (FRS) seçildi. 1987 yılında Wolf Kimya Ödülü'ne layık görüldü.

Kişisel hayat[değiştir | kaynağı değiştir]

Blow, 1955'te Mavis Sears ile evlendi. Bir oğlu (Julian) ve bir kızı (Elizabeth) vardı. 72 yaşındayken Appledore, Torridge'de akciğer kanserinden öldü.[6][7]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c Anon (2017). "Blow, Prof. David Mervyn". Who's Who (online Oxford University Press bas.). A & C Black, an imprint of Bloomsbury Publishing plc. doi:10.1093/ww/9780199540884.013.U7898.  (üyelik veya Birleşik Krallık halk kütüphanesi üyeliği gereklidir)
  2. ^ a b c "David Blow Academic Genealogy". AcademicTree.org. 25 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2020. 
  3. ^ a b Henderson, Richard (1969). X-ray analysis of α-chymotrysin : substrate and inhibitor binding (PhD tez). University of Cambridge. OCLC 500470310. EThOS uk.bl.ethos.458866. 17 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2020. 
  4. ^ a b Al-Khalili, Jim (2018). "Richard Henderson zooms in on the molecules of life". BBC. 14 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2020. 
  5. ^ Henderson, R.; Franks, N. P. (2009). "David Mervyn Blow. 27 June 1931 -- 8 June 2004". Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society. 55: 13. doi:10.1098/rsbm.2008.0022. 
  6. ^ a b Pearce (19 Temmuz 2007). "David Blow, 72; Briton Developed Method to Study Proteins". The New York Times. 29 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2020. 
  7. ^ a b "David Blow Pioneering scientist in protein crystallography". The Guardian. 25 Haziran 2004. 14 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2020. 
  8. ^ Vrielink (2005). "David Mervyn Blow". Physics Today. 58 (3): 88-89. 
  9. ^ Blow, David Mervyn (1958). X-ray analysis of haemoglobin : determination of phase angles by isomorphous substitution. copac.jisc.ac.uk (PhD tez). University of Cambridge. OCLC 879392023. EThOS uk.bl.ethos.596730. 16 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2018. 
  10. ^ Blow (2004). "Max Ferdinand Perutz". Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society. 50: 227-256. 
  11. ^ Rossmann (1962). "The detection of sub-units within the crystallographic asymmetric unit". Acta Crystallographica. 15 (1): 24-31.