Autobianchi
 | |
| Endüstri | Otomotiv |
|---|---|
| Akıbeti | Lancia bünyesine katıldı |
| Ardıl | Lancia |
| Kuruluş | 11 Ocak 1955) |
| Feshedilme | 1995 |
| Genel merkezi | Desio, İtalya |
| Ürün | Otomobil |
| Gelir | 1,7 milyar ABD doları (1967) |
| Sahibi | Fiat SpA |
| Çalışan sayısı | 4,500 (1967) |
| Web sitesi | autobianchi.org |
Autobianchi, 1955 yılında Bianchi, Pirelli ve Fiat tarafından ortaklaşa kurulan bir İtalyan otomobil üreticisiydi. Autobianchi, ömrü boyunca sadece bir avuç model üretti, bunlar neredeyse sadece küçük arabalardı ve en büyüğü küçük aile arabası olan kısa ömürlü Autobianchi A111 idi. Autobianchi benzer boyuttaki Fiat modellerinden daha yüksek fiyatlıydı. Marka Fiat tarafından sonradan Fiat araçlarında yer alacak yenilikçi konseptleri test etmek için kullanıldı, bu konseptler arasında fiberglas gövde ve önden çekiş vardı.
En ünlü Autobianchi modelleri arasında 1969 yılında piyasaya sürülen, İtalya'da yarışlarda çok popüler küçük bir hatchback olan A112 ve 1986 yılında üretimi durdurulan Fiat'ın yeni FIRE (Fully Integrated Robotised Engine) sistemini kullanan ilk otomobil olan Y10 yer almaktadır. Primula modeli ile Fiat, özellikle geniş bir iç hacme olanak tanıyan ve nihayetinde dünya çapında baskın önden motorlu, önden çekiş düzeni haline gelen yenilikçi bir önden motor/çekiş düzenini tanıtmayı ve kanıtlamayı başardı.[1]
Autobianchi, 1967 yılında Fiat Grubu tarafından satın alındı[2] ve Lancia'nın işletimine dahil edildi. Marka, yurt dışında 1989 yılında satışı durdurulmuş olup İtalya'da ise 1995 yılında Y10'un üretiminin sonuna kadar varlığını sürdürdü.[3]
Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]
Kökeni[değiştir | kaynağı değiştir]
1885 yılında Edoardo Bianchi tarafından kurulan ve günümüzde öncelikle bisiklet üreticisi olarak bilinen Bianchi, 1899 yılından itibaren binek otomobil üretiminde de faaliyet göstermiştir. Bianchi'ler genel olarak detaylara büyük özen gösterilerek üretilen üst düzey lüks otomobillerdi. Şirketin Abruzzo'daki fabrikası II. Dünya Savaşı sırasında bombalanarak tahrip edildi. Edoardo Bianchi 1946 yılında bir trafik kazasında öldü ve firmanın mülkiyeti oğlu Giuseppe'ye geçti. Savaştan sonra Desio'da yeni ve modern bir tesis inşa edilmiş olsa da, ekonomik koşullar Giuseppe'yi binek otomobil üretimine devam etmemeye, bunun yerine bisiklet, motosiklet ve ticari araçlara odaklanmaya zorladı.[4][5][6] Bianchi bisikletleri halen üretilmektedir.
Bianchi'nin genel müdürü Ferruccio Quintavalle, şirketin otomobil üretimindeki kapsamlı deneyiminden yararlanmak istedi ve olası yeni modellerin çalışmalarının ve prototiplerinin hazırlanmasını emretti. Kısa süre sonra binek otomobil üretimine devam etmenin daha güçlü bir ortağın yardımı olmadan mümkün olamayacağı anlaşıldı. Bu nedenle Bianchi, büyük sanayi grupları Fiat ve Pirelli'ye otomobil üretmek için yeni bir şirket kurma önerisiyle başvurdu. Böylece, 11 Ocak 1955 tarihinde üç taraf arasında imzalanan anlaşma ve %33'ü Bianchi ailesine ait olmak üzere 3 milyon liralık sermaye ile Autobianchi şirketi doğdu. Autobianchi otomobillerinin üretimi için Desio'da 140.000 metrekarelik bir alan üzerine yeni, modern ve amaca yönelik bir fabrika inşa edildi.[5][6]
Ortakların her birinin girişimde açıkça tanımlanmış bir rolü ve çıkarı vardı. Fiat, otomobillerin montajı için teknik temel ve bileşenleri sağlayacaktı. Fiat, o dönemde modellerini Fiat şasisi üzerine inşa eden Moretti ve Vignale gibi karoser üreticileri tarafından işgal edilen küçük otomobil pazarının premium nişini ele geçirmeye çalışıyordu. Otomobiller için lastik tedarik edecek olan Pirelli, OEM pazar payını genişletmeye çalışıyordu. Bianchi'ye karoserlerin hazırlanması ve araçların montajı görevleri verildi; bu da tam binek otomobil üretimine geri dönme arzusuna yönelik bir adımdı.[5][6]
