Cartagena Mülteciler Deklarasyonu
Cartagena Mülteciler Deklarasyonu veya Cartagena Deklarasyonu mültecileri korumak için imzalanmış bağlayıcılığı olmayan, bölgesel bir belge olup 1984 yılında 10 Latin Amerika ülkesinden (Belize, Kolombiya, Kosta Rika, El Salvador, Guatemala, Honduras, Meksika, Nikaragua, Panama ve Venezuela) delegelerin katılımıyla kabul edilmiştir. Deklarasyon kabulünden beri 14 ülkenin yasalarında ve uygulamalarında kendine yer bulmuştur.
Deklarasyon Cartagena, Kolombiya'da 19 ve 22 Kasım 1984 tarihleri arasında gerçekleşen "Orta Amerika, Panama ve Meksika'daki mülteciler ve yurtsuz kişilerin uluslararası alanda korunması" konulu seminerin sonucudur. Deklarasyon "Contadora Barış ve İşbirliği Hükmü" tarafından etkilenmiş olup, bu hüküm ise 1951 Mülteci Sözleşmesi ve 1967 Protokolü tarafından yoğun olarak etkilenmiştir.
Deklarasyon sığınma hakkının ve sürekli çözümlerin önemini yeniden belirtmekte olup, mültecilerin ülkesine geri gönderilmesine şiddetle karşı çıkmaktadır.[1][2]
Etkisi[değiştir | kaynağı değiştir]
Genişletilmiş mülteci tanımı[değiştir | kaynağı değiştir]
1951 Sözleşmesine ve 1967 Protokolüne kıyasla Cartagena Deklarasyonu uluslararası korumaya ihtiyaç duyan mültecileri daha geniş bir çerçevede kabul eder. Deklarasyon 1951 Sözleşmesine ve 1967 Protokolüne 5 tane duruma bağlı değişebilen olay ekler. Benzer değişiklikler 1969 Mülteci Sözleşmesinde yapılmış olsa da, Caratgena Deklarasyonu bunları daha da genişletmiştir. Mülteciler:
- "ülkelerinden hayatları, güvenlikleri veya özgürlükleri yaygın şiddet, dış saldırı, iç çatışma, büyük insan hakları ihlalleri veya kamu düzenini ciddi bir şekilde bozan başka durumlar yüzünden kaçmış kişilerdir"
Bu açıklama mültecilerin düşebilecekleri durumların tanımlarını hem coğrafi hem zamansal olarak genişletmiş ve yoksulluk, ekonomik küçülme, enflasyon, şiddet, hastalık, gıda güvensizliği, yetersiz beslenme ve zoraki göç gibi dolaylı etkileri kapsamı altına almıştır.[2]
Ülkeler arası geliştirilmiş işbirliği[değiştir | kaynağı değiştir]
Cartagena deklarasyonu Latin Amerika ülkeleri arasında süregelmekte olan forumun başlangıcıdır.1984 yılından beri deklarasyonu imzalayan devletler her on yılda bir araya gelmektedir ve anlaşmanın sınırları Karayip ülkelerini de içine alacak şekilde genişlemiştir. Devam niteliğinde üç deklarasyon daha yapılmıştır: 1994 San Jose, 2004 Meksika ve 2014 Brezilya Deklarasyonu (28 ülke ve üç özerk bölgeyi içermektedir). Başka hiçbir kıta da buna benzer bir organizasyon bulunmamaktadır
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Cartagena Declaration on Refugees | Rights in Exile Programme". refugeelegalaidinformation.org. 15 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017.
- ^ a b United Nations High Commissioner for Refugees. "UNHCR - Summary Conclusions on the interpretation of the extended refugee definition in the 1984 Cartagena Declaration". unhcr.org. 7 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017.
- ^ "The Cartagena process: 30 years of innovation and solidarity | Forced Migration Review". fmreview.org. 7 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2017.