Bianchina[değiştir | kaynağı değiştir]
.jpg)
Yeni şirket tarafından üretilen ilk otomobil, adı Edoardo Bianchi'nin 1899 tarihli ilk otomobiline bir övgü olan Bianchina'ydı. Bianchina, arkaya monte edilmiş iki silindirli, hava soğutmalı motoru ile Fiat 500 mekaniklerine dayanıyordu, ancak Fiat'ın özel gövde biriminden sorumlu olan ve Desio'da üretimin kurulmasına yardımcı olan Luigi Rapi tarafından tasarlanan tamamen yeni ve şık bir gövdeye sahipti. Birçok üstün tasarım ve donanım özelliğine sahip olan Bianchina, pazarda Fiat 500'ün üzerinde konumlandırılmış lüks bir şehir otomobiliydi. "Evdeki ikinci araç" ve lüks bir "eğlence aracı" olarak pazarlanan ve aynı zamanda varlıklı orta sınıf kadınları hedefleyen bu araç, İtalyan toplumunda artan refahı yansıtıyordu.[5][6][7][8]
İlk Bianchina, 11 Eylül 1957'de Desio'daki üretim hatlarından çıktı ve "Trasformabile" adı verilen iki kapılı bir landaulet'in alışılmadık gövde stiline sahipti. İki kapılı üstü açılabilir "Cabriolet" modelin tanıtıldığı 1960 yılına kadar tek gövde stili olarak kaldı, ardından üç kapılı station wagon "Panoramica" ve iki kapılı bir sedan olan "Berlina" geldi. Son olarak, biri Panoramica'nın iki koltuklu versiyonuna benzeyen, diğeri ise yükseltilmiş ve genişletilmiş bir kargo bölümüne sahip iki furgon versiyonu piyasaya sürüldü.[5][6][7][8]
Stellina ve Primula – Autobianchi yeni konseptlere öncülük ediyor[değiştir | kaynağı değiştir]
Bianchina'nın ilk çıkışından beş yıl sonra, 1963 Turin Auto Show'da tamamen yeni bir Autobianchi modeli görücüye çıktı: Autobianchi Stellina. Fiat 600D'nin şasisine dayanan iki kapılı roadster, Tom Tjaarda tarafından tasarlanan fiberglas gövdesiyle öne çıkıyordu. İtalya'nın böyle bir gövdeye sahip ilk otomobiliydi. Araç sadece iki yıl (1964 ve 1965) üretildi ve sadece 502 adet Stellina yapıldı. Bununla birlikte, model Fiat ve otomotiv endüstrisinin geri kalanı için yeni teknolojinin geliştirilmesinde önemli bir adımdı. Yaklaşık bir milyon liralık yüksek fiyat etiketi, Autobianchi markasının Fiat imparatorluğu içindeki yüksek statüsünü daha da vurguladı.
Daha da önemlisi, bir sonraki yılın tanıtımı olan Autobianchi Primula idi. İngiliz Mini tarafından popüler hale getirilen ve gövde alanının çok kompakt ve verimli bir şekilde kullanılmasına olanak tanıyan bir konfigürasyon olan enine motorlu önden çekişin, Fiat'ın bir otomobildeki ilk denemesiydi. Autobianchi markası yeni konsepte pazar tepkisini test etmek için. Primula'nın enine motorlu, ancak Mini gibi karterde bir şanzıman yerine motorun ucunda bir şanzıman ve eşit olmayan uzunlukta tahrik millerine sahip önden çekişli özel konfigürasyonu evrensel hale geldi. Peugeot, 1980'lerin başında 305 modelini makyajlarken Mini'nin karter içi şanzımanına olan eski bağlılığından Primula'nın uçtan uca şanzıman konfigürasyonuna geçiş yapmıştır. Bu nedenle Primula, tasarım etkisi 1960'ların sonlarındaki 127 ve 128 gibi Fiat modellerinin bile ötesine yayıldığı için, çoğu zaman fark edilenden çok daha büyük öneme sahip bir otomobil tasarımıdır. Yeni Autobianchi, benzer boyuttaki Fiat modellerinden daha yüksek fiyatlı olmasına rağmen, otomobil olumlu karşılandı. Fiat, tüm modellerini kademeli olarak önden çekişli hale getirecekti.
Primula, üretim süresi boyunca iki kapılı veya beş kapılı sedan, üç kapılı veya beş kapılı hatchback ve iki kapılı coupe olarak 1221 cc veya 1197 cc dört silindirli motorla sunuldu. En üst seviye Primula Coupé S, Fiat 124 Special'dan 74 HP 1438 cc dört silindirli bir motor kullandı. Beşinci vitesin olmaması tüm Primula modellerinin üst düzey kapasitesini sınırlıyordu.[9]
1970'lerde[değiştir | kaynağı değiştir]
Motosiklet pazarında bir krizle karşı karşıya kalan Bianchi, Autobianchi'deki payını satmak zorunda kaldı ve şirket nihayet 1968 yılında Fiat S.p.A.'ya tamamen entegre oldu. 1969 yılı marka için birçok önemli gelişmeye sahne oldu. Her şeyden önce Bianchina üretimi durduruldu. Ayrıca Autobianchi, yeni satın alınan lüks marka Lancia'nın kontrolü altında Fiat Grubu içinde konumlandırıldı. Ve önemli olarak, bu yıl iki yeni Autobianchi modeli piyasaya sürüldü: Autobianchi A111 ve Autobianchi A112,[5][6][7][10] her ikisi de Fiat markalı araçlara benzer bir şekilde Fiat'ın numaralı kodlarıyla adlandırıldı.[11]
A111, Primula mekaniklerinden türetilmişti, ancak çok daha büyük ve daha genişti, markanın küçük aile arabası sınıfına ilk (ve tek) girişini işaret ediyordu. Her zamanki gibi, benzer Fiat modellerinden, özellikle de ilk önden çekişli Fiat olan Fiat 128'den daha yüksek fiyatlıydı ve müşterilerin pek hoşuna gitmedi. 50.000'den biraz fazla A111 üretildikten sonra, üretim 1972'de sona erdi. A112 çok daha başarılı oldu. Modern, önden çekişli bir süpermini olan A112, birçok yönden orijinal Mini'nin Avrupa genelindeki popülaritesinin ardından İtalya'da önemli bir popülerlik kazanan Innocenti Mini'ye benziyordu. Benzer şekilde, A112 de güçlü bir talep gördü ve Abarth spor versiyonlarının piyasaya sürülmesi ve Autobianchi'nin modelin modifiye edilmiş versiyonlarıyla yarışlara katılmasıyla güçlenen sadık bir takipçi kitlesi oluşturdu.
Primula üretiminin 1970'te sona ermesi ve A111'in hızla yok olmasıyla Autobianchi etkin bir şekilde tek modelli bir marka haline geldi. Sonuç olarak A112, üretimin sonuna kadar Autobianchi markasını koruduğu İtalya, Fransa ve İsrail dışında çoğu pazarda 1970'lerin ortalarından itibaren Lancia olarak pazarlandı.
Feshedilme[değiştir | kaynağı değiştir]
A112, sık sık ve genellikle önemli değişikliklerle 17 yıl boyunca üretilmeye devam etti. 1.250.000'in üzerinde üretimden sonra, son A112 Mayıs 1986'da üretildi ve yerini Fiat Panda'ya dayanan Autobianchi Y10 aldı. Çoğu ihracat pazarında (1989'a kadar Fransa ve İsrail hariç) Lancia olarak markalanan araç, İtalya'da Autobianchi marka adını korudu. Desio fabrikası 1992'de kapandı ve Y10'un yerini Lancia Y aldı (İtalya dahil tüm pazarlarda Lancia olarak markalandı), Autobianchi markası 1996'da sona erdi.
Markanın hakları artık İtalya'da markanın resmi kulübü olan Registro Autobianchi'ye aittir.[6]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Brick by Brick: The Biography of the Man Who Really Made the Mini, Martyn Nutland, p. 237. Authorhouse, Bloomington, IN, 2012. ISBN 9781477203170.
- ^ "The Italian Economic Miracle" (İngilizce). Fiat Group. 6 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2017.
- ^ Autobianchi > A112, Cars from Italy, The Etceterini pages (c) 2000–2004 (Internet Archive). 10 Nisan 2017 tarihinde erişilmiştir.
- ^ "Bianchi". The Etceterini pages @ CarsFromItaly.com. 9 Şubat 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2006. (accessed via the Wayback Machine)
- ^ a b c d e f "Storia dell'Autobianchi". Bianchina Club (İtalyanca). 17 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2006.
- ^ a b c d e f g "L'histoire de la marque". Club Autobianchi (Fransızca). 28 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2006.
- ^ a b c "Autobianchi Bianchina". carsfromitaly.com. 9 Şubat 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2006. (accessed via the Wayback Machine)
- ^ a b "Storia della Bianchina". Bianchina Club (İtalyanca). 16 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2006.
- ^ "A profile of the Autobianchi brand". ranwhenparked.net. 8 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2023.
- ^ "Autobianchi". carsfromitaly.com. 9 Şubat 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2006. (accessed via the Wayback Machine)
- ^ "Fiat/Lancia/Alfa Romeo mallisarjat". Ajovalo (Fince). 23 Ağustos 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2006.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
 |
Wikimedia Commons'ta Autobianchi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. |
- Registro Autobianchi20 Nisan 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